TotalFishing

Rivier in het Vizier 272

Door Yvo Bindels

26 november 2012 - Bij de bootstalling hang ik de trailer aan de trekhaak. Op het moment dat ik het disselslot in de auto wil gaan leggen klinkt er ‘clack’. De autodeuren automatisch op slot. Shit, m’n sleutel ligt er nog in! En inderdaad… de kofferbak wil niet meer open.

Zonder reservesleutel kan ik niks natuurlijk. En nu dan? Een aantal scenario’s gaan door m’n hoofd. En dan zie ik dat ik de passagiersdeur niet goed had dichtgedaan. Yes, hij is open. Ondanks de kou heb ik het wel even warm gekregen. Een paar minuten later is Sando er en kunnen we richting trailerhelling.

Daar zijn we zoals verwacht alleen. Het is immers een doordeweekse dag met regenachtig weer. Ook wordt er niet veel gevangen de laatste tijd omdat de rivier vrijwel stil staat. Het zal ons in elk geval er niet van weerhouden er een ontspannen dag van te maken. Een roodborstje vrolijkt met zijn zang de grauwe ochtend een beetje op. Zowel mannetjes als wijfjes van de roodborst fluiten in de winter om hun territorium kenbaar te maken.

Met kleine shads starten we op een plek waar graag dikke baarzen staan. Bij Sando is het meteen raak! Een snoek scheurt voor de boot langs. Sando heeft supersport op de lichte baarshengel en ziet z’n hengeltop regelmatig onder water verdwijnen. Ik spit m’n hele tas door, maar kom er achter dat ik de fotocamera thuis vergeten ben. Lekker bezig Bindels…

De fotocamera vergeten staat vrijwel garant voor een goede vangst! Dan maar de mobieltjes inzetten.

De snoek zit mooi in het scharnier gehaakt. De lipgripper maakt een einde aan de dril. Snel succes is altijd leuk. Met m’n mobieltje schiet ik toch even een plaatje. De worpen erna leveren niks meer op. De baarzen lijken niet aanwezig. Rustig varend richting de rivier drinken we een kop koffie en kan de motor rustig warm lopen. Een plugje mee laten lopen kan geen kwaad.

Al snel een harde aanbeet op mijn Salmo Butcher! Voelt als een mooie snoekbaars. Sando mist bij het binnenhalen van zijn plug ook een aanbeet. En inderdaad komt er een mooie snoekbaars in het oppervlak. Deze kwam van een zachte bodem die zo vlak is als een biljartlaken met slechts drie meter diepte. Niet echt een plek waar je snoekbaars verwacht.

Tijdens het trollen een toevalstreffer. Of toch niet?

Ondanks dat het misschien een toevalstreffer is, zou zomaar doorvaren niet zo slim zijn. Zeker in deze tijd van het jaar kun je de roofvissen vaak akelig dicht bijeen vinden. Terug dus. Weer een knalharde beet. We weten genoeg. Hier is een groepje mooie vissen op jacht. De plugjes worden verruild voor shads. Ondanks de geringe waterdiepte van drie meter kiezen we voor een veertien grams loodkopje, zodat we het tempo erin kunnen houden.

Er blijkt een groep snoekbaarzen op jacht.

Ondertussen regent het stevig, maar dat is snel vergeten als de snoekbaarzen hard op de shads beuken! Mooie donkere vissen die prachtige sport geven op de verticaalhengels. Het plekje komt wel precies. Ze lijken volop te jagen en zijn erg agressief. We vissen met soepele, blauwe Komodo-shads met een jigkop in de maat 5/0 zonder extra dregje.

Ze zijn agressief en de aanbeten op drie meter diepte zijn snoeihard!

We genieten volop, maar ondertussen probeer ik te begrijpen waarom ze juist hier op jacht zijn. Een plek waar we regelmatig op baars vissen, maar vrijwel nooit snoekbaars vangen. Ik kan er eigenlijk geen touw aan vastknopen. Sando maakt zich er niet druk om en drilt opnieuw een schitterende snoekbaars richting boot.

We genieten volop van een serie prachtige vissen.

En dan is het plotseling afgelopen. Typisch snoekbaars. Alsof een schakelaar wordt omgezet. Wat we ook doen, ze houden hun kaken gesloten. Sando denkt dat ze weg zijn of dat we ze weggevangen hebben, ik twijfel daar over en denk eerder dat hun jacht er simpelweg op zit. Grote shads, kleine shads, pluggen. Waar we net beet na beet kregen, volgt er geen enkele reactie. Misschien liggen ze als een groepje leeuwen weer suf uit te buiken?

Dat stukje mysterie, dat onbegrijpelijke, zal het vissen voor mij altijd spannend houden. Zouden we overal tot op de bodem kunnen kijken, dan zou ik vermoedelijk snel verveeld zijn. Wat dat betreft valt de dieptemeter nog net binnen de grens. Je moet immers nog steeds raden wat je aan symbolen ziet. Wat ik nu wel duidelijk erop zie is dat Sando zijn grote shads wel flinke sprongen laat maken. Kan ik ‘m mooi in de gaten houden

Ik kan Sando’s grote shad mooi in de gaten houden op het scherm.

Een gehaakte brasem geeft even valse hoop. Een zwaan komt bedelen. Steekt haar lange slanke hals vooruit om in de boot te kijken. Snel leg ik m’n losse shads en plugjes wat naar achteren. Ze zou ze toevallig maar op eetbaarheid willen proberen. We besluiten verder te gaan en in de namiddag op deze plek terug te keren.

Op de rivier trollen we met slanke diepduikende pluggen over een aantal goede stekken. Sando met zijn bewezen Rapala Taildancer, ik met een Bomber 25A. Omdat de rivier niet stroomt, willen we op die manier snel het nodige water afdekken en erachter komen of toch ergens een groepje snoekbaarzen actief is. We speuren heel wat meters bodem af, maar er volgt geen reactie.

De regen is gelukkig gestopt en we zijn eigenlijk nog steeds aan het nagenieten van de superstart van de dag. De rivier is echter niet van plan veel prijs te geven vandaag. Op een andere plas vinden we een enorme school witvis. Het is er zes meter diep en de school vis is te zien van twee meter diepte tot aan de bodem. Waarschijnlijk blankvoorns. We proberen het er op baars met kleine shads en met grote shads op snoek.

Dat onze lijnen de witvissen regelmatig raken is duidelijk voelbaar. Vreemd genoeg volgt er wederom geen enkele aanbeet. Er moet toch wel de nodige roofvis in de buurt zijn? Weer zo’n vraag waarvan het antwoord erop gissen blijft. Na de middagpauze zoeken we verder. Slepend krijgt Sando een harde aanbeet op de rivier. Helaas schiet de vis los. We bestoken de stek met een heel arsenaal aan kunstaas, maar geen reactie.

Wat een contrast met de vroege ochtend! Vandaag is zo’n typische dag dat je met wat pech wel eens zou kunnen blanken. Ik durf haast niet op m’n horloge te kijken. Wat gaan de visdagen toch altijd snel om!? Als we een kop koffie willen inschenken valt Sando’s mok uit zijn handen. Alle liggende delen in de boot zijn gestoffeerd en zacht, maar het stukje aardewerk valt precies op de harde stoelbase. In vele stukjes uiteen.

Daar gaat de laatste boterham.

We besluiten het laatste anderhalf uurtje vol te maken op de plek van vanochtend. De zwaan is er weer en heeft mazzel dat ik nog een boterham over heb. Zouden de snoekbaarzen nog even op jacht gaan voordat het donker is? Daar lijkt het nog niet op. Hoewel? Bij Sando is het goed raak! Een snoek test het materiaal tijdens de sprints die hij maakt.

Sando staat weer lekker te drillen.

De zwaan blijft maar om de boot hangen en is niet onder de indruk van de kopschuddende snoek. De snoekbaarzen vinden we echter niet meer. We zetten nu 24 grams jigkopjes in, zodat ik met hoog tempo over de stek kan vliegen. Sando krijgt daarbij een harde beuk op zijn hengel, die vervolgens flink krom gaat. Een mooi getekende snoek vecht voor wat hij waard is.

Schudt nog eens met z’n bek wijd open in het oppervlak. Echt zo’n moment om de loodkop uit z’n bek te slingeren. Maar de enkele jighaak zit keurig vast in het scharnier, wat meestal geen problemen oplevert. Ook nu niet en omdat Sando geen stinger gebruikt kan de snoek veilig met de kieuwgreep geland worden. Na het terugzetten van de snoek maken we nog twee driften en gooien de handdoek in de ring.

Z’n derde snoek van de dag.

Zo kunnen we op ons gemak traileren en in het daglicht de spullen opruimen. Zoals wel vaker in de winter bleken ook vandaag de aasperiodes kort. Hopelijk brengt de stroming daar binnenkort verandering in op de rivier. Want ik vind niks mooier dan in het stromende water te vissen. Wat regen kan voorlopig dus geen kwaad.

Voor alle lezers fijne feestdagen en een gelukkig Nieuwjaar, met vele mooie visdagen gewenst!

Yvo