Rivier in het Vizier 268
Door Yvo Bindels
25 augustus 2012 - Lekker op tijd rij ik richting het water tijdens de vroege, zonnige ochtend. De Limburgse heuvels zien er nog mooi groen uit. Toch lijkt het typische zomergevoel wel weer voorbij.
De hele winter kijk ik naar de zomer uit en nu lijkt het allemaal zo gewoon. Ik vind het prachtig om te zien, de herkauwende koeien onder de oude fruitbomen in een stokoude hoogstamboomgaard, maar het gevoel erbij is nu heel anders dan in mei. Het is ook zo opvallend stil, de vogels fluiten niet meer. Zou dat het zijn? Of zou het komen doordat ik inmiddels aan de overvloed aan groen gewend ben?
Dan maar geen zomerkriebels, het is in elk geval een mooie dag om het water op te gaan. Wel baart de harde wind me zorgen. Lijkt precies in het verlengde van de Maas te waaien. Ik hoop dat ik het mis heb. Als ik bijna bij de trailerhelling ben, rijdt Lambert voorbij. Hij trailert bij een andere vereniging dan ik, maar ik zal hem over een half uurtje treffen, net zoals Johan en Lucien die vandaag te gast zijn.
Een mooie dag om op het water te zitten
Het is lekker rustig aan de trailerhelling, ik ben er helemaal alleen. Er wordt namelijk slecht gevangen de laatste weken. Door de snoekbaarsvissers tenminste. Wie zijn vizier nu op baars richt, vist zich probleemloos de dubbele cijfers in. En dat is precies wat Johan en ik van plan zijn. Lekker met ultralicht materiaal en klein kunstaas vele aanbeten uitlokken.
Omdat ik wat te vroeg op het water ben, gebruik ik de tijd om wat plugjes te tunen. Want ik heb er namelijk een gruwelijke hekel aan als ze niet kaarsrecht lopen. Bij een hoog sleeptempo gaan ze dan onherroepelijk tollen. Aangezien het water 23 graden is, zal ik het sleeptempo straks ook behoorlijk hoog houden. Baarzen hebben dat graag bij hoge temperaturen.
Net als ik klaar ben en nog een kop koffie inschenk, komt het drietal er aan. Johan stapt bij mij in en Lucien bij Lambert. Al snel heeft alles een plekje aan boord en kunnen we starten. We sturen de diepduikende plugjes richting bodem op een plek waarvan ik vrij zeker ben dat er een paar dikke baarzen staan.
En inderdaad, binnen twee minuten mag ik een hoge dertiger verwelkomen. Johan is aangenaam verrast dat m’n voorspelling klopt en hij de volgende drift zelfs een veertiger mag noteren. Hij vraagt of ik ze er op bestelling klaargelegd heb. Ja hoor, ze hebben ook een naam…
Snel succes voor Johan
Vele jaren met de oude stalen schuit op slechts een klein stukje water vissen heeft zo z’n voordelen gehad en een schat aan stekkenkennis opgeleverd. Johan en ik hebben veel gespreksstof aangezien we elkaar alweer een half jaar niet gezien of gesproken hebben. Ondertussen vangen we vrolijk verder en belanden rap in de dubbele cijfers.
Na een goed uur besluiten we te verkassen, zodat we ook wat andere stekken kunnen proberen. Op een nabijgelegen plas kan in deze tijd wel eens een grote school baars bij de ingang staan. Deze keer heb ik het mis. We trollen er enkele keren over heen, maar kunnen ze niet vinden. Dan maar een rondje langs het oevertalud.
De kans op snoek als bijvangst is hier aanzienlijk. Ik werp een blik op Johan’s onderlijntjes die gelukkig ook van fijne staaldraad zijn. En inderdaad wordt mijn Butchertje door een snoek gegrepen. Geen grote, maar aan het lichte materiaal en in de harde wind heb ik er m’n handen vol aan.
Het plugje zit naar achter een kieuwboog. Met z’n tweeën lukt het gelukkig om zonder schade de vis terug te zetten. Vanwege de temperatuur en het gepiel gaat de vis meteen na het onthaken terug en kan op eigen krachten z’n weg vervolgen. De baarzen geven op de plas niet thuis, maar opnieuw ziet een snoek een snelle snack in mijn plugje.
Deze keer een tachtiger die mijn lichte materiaal tot het uiterste test tijdens de sprintje. Met 6-ponds lijn blijft het wat dat betreft toch opletten. Johan schiet me te hulp en neemt de buitenboordmotor over, want de harde wind blaast ons steeds weer richting oever. Gelukkig gaat het onthaken nu rap en lijkt het ons verantwoord om nog een snel plaatje te schieten alvorens de rover weer aan het water toe te vertrouwen.
De kans op snoek is altijd aanwezig
Dan zoeken we de rivier weer op. Er zijn redelijk wat boten onderweg. En er rollen voortdurend golven de kant op. Tijdens deze uren van de dag staan de baarzen dan graag op vier tot vijf meter diep water. Daar vangen we ze achtereen met de diepduikende plugjes.
Tijdens de middagpauze leggen we de boten gezellig bij mekaar op een redelijke beschutte plek. Lucien en Lambert hebben diverse baarzen en een roofblei kunnen vangen en zullen het na de pauze op meerval proberen. De wind zet helaas nog een tandje bij.
Lucien bekijkt de bootinrichting die net iets anders is als bij hem
De wind zet nog een tandje bij
Ook Johan en ik proberen het na de pauze een uur op meerval. Doen dat op hoog sleeptempo met grote pluggen op diepe stekken. Pas kon ik samen met Sando, tijdens een gerichte sessie met grote pluggen, nog een dikke meerval vangen. Eentje met een enorme kop, maar een vreemd lijf. Miste een stuk staart dat daarna wel weer mooi aangegroeid was.
Onlangs hadden Sando en ik nog succes op de meerval
Blijkbaar geen probleem om mijn pikefighter geheel naar binnen te werken tijdens een brute aanbeet. Spuugde bij het landen nog een dikke rat uit en eenmaal aan boord scheet hij met zijn dikke blubberbuik alles onder het ‘vismeel’. Charmant is anders. Ik beschrijf Johan hoe m’n schoenen roken die ook helemaal onder zaten. Maar goed, voor de Nederlandse rivier wel een topvis.
Nu hebben ze helaas geen zin tijdens onze korte poging. De baarzen echter des te meer. De plugjes worden weer gretig gegrepen. Johan houdt het aantal bij op een tellertje. Dan haak ik een zware tegenstander. Blijft kopschudden op diepte. Ik weet haast zeker dat het een hele grote snoekbaars is. Johan neemt de controle van de boot weer over zodat mijn aandacht volledig op de dril gevestigd kan worden.
De baarzen hebben er zin in
Desondanks schiet het plugje los. Zonde, vooral omdat ik de vis niet gezien heb en nu alleen maar kan gissen wat het was en het formaat. Een arme blankvoorn weet echter niet aan de scherpe haken van Johan te ontkomen. Ook werpend met de Teppan vib bladpilkers weten we de gestreepte rovers met bloedrode vinnen te verleiden.
Ook de bladpilkers doen hun werk
Daarna vangen we beiden nog een snoek, waarbij we nog voor een raadsel komen te staan. Een van de snoeken laat op de onthaakmat namelijk een soort van eitjes achter, die wel erg veel op kuit lijken. Het constant bijsturen in de harde wind begint zijn tol te eisen. Johan neemt daarom het stuur over het laatste uurtje.
Deze snoek van Johan zet ons even later voor een raadsel
Is dit soms kuit wat op de onthaakmat achterblijft?
Met exact vijftig vissen op de teller vinden we het goed geweest. Natuurlijk zitten daar ook de nodige kleinere baarzen bij, maar zo’n dag met veel actie is gewoon erg leuk, zeker met aangepast materiaal. En, wie het kleine niet eert…
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
