TotalFishing

Rivier in het Vizier 262

Door Yvo Bindels

31 maart 2012 - De maand maart lijkt wel omgevlogen. De natuur zit nu in een ware stroomversnelling. De oevers langs de rivier die drie weken geleden nog kaal en grauw waren, kleuren met de dag groener.

Het is al middag als Sando en ik aan het water arriveren. Vanwege een bijgewoonde begrafenis in de ochtend, zullen we alleen de tweede helft van vandaag achter de roofvissen aan zitten. Dankzij de inmiddels ingegane zomertijd hebben we toch nog zes visuurtjes voor de boeg. Na enkele dagen genoten te hebben van heerlijk lenteweer is het vandaag beduidend frisser en staat er behoorlijk wat wind.

Het traileren met de kwaliteitstrailer van Kalf is elke keer een genot. Alles aan deze luxe van de Hawk-uitvoering klopt en staat precies op maat. Binnen enkele minuten drijven we op de plas. Op de dieptemeter zie ik dat de watertemperatuur gezakt is naar 12,8 graden. Twee dagen gelden was dit nog 14,1.

Traileren met de Kalf Hawk 750-5313 is een genot.

We starten op de plek waar Han en ik deze week tegen enkele snoekbaarzen aanliepen. Vanwege de pittige wind kiezen we ervoor om met alleen een handhengel te vissen. De golven rollen precies naar de hoek waar we vissen. Soms zijn er zelfs witte schuimkoppen te zien. De Tomasco Pikefighter trekt zich daar weinig van aan en na een half uurtje trollen vliegt mijn Godfather parabolic hoepeltje rond.

Een sterke vis heeft de Jointed Shadrap gegrepen en lijkt niet van plan deze aan boord terug te komen geven. Het kopschudden lijkt afkomstig van een snoekbaars, maar vanwege de snelheid waarmee de vis er vandoor ging durf ik er geen geld op te zetten. Met het lichte materiaal kan ik nog niet veel weerstand bieden. Nog even geduld dus.

Net als ik het idee heb wat lijn terug te winnen, schiet het plugje los. Zonde! Na deze losser blijft het lang stil op de plek. Na een uur besluiten we de rivier op te zoeken. Met jerkbaits bestoken we enkele ondiepe gedeeltes. De boot drift door de kracht van de wind heel langzaam stroomopwaarts. De wind is dus net wat sterker dan de stroming. Met een vaste koers parallel aan de oever kunnen we zo perfect het gebied uitkammen.

We maken twee mooie lange driften, maar ons kunstaas blijkt niet in de smaak te vallen bij onze geschubde vrienden. Onderweg naar de volgende stek komen we Egon en Lambert tegen. Ze hebben werpend met shads al diverse vissen kunnen vangen, vooral tijdens een bijtuurtje in de ochtend.

De natuur ondergaat nu een metamorfose.

Omdat het water vrij helder is en de zon af en toe tussen de wolken door prikt, besluiten we het iets dieper te proberen richting vaargeul. Shads en diepduikende pluggen komen hier goed tot hun recht. De pluggen leveren op dit grillige stuk bodem relatief veel hangers op en blijken ook niet de sleutel tot succes. Backtrollend met shads gaat het net iets nauwkeuriger.

Twee meerkoeten gaan de strijd met elkaar aan. Met hun relatief grote poten delen ze regelmatig een boksstoot uit, terwijl ze met hun borsten recht tegen elkaar staan. De verliezer druipt uiteindelijk af. Na een kleine tik tegen tegen m’n shad, voel ik dat er iets niet goed zit. De staart hangt dubbelgevouwen achter de hoofdhaak. Dat was er dus eentje.

Ik stuur de boot terug over de plek en opnieuw volgt er een aanbeet. Nu is het raak. Een donkergekleurd snoekbaarsmannetje is kortstondig de klos. Dan volgen er twee harde beten die gemist worden. Derde keer is scheepsrecht. Het blijkt een snoek te zijn, die ik tevens verantwoordelijk houdt voor de twee vorige aanbeten. Een slanke vis van een centimeter of vijfenzestig, vol met paaiwonden, ligt vrij snel mak naast de boot.

Maar schijn bedriegt volgen mij, zodra ik deze bij de kraag pak, zal ie wel tekeer gaan. Ik tik een keer boven op zijn rug in de verwachting dat de snoek er nog een keer vandoor schiet. Niet dus. Het liefst zou ik deze linkerd buiten boord onthaken, maar ik kom niet bij het dregje. Middels de veilige nekgreep houd ik de snoek boven water. Die houdt z’n kaken stijf gesloten.

Met de kieuwgreep gaat de bek wel vanzelf open en kan ik het dregje los tikken. En dan komt toch de explosie van de vis. Ik houd de snoek goed vast om erger te voorkomen, maar voel dat m’n pink geperforeerd wordt. De vis kan ongedeerd worden teruggezet en m’n pink zit vol met sneetjes. Niet pijnlijk verder, maar ik bloed als een rund.

Terwijl ik naar de verbandtrommel zoek, kom ik de lipgripper tegen. Helemaal vergeten, die was in dit geval wel handig geweest. In onze verbandtrommel zitten steevast aquapleisters van Hansaplast. Zijn dun en soepel en laten niet los bij natte handen. Ze zijn verschillend van formaat en er is er altijd wel eentje precies op maat. Aanrader!

Het laatste anderhalf uurtje gaan de snoekbaarzen nog even goed los. Wel veel missers en ook diverse losschieters van kleinere vissen. We vissen afwisselen met grote en kleine shads over de stek. Die tactiek blijkt te werken. Ook is duidelijk dat we met de kleinere shads, die we tevens een stukje langzamer vissen, vooral kleinere vissen vangen.

Backtrollen met een grotere shad levert meteen een mooie snoekbaars op.

Backtrollend met de benzinemotor met grotere shads, krijg we weliswaar minder aanbeten, maar de snoekbaarzen zijn van beduidend groter formaat. Het is duidelijk dat de snoekbaarzen nog niet zijn afgepaaid. De wijfjes staan op knappen. Voorzichtigheid is geboden. De meeste vissen zijn puntgaaf.

We gebruiken geen net, maar liften de vissen met twee handen aan boord, terwijl de ander de hengel vasthoudt. Nadat we beiden mooie vissen op de foto hebben als herinnering, mag de rest wel in het water onthaakt worden.

Mooie vis om het seizoen mee af te sluiten.

Nu het net een beetje voorjaar begint te worden, zit ons seizoen er helaas al weer op. Twee maandjes kunstaas-rust voor de Nederlandse roofvissen. Zelf heb ik een mooie reis naar Ierland in het verschiet, om daar zowel op het zoute als op het zoete de Ierse roofvissen te belagen.

Tot volgend seizoen!