Rivier in het Vizier 261
Door Yvo Bindels
29 Maart 2012 - Roofblei en ik gaan niet goed samen. Iedereen vangt ze wel eens als bijvangst op de rivier, maar ik niet. Ook gerichte pogingen resulteren meestal in niets. Vismaat Lambert tipte me dat hij maarliefst drie joekels had weten te vangen afgelopen zondag.
Zijn stek- en materiaaltips hebben m’n roofbleivertrouwen dusdanig opgekrikt dat ik maar weer eens een poging onderneem. Het toeval is dat ik juist deze week een afspraak heb met vismaat Han, die heel wat roofblei-ervaring heeft. Zou het vandaag dan gaan lukken?
We zijn er vroeg bij. De zon komt als een grote oranje bol achter de donkere struiken tevoorschijn als wij richting rivier varen. Het is heerlijk rustig op het water. We maken onze spullen gereed voordat we op de stekken zijn. We willen de schuwe vissen zo min mogelijk verstoren, zeker omdat het water dat we bevissen vrij ondiep is.
We zijn er vroeg bij.
Het ankertouw wordt door het neusoog van de boot geleid, zodat we mooi in het verlengde van de stroming komen te liggen. De laatste meters fluistert de Watersnake ons precies naar de plek waar we willen liggen. Han laat voorzichtig het anker zakken. Han heeft het werpdek voorin de boot tot zijn beschikking en ik het werpdek achteren. De overige hengels liggen plat zodat we nergens op hoeven te letten tijdens het werpen.
En werpen doen we! Shadjes, aruku’s, asp-spinners, long cast minnows en spinners vliegen twee uren lang door de lucht. We laten ons steeds een stukje verder afzakken. Het water ziet er perfect uit, maar de roofbleien laten niks van zich zien. Ik had het eigenlijk wel kunnen weten. Een kleine snoekje volgt de long cast minnow tot aan de boot en schrikt dan van mijn schaduw.
Ik ben eigenlijk niet bijgelovig, maar begin toch langzaam in een vloek te geloven.
Han en ik halen herinneringen op van een jaar of acht geleden. Hij ving elke keer roofblei, grote ook, behalve op de dagen dat ik instapte, dan lieten de bleien het steeds finaal afweten. We zijn ondertussen een ondiep oevergedeelte genaderd waar snoekbaars wel eens wil zitten in juni, zou nu misschien ook moeten kunnen.
We gaan er jerkend aan de slag. Op snoekbaars vis ik de jerkbaits graag met snelle korte felle slagen. Vrij agressief dus, hopende dat de snoekbaarzen dat ook zijn. “Kijk erachter!” zegt Han. Bij de volgende tik die hij aan zijn rapper geeft, zet de snoekbaars z’n kieuwen ver uiteen en knalt vol over de jerkbait heen. Geweldig om dit te aanschouwen in het heldere water!
Het water spat uiteen bij de aanslag en de snoekbaars probeert kopschuddend te ontkomen. De dreg zit echter prima in het scharnier en enkele seconden later ligt de vis in de handen van m’n maat. Na een plaatje mag de goudgele snoekbaars terug naar z’n plekje.
Deze snoekbaars arresteerde de Rapper vlak voor de boot.
Als we bij een wat dieper stuk arriveren hang ik een shadje in de speld. Binnen twee minuten stuitert een strak snoekbaarsje onder de top. Felle rakker. Verder blijft het er rustig. Bij wat sneller stromende delen richten we ons vizier weer op roofblei. Maken vele worpen, maar het resultaat kon ik al wel raden.
Ongemerkt vliegt de tijd voorbij. De plek waar Han de snoekbaars wist te vangen proberen we nog een laatste keer voordat we de rivier verruilen voor een aangrenzende plas. Stroomopwaarts kun je de jerkbaits lekker kort en fel vissen, zonder dat deze al te snel vooruit gaat. Net als we willen verkassen is het toch raak.
Met jerkbaits op snoekbaars vissen is een prachtige sport.
Een mooie, goudgele zeventiger heeft het door Lambert gemaakte jerkbaitje overdwars in z’n bek zitten. Van dit felgele stukje handenarbeid heb ik al veel plezier gehad. Met een hand onder de buik kan de snoekbaars aan boord getild worden. Han schiet ondertussen wat plaatjes. Snoekbaarzen op jerkbaits is erg mooi, maar kan helaas slechts een korte periode van het jaar. We maken nog een paar worpen en zoeken dan een plas op.
De jerkbait stevig tussen de kaken geklemd!
Maar eerst een pauze aan land. Gaspitje aan en pannetje met knakworsten erop. Een warme hap gaat er prima in. Daarna gaan we jacht maken op dikke baarzen. Ik weet een mooie richel op de deze plas die een heel eind doorloopt. Je kan er prachtig langs trollen. Op drie meter diepte doen onze plugjes hun best. Han weet al vrij snel een baars te strikken. Geen gigant, maar zeker een welkome vis.
Ook de boot krijgt even rust.
Waar er één zit, zitten er vaak meer. Nu helaas niet. Twee knobbelzwanen voeren een uitvoerige balts uit en trekken zich daarbij gelukkig niks van ons aan. Minutenlang zijn ze met hun sierlijke nekken in de weer. Plonzen regelmatig met hun kop tegelijk onder water, soms zelfs met de nekken gekruist. De romantiek spat er van af! Mooi schouwspel van dichtbij.
Baltsende knobbelzwanen met gekruiste nekken.
Love is in the air…
Met een laatste visuurtje voor de boeg, moeten we een keuze maken: terug de rivier op, of toch op de plas blijven? We kiezen voor het laatste, want een dikke baars zou toch moeten kunnen? “Ja, dit moet een dikke zijn,” roept Han, terwijl zijn hengel hoepeltje krom staat.
Het blijkt een snoekbaars te zijn die het salmo-plugje wel zag zitten. Niet veel later opnieuw een snoekbaars voor Han, gaat lekker zo. Mooi formaat, zeker op het lichte materiaal. Mijn jointed shadrapje aan de steunhengel wordt ook gegrepen. Ja, waarschijnlijk weer een snoekbaars, en een zware ook.
Weliswaar geen baars, maar beslist geen straf om te vangen.
De vis komt nauwelijks van z’n plek, blijft mokken en net voordat we de snoekbaars in het oppervlak kunnen zien, schiet het plugje los. Jammer. Vanwege andere verplichtingen voor mij moeten we in de late middag helaas het water verlaten, maar overmorgen, de laatste dag van het seizoen, kom ik hier met Sando zeker terug om het seizoen hopelijk mooi af te sluiten.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
