Rivier in het vizier 26
door Yvo Bindels
17 februari 2007
Sando’s vriendin Niki bestelt nog een rondje. Het feest in het net te kleine cafeetje is reuze gezellig! Duitse vismakker Hans viert vandaag z’n 50ste verjaardag. Het cadeau van zijn vrouw heb ik enkele weken moeten verzwijgen. Door de microfoon wordt bekend gemaakt dat hij volgend jaar een week in de Noorse fjorden vissen gaat.
Meteen verschijnt er een grote lach van oor tot oor en lijkt hij even de gelukkigste man op aarde. Als er nog aan toe wordt gevoegd dat Wiel en ik zijn reisgenoten zullen zijn, vliegt hij ons meteen in de armen. We sturen hem snel terug naar z’n vrouw en dochter van wie hij de reis cadeau krijgt.
Als de grote touringcar enkele uren later weer de Nederlandse grens passeert, maken Sando en ik een plan voor morgen. Meters maken en enkele kantjes uitwerpen. Er is heerlijk voorjaarweer voorspeld en wie wil er dan niet graag op het water zitten?
Kantjes uitwerpen
De morgen erna valt het zwaar tegen. Pas om 11.00 u zitten we in het schommelende bootje tegenover elkaar. Beiden een kater. De voorspelde zon blijft uit en de wind waait hard over het water. De golven klotsen over de bootrand heen. Het slepen op snoek moeten we maar even uitstellen totdat de wind gaat liggen. Het stalen bootje ploetert zich door de golven op zoek naar de luwte. Die vinden we bij de rivierkop. Precies achter de rivierkop is een hard taluud naar ondieper water. De rivier stroomt als een tierelier en de vis zou best eens net buiten de stroom kunnen liggen.
Stuifmeeldraden
Ik vraag aan Sando of hij de boot even boven het taluud wil leggen. Mooie bogen op het scherm op drie meter diepte. Ik heb geen shads bij me. M’n maat heeft gelukkig twee shadjes tussen het snoekrubber gevonden. Met de benzinemotor lukt het om de boot enigszins boven het taluud te houden. Als snel slaat Sando zijn hengel krom. Een mooie glasoog hangt aan het staartdregje van de geelgroene manns shad. Terwijl ik een close-up neem van de rover, word ik misselijk. Tijd om even aan land te gaan. De stuifmeeldraden van de els laten een groenig wolkje achter bij de minste aanraking. Ik zodadelijk ook geloof ik. Sando gooit ondertussen de kantjes uit.
Close-up
Na de onplezierige, maar noodzakelijke sanitaire stop voel ik me direct een stuk beter. De wind is ook gaan liggen. We laten de snoekbaarzen verder met rust, want we zijn gekomen voor grote snoek. Sando draait het stelschroefje aan de motor zover terug, dat hij net niet uitslaat. Langzaam vissen met groot aas lijkt ons nu het best om een zware tante te verleiden. Grote stukken rubber en flinke pluggen slepen we langs het taluud naar ondiep water. De bulldawg heeft een fenomenale staartactie. Ik vis hem eens eventjes wat hoger door het water. Draai hem daarom een klein stukje binnen. Plots een keiharde dreun op de hengel. Ik voel meteen dat het een gigantische rover moet zijn! Wat een kracht. Na enkele beuken een bloedstollende run. De vis zwemt niet te stoppen door de zwaar afgestelde slip heen. “Woow, wat moet dat wel niet wezen?!” roep ik tegen Sando die inmiddels de andere lijnen binnen heeft.
Dan valt de lijn slap. “Nee he…”. Ik voel echter geen kunstaas en draai als een waanzinnige aan de molenslinger als ik in de gaten heb dat de vis gewoon op ons af dendert. De vis scheert vlak voor de boot langs en zoekt het ondiepe water op. Daar wil ik hem liever weg hebben, want het is er vol obstakels en mossels. De hengel wordt tot het uiterste getest. Dan zoekt de vis weer dieper water op. Teleurgesteld maak ik Sando kenbaar dat ik een bruine vis zag en het waarschijnlijk een gehaakte karper is. Als de vis in het oppervlak komt, zie ik de buikdreg perfect in de zijkant van de bek hangen. “Volgens mij toch zuiver in de bek?”, zeg ik vol ongeloof tegen Sando. Ik heb nog nooit zo’n zware vis aan de hengel gehad. Sando beslist de strijd in mijn voordeel door vis te scheppen. De buikdreg blijkt inderdaad precies in de zijkant van de bek te zitten. Zoiets durf je toch niet aan je vismaten te vertellen.
Durf je niet te vertellen
De karper ziet er gezond uit. Kogelrond, enorm massief en prachtig gekleurd. Wat een bonusvis vandaag! De bulldawg lijkt ineens veel kleiner bij de grote kop van de karper. Hoe hou ik zo’n vis in godsnaam vast voor de foto? De geroutineerde karpervissers zullen er vast wel raad mee weten, maar ik ben al blij als ik de vis ook maar vijftien seconden voor de lens getild krijg. Sando schiet snel enkele prachtige platen. Geheel terecht dat karpervissers hun vangsten in ponden uitdrukken. Wij hebben geen unster in de boot. Ik heb ook geen idee hoe zwaar deze riviergigant is. Maakt verder ook helemaal niks uit. Sando krijgt geen tijd om een terugzetfoto te maken. De karper laat een kort bellenspoor achter na een stevige roeier met de machtige staart.
De bonusvis vandaag
De visdag loopt ten einde. We zoeken nog even een ondiepe plaat op. Ik tik een Salmo Slider over het ondiepe water. Sando werpt met een oranje Supershadrap de rand naar het diepere water af. Vlak voor de boot schiet er een snoek naar zijn plug. Hangt heel even vast, maar schudt zich direct weer los. Zag er spectaculair uit. Ik schat de vis zo´n tachtig centimeter. Als we dezelfde rand slepend bevissen, krijgt Sando het aan de stok met een zwaardere rover. Ook deze vis rolt van de haak. Het zit hem even niet mee. Het laatste half uur bevissen we een stuk water dat we niet goed kennen. We komen een zeer mooie onderwater heuvel tegen die in de warmere maanden zeker door vriend baars bewoond wordt. Iedere keer leren we er weer wat bij. Waterkennis blijft tenslotte een belangrijk wapen van de roofvisser.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
