Rivier in het Vizier 258
Door Yvo Bindels
11 Maart 2011 - Een metamorfose in de natuur staat op het punt te beginnen. De eerste frisgroene blaadjes beginnen langzaam te verschijnen. Over een paar weken zal dit in een heuse stroomversnelling geraken. De watertemperatuur van de rivier is na de koude februaridagen rap gestegen naar negen graden.
Hoe direct de vissen hierop reageren, is de vraag. Lambert en ik starten onze visdag in elk geval werpend op de ondiepe gedeeltes van de rivier. Omdat we beiden nog een feestje hadden gisterenavond, zijn we pas om half elf gestart. Het zonnetje voelt heerlijk en er is nauwelijks wind. Lambert staat zelfs met korte mouwen te werpen.
De watervogels zijn druk in de weer. Overal worden koppeltjes gevormd. Twee scholeksters scharrelen wat in de leem in een ondiepe kom. Ik vind het altijd leuke vogels, zijn altijd in de weer en hun opvallende oranje snavel is nooit lang stil, het is net een opgeplakte wortel. Vlak ernaast een koppeltje nijlganzen dat het verenkleed een poetsbeurt geeft. Op de achtergrond peddelen Donald en Katrien.
Drie koppeltjes.
We laten ons met de stroming mee driften en vissen vlijtig de kantjes uit. Lambert is vooral met grote, verzwaarde spinners aan de gang. Ik wissel tussen shads en een snel te vissen zinkend jerkbaitje dat ik vooral op de ondiepe en vlakke stukken inzet. De tijd vliegt. Enkele kilometers oever gaan er aan ons voorbij, maar de roofvissen lijken afwezig. Met een temperatuur van veertien graden en de rust om ons heen is het wel genieten zo.
Oké, de ondiepe gedeeltes van de rivier zijn dus nog niet echt bewoond. We besluiten daarom de wat diepere winterstekken op te zoeken. Er zijn nauwelijks andere boten. In de periodes dat de vis makkelijk te vangen is, is dat wel even anders. Maar we hebben nog enkele troeven achter de hand. Een zeer grillig en keihard stukje bodem, net in de vaargeul, is bezaaid met mossels.
Is alleen met shads te bevissen, die je ook nog eens rap moet optikken bij het geringste bodemcontact wil je niet vast komen te zitten. Een stuiterende plug is hier een garantie om je kunstaascollectie uit te dunnen. Met middelgrote shads speuren we de stek af. Bij hangers loont het om de andere kant op de varen, voordat je de lijn vast of zelfs stuk trekt tussen de mossels. Helaas komt er steeds meer bewolking en de wind trekt een beetje aan.
De middelgrote shads lijken niet in trek. Of zouden ze er simpelweg niet zitten? Het blijft een beetje gokken nu. In deze periode vangen we ze dikwijls op de gekste plaatsen. Ook waar je ze eigenlijk niet snel zou verwachten. We schakelen eens over op kleinere shads. Lambert mist een aanbeet. Die eerste aanbeet is weliswaar gemist, maar wel waardevol.
Vlak erna is het dan inderdaad raak bij m’n maat. Helaas weet de snoekbaars kopschuddend te ontkomen. In elk geval wel weer een teken van leven. Lambert stuurt de boot terug naar het kleine bultje waar hij de aanbeten kreeg. Mijn shadje wordt hard gegrepen, hangen. De snoekbaars verweert zich prima. Een kogelrond wijfje mag eventjes aan boord.
De buik zit vol met kuit.
Die zal binnenkort kuit gaan schieten. Meteen erna is het bij Lambert raak, weer op het kleine bultje. Nu een strak mannetje. Het blijkt er helemaal vol te liggen, want op het kleine stukje vangen we vis na vis! Het komt ongeveer op de vierkante meter nauwkeurig. Eromheen geen enkele aanbeet, maar precies op dezelfde plek is het keer op keer raak. De aanbeten zijn allemaal snoeihard.
Lambert toont een double. Zo te zien een mannetje en een wijfje.
We proberen met grote shads een bonusvis af te dwingen. De grote shads laten ze vreemd genoeg volledig links liggen. Het zijn enkele de kleine shads die het hem doen. Ook lopen er twee snoeken tussendoor. Nog niet afgepaaid. Wat zou ik hier eens graag een kijkje willen nemen onder water. Hoeveel vissen zouden er nog staan en wat zou er nu zo speciaal zijn aan dit plekje, dat normaal niet zo bijzonder productief is?
Ook twee snoeken tussendoor.
Na het aanbetenfestijn van een goed uur lang met mooie vissen wordt het minder en besluiten we te verkassen. Hier is het mooi geweest. Omdat de snoeken blijkbaar ook trek hebben, zoeken we een ondiepe uithoek van een plas op en gaan er werpend aan de slag. Ik hou wel van wat afwisseling tijdens een visdag.
Ook deze snoekbaars staat op knappen.
Terwijl ik met een rapper aan de slag ben, tuigt Lambert zijn vlieghengel op. Niet veel later zwiept de vliegenlijn door de lucht en stript hij zijn eigengemaakte streamer binnen. Ziet er prachtig uit. Vooral het strekken van de lijn en de subtiele landing van de streamer is een mooi gezicht. Heel wat anders dan de luide plons van de jerkbait die ik moet remmen omdat ie anders in de overhangende takken belandt.
De drijvende rapper is uiterst traag te vissen. Na enkele slagen laat ik hem langzaam richting oppervlak drijven. De witte stip op de donkere rug valt goed op. Net voordat hij in het oppervlak is, vis ik hem met drie snelle slagen verder. Precies op dat moment duikt er een witte schim op. Een snoek schampt de jerkbait. Er staan enkele krassen in de lak. De snoek laat zich niet meer zien. Zijn soortgenoten ook niet.
Lambert zwiept zijn vliegenlijn door de lucht.
Na twee uren werpen wordt het tijd om wat anders te proberen. Een dikke baars misschien? Het laatste uurtje trollen we met kleine plugjes een rondje op de plas. Wederom worden onze aasjes niet aangekeken. Net zoals de vorige keer een vreemde dag vandaag. We hebben zat vis gevangen, maar het bleek opnieuw heel precies te komen. Vis je ernaast, dan kun je het schudden, zo lijkt het.
Terwijl we onze spullen opruimen komen Pol en Huguette eraan. Het is weer een tijdje geleden dat we elkaar gezien hebben, dus genoeg te kletsen. Ze hebben vooral met plugjes getrolld, maar dit helaas zonder succes. Wat zeker wel een succes is, zijn de wafels die Huguette heeft gebakken, heerlijk! Als de schemering begint zoeken we de trailerhelling op. Nog enkele visdagen en het seizoen zit er weer op…
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
