TotalFishing

Rivier in het Vizier 256

Door Yvo Bindels

26 Februari 2011 - Egon staat al op de afgesproken plek te wachten. We laden zijn visspullen in de Tomasco voordat ik door de slagboom van de jachthaven rij. De slagboom weigert dienst, het magneetslot is vervangen. Er hangt een gelamineerd papier. Dat belooft niet veel goeds.

De sleutel kan omgeruild worden tijdens openingsuren van het restaurant. Dat zal nog wel even duren. Uitwijkmogelijkheden hebben we eigenlijk niet, althans geen plekken waar ik de trailer enigszins veilig kan neerzetten. We besluiten de boot alvast klaar te maken en te wachten totdat we een teken van leven in het restaurant zien.

Een specht klopt hard tegen een boom. Volgens vogelkenner Egon hoort dit bij het baltsgedrag. Na een kop koffie en een paar sneden brood zie ik een lamp aangaan in het restaurant. Vijf minuten later drijven we op het water. Er zitten veel watervogels. Aalscholvers, tafeleenden, futen en een heel peloton meerkoeten.

We slepen langs een taludje waar in deze tijd van het jaar wel eens hele dikke baarzen kunnen staan. Behoudens een tak brengen we niks aan boord. Op de rivier zien we dat we alleen zijn, nergens een boot te bekennen. Er is de afgelopen weken behoorlijk slecht gevangen op deze rivier, velen zullen hun geluk nu elders beproeven. Ook wij kunnen op de hotspots geen snoekbaars aan de schubben komen.

Beiden hebben we zin om ook weer eens te snoeken. Zouden ze al op het ondiepe zitten hier? Vast wel, hun bruiloft staat voor de deur. De watertemperatuur in het oppervlak is gestegen naar 7 graden. Op twee meter waterdiepte slepen we eerst een stukje met groot rubber om vervolgens op de wind te driften. Lekker smijten met jerkbaits, shads en rammelaars.

Ontspannen de kantjes uitwerpen.

Een ijsvogeltje scheert langs de waterkant. Die heeft de strenge vorst alweer overleefd. De tijd tikt ondertussen aardig door. Ik durf eigenlijk niet op m’n horloge te kijken. We staan heerlijk te vissen, maar de snoeken zijn niet eens komen kijken, laat staan toeslaan. We gaan toch niet net als vorige week een blank tegemoet?

We verkassen een stukje. Er zijn weer veel aalscholvers te vinden langs de rivier. Hele bomen zijn geheel wit onder gescheten. Door de zuren in de ontlasting zullen deze bomen waarschijnlijk afsterven. Het verticalen voor de ingang van een rivierplas levert niks op.

De bomen zijn er wit van de aalscholverstront.

Op de volgende stek hou ik de vaart er goed in met de watersnake elektromotor. Op vijf meter diepte laat ik m’n shads grotere sprongen maken. Bij het optikken van de shad voel ik een tik en sla aan, maar mis. Ik twijfel, maar niet lang, want in de glijvlucht wordt de shad hard gegrepen. Een strakke riviersnoekbaars is het haasje en verschijnt kopschuddend in het oppervlak. Geen grote, maar hij is binnen.

Strakke riviersnoekbaars.

Amper vijf minuten later is het opnieuw raak op precies dezelfde stek en mag nummer twee kortstondig aan boord. Opnieuw zoek ik de plek op. Nummer drie valt voor een snelgeviste Dullshad van 11 centimeter. Uren niks en dan drie vissen achter elkaar, is al enkele keren zo geweest deze winter. Het zonnetje is inmiddels definitief doorgebroken.

Drie vissen achter elkaar, deze viel voor de 11 centimeter dull shad.

Het blijkt dat de grote sprongen het verschil maken. Rustig aangeboden vorkstaartjes en andere slanke shadjes worden finaal genegeerd. Vooral felgekleurde shads doen het goed. Ook Egon vangt een snoekbaars door zijn aasaanbieding aan te passen. Het lijkt erop dat we de code gekraakt hebben, want na het terugzetten van de vis buigt opnieuw zijn hengel diep door.

Ze willen snelgeviste en felgekleurde shad vandaag.

Het blijkt een mooie dikke snoek te zijn. Egon heeft een niet al te dik fluorcarbon onderlijntje gemonteerd en de shad is helemaal verdwenen in de snoekenbek. Daarom nemen we geen risico en scheppen de snoek vrij vroeg, voordat de tanden het onderlijntje doorknippen en de snoek met een shad moet rondzwemmen.

Na het kraken van de code gaan ze los!

De zwangere dame wordt uiteraard met de nodige zorg en respect behandeld en krijgt na een plaatje alweer snel de vrijheid terug. Hoeveel vissen zullen er nog op dit taludje liggen? Ze liggen in elk geval dicht bij elkaar en zijn gretig!

Wordt vervolgd….