TotalFishing

Rivier in het Vizier 254

Door Yvo Bindels

30 Januari 2012 - Een vorstperiode is bezig. Vannacht viel het mee met min 5. Vandaag is een dag om even van te profiteren, want het belooft windstil en zonnig te worden. We hebben genoeg kou geleden de laatste dagen, daarom vissen we vandaag alleen tijdens die aangename, zonnige middaguurtjes.

Lekker uitgerust krab ik het ijs van de autoruiten. Ik heb nog alle tijd. Het zonnetje voelt weldadig op m’n koude wangen. Uit een dichte struik klinken voorzichtige doch melodieuze klanken van een merelman. Het beest heeft geen idee wat voor een plezier het me ermee doet. Ik heb het gevoel vandaag wel eens wat voorjaarskriebels te kunnen vangen.

Sando arriveert ook fluitend. Mooi, we gaan er een lekker ontspannen visdag van maken. Onderweg naar het viswater zien we de zilverreigers weer op hun vaste plek zitten. Eigenlijk weer net te ver weg voor m’n lens. Sando ziet een roofvogel opvliegen en mindert vaart met de auto. Met onvoorspelbare bewegingen dartelt de vogel vlak boven het veld. De witte stuit valt goed op, het is een bruine kiekendief. Ik draai het raampje open en probeer wat plaatjes te schieten.

De Kiekendief vliegt dartelend over het veld…

...Waar ook de grote zilverreigers op zoek zijn naar een smakelijke hap.

Sando rijdt de Kalf hawk-trailer zover het water in dat de wiellagers net boven water blijven. De boot glijdt soepel het water in. Onderweg naar de eerste stekken drinken we een kop koffie en leggen alvast enkele favoriete shads en pluggen klaar. Bij mij zijn dat twee middelgrote shads met schoepstaart, twee met vorkstaart, een Rapala Taildancer en een zinkende Screaming Devil. Meer heb ik voorlopig niet nodig.

We starten met de diepduikende pluggen om in relatief korte tijd verschillende stekken te proberen en te zien of er actieve vis is. Het riet licht mooie op in de zon. Boven ons een helder blauwe hemel, heel wat anders dan de afgelopen grauwe dagen. We verruilen de benzinemotor voor de elektromotor en laten onze shads zakken.

Al vrij snel mist Sando een aanbeet. Ook ik voel een soort van gepluk dat van kleine vis schijnt te komen. Met kleinere shads is wellicht wat vis te vangen, maar we hebben het eigenlijk voorzien op vissen van een ander kaliber en blijven met de grotere shads doorvissen. Opnieuw een tik op mijn shad. Ik sla een gat in de lucht.

Ik wil de haken even controleren en draai de shad snel binnen. M’n hengel klapt daarbij onverwacht dubbel. Rrrrrrr..rrrrrrr… m’n slipt vangt een vluchtpoging op. De shad moet op half water gepakt zijn. Snoek? Tot onze verbazing gaat het toch om een snoekbaars. Zit vol met wormpjes, maar hing blijkbaar toch op half water. De logica ontgaat mij, maar de eerste vis is binnen. Mazzeltje. Geen gigant, maar wel een mooi gaaf exemplaar.

Snoekbaars op half water.

Daarna blijft het rustig. We besluiten een poosje op een plas te snoeken om later, het vaak goede laatste uurtje weer de rivier op te zoeken. Op de plas geeft de dieptemeter vele vissignalen. We slepen met vier pluggen kriskras over het water. Het is er overal vier tot zes meter diep. Vooral de stukken met grote scholen vis bestoken we diverse keren. Je voelt regelmatig je lijn over vissen schuren. Mijn Screaming Devil raakt even een vis.

Een schub prikt daarbij op een haakpunt. Geen idee van welke soort ze afkomstig is, maar in het zonlicht ziet de paarlemoerkleurige schub er prachtig uit. Gestolen kunstwerkje. Na anderhalf uur trollen en werpen gaat ons verlangen toch weer uit naar de rivier. De zon is inmiddels zakkende en zal over een uurtje achter de boomtoppen verdwijnen.

Gestolen kunstwerkje op de haakpunt.

Met de 54-ponds Watersnake kan ik de Tomasco uitstekend onder controle houden zonder al te veel moeite. Zo kan ik me lekker blijven concentreren op het vissen in plaats van op het sturen. Sando jaagt z’n hengel de lucht in. Hangen! De vis blijft diep en pompt de hengeltop steeds weer omlaag. Moet haast wel een forse snoekbaars zijn. Riviervissen zijn doorgaans lekker sterk en weten vaak geen ophouden.

Ik heb ondertussen de landhandschoen nat gemaakt en aangetrokken. Met het grove oppervlak hiervan is deze ideaal om grote snoekbaars bij de staartwortel beet te pakken. Zoals bij zalmen zeg maar. Met de andere hand wordt de buik ondersteund en wordt de snoekbaars probleemloos aan boord getild. Veilige landing voor zowel visser als vis.

Mooie riviersnoekbaars in goede handen.

Samen bewonderen we de vangst. De goudgele vis kleurt prachtig in het zonlicht, staat vast mooi op de foto. Na enkele plaatjes wordt de vis weer aan de rivier toevertrouwd. Sando is terecht blij met deze vangst, veel mooier worden ze ook niet. Vol vertrouwen vissen we verder. De zon doet ons goed, echte vitamientjes!

Prachtig, die kleur in het zonlicht!

Opnieuw zet Sando met een forse haal zijn haak. Weer een snoekbaars die stevig op de hoofdhaak vast zit. Weliswaar net wat minder lang dan z’n voorganger, maar wel net zo mooi gekleurd. De vis heeft een gedrongen postuur en een prachtig grote achterste rugvin. Karakteristieke vissen hoor, echt individuen. Sando glundert van trots en ik geniet volop met hem mee.

Nog zo’n mooi goudgeel exemplaar, ietwat raar model, maar met een prachtige achterste rugvin!

Ik krijg een voorzichtige aanbeet. Bij het zetten van de haak voel ik al dat het een kleinere vis is. Rolt er gelijk weer af, ik vind het best. Om half vijf zakt de zon achter de horizon, het zal rap koud worden nu. Dat wachten we niet af en voldaan varen we terug naar de trailerhelling. Kunnen terugkijken op een ontspannen middag waarin van alles te zien en te beleven was. Mooie uurtjes.

Deze blauwe reiger houdt z’n verenkleed goed bij.

Bij het verschijnen van dit stukje ligt een strenge vorstperiode net achter onze rug. Schaatsliefhebbers krijgen het wel warm van die ijskoude temperaturen. Ik kijk toch liever uit naar het voorjaar. Fluitende vogels, bloeiende krokussen en pasgeboren lammetjes springend door de wei in de steeds sterker wordende zon. Nog heel even geduld, maar de eerste tekenen zijn er al.

Nog heel even geduld voor het voorjaar.