Rivier in het Vizier 252
Door Yvo Bindels
21 Januari 2011 - De weersites zijn het allemaal eens: het gaat de hele dag flink regenen. Als je daarop bent ingesteld vooraf, dan valt het meestal wel mee. Een bijkomend voordeel is dat het dan lekker rustig op het water is. Goede kleding aan, kwetsbare spullen droog opbergen en gaan met die banaan.
Lambert laat zich ook niet door de regen weerhouden. Met tien graden Celsius is de temperatuur gelukkig zacht. Wel kan de wind die met kracht 4 of 5 over het water blaast het wat kouder laten aanvoelen. Door de regen deze week is de waterafvoer van de rivier zo hoog gestegen dat we onze stekken buiten de hoofdstroom moeten zoeken.
Zoals verwacht zijn we de enige boot op het water, dus we hebben alle ruimte. De rivier ligt er grauw en verlaten bij. Het troebele water dendert in rap tempo stroomafwaarts. We zijn beiden verzot op dit spelletje. Bikkelen voor een enkele mooie vis. Het eerste uur verloopt zonder aanbeten. We proberen ook diverse niet voor de hand liggende stekken, waaronder enkele heel ondiepe. Vaak vang je er niks, maar je kan met wat geluk ook tegen een knoepert van jewelste aanlopen op die manier.
De regen gaat maar door, toch heb ik het niet echt koud. Wel worden de handen steeds weker. “ Kwaak!”, een eend en meerkoet schrikken zich rot als een sperwer de hoek om wiekt laag over het water. De sperwer landt in een boompje langs het water. Wij zijn nog steeds aanbeetloos en zoeken een andere stek op. Er is warempel nog een andere visboot op het water.
De sperwer is een snelle jager met vooral zangvogels als prooi.
De rivier voert redelijk wat troep af. In de struiken is veel plastic blijven hangen van de hoogste waterpiek. Echt geen gezicht en als mens schaam ik me hiervoor, wat een troep. Alleen de mens is in staat om z’n eigen omgeving zo te vervuilen. We proberen van alles, maar de snoekbaarzen houden hun kaken op slot. Zouden ze er niet zitten, of zouden ze gewoon geen zin hebben?
We nemen het voor lief. De technieken, de ondiepe stekken en het kunstaas dat we proberen werken aardig selectief. Elke beet kan van een echte gigant komen. Met dat in gedachten houden we stug vol. De regen valt met bakken uit de hemel. We zoeken een stek in de luwte op voor een pauze. De bosjes beschermen ons tegen de wind. Even de handen goed drogen en opwarmen met een lekker warme soep erbij.
We hebben nog enkele visuurtjes te gaan. We gaan een tijdje backtrollend met grote shads aan de gang. Ook dit levert niks op. Dan maar weer terug naar ons oorspronkelijk plan en wachten op die kneiter of wachten op niks. De roep van buizerd klinkt. Het zijn er twee. Ze cirkelen langzaam boven open terrein. Met bijzonder weinig vleugelslagen weten ze prima op hoogte te blijven. Het miezert nu nog slechts lichtjes.
Dat is dan ook de enige variatie in het weer vandaag, het regent of hard of het regent zachtjes. We komen de andere boot weer tegen, de vissers geven aan dat ze ook geen vis kunnen vinden. De middaguren vliegen voorbij. We zijn van mening dat we ondertussen wel een vis verdiend hebben. Met m’n doorweekte en koude vingers krijg ik m’n speld niet open, dan maar doorvissen met dezelfde shad.
Vandaag zal waarschijnlijk als blank de boeken ingaan. Vorig jaar hadden we ook zo’n dag in deze periode van het jaar. Toen was het wel veel kouder. De droge warme auto is verleidelijk, maar het spelletje blijft ondanks het uitblijven van aanbeten te leuk om te stoppen. Zelfs in de laatste minuut kan nog een recordvis aanbijten. Zolang de shads onder water zijn, maken we kans. De andere boot heeft het water inmiddels verlaten.
Het valt me mee dat ik nog volledig geconcentreerd aan de slag ben, het geloof is er dus nog, zelfs na zeven uren zonder actie. We driften een ondiepe plaat op. De diepte neemt af. 3,2 meter, 2,8 meter… Ik wind wat lijn op en laat de shad stilhangen vlak en wacht totdat deze het talud aantikt. Ik voel een duidelijk verzwaring op de shad en reageer bliksemsnel. De hengel blijft goed krom staan, maar het kenmerkte kopschudden blijft uit.
Toch ben ik er zeker van dat dit een aanbeet was en voel dan dat er iets begint te zwemmen. Ik denk aan een echt zware snoek, maar de typische sprintjes blijven uit. Het zijn trage runs van een meter of 5 tot 10. Het moet in elke geval een grote vis zijn. Na enkele minuten drillen komt een dikke snoekbaars in het oppervlak. Het twinex stingerdregje zit ergens vast in de buurt van de rugvin.
Nog eens duikt de snoekbaars onder. Voorzichtig dirigeer ik de vis opnieuw naar de boot. Kan net zo goed elk moment losschieten. Spannend! Lambert landt de vis meteen bij de eerste poging. Mooie dikke snoekbaars! De voldoening is groot. We bewonderen de vis die een dikke pens heeft van waarschijnlijk kuit. Na een plaatje mag ze haar ondiepe stek weer opzoeken.
Mooie beloning na zeven uren in de regen zonder aanbeet.
Vol goede moed vissen we verder. Meteen is mijn shad weer gegrepen. Ongelofelijk, zeven uren niks en dan twee vissen valk na elkaar. Met nog een half uurtje daglicht te gaan is het vertrouwen opeens weer groot. Opnieuw een harde aanbeet op mijn bijna stil hangende shad en opnieuw is het raak. Deze vis is wat slanker dan z’n voorgangers, maar niet minder welkom.
Ik hoop vurig dat mijn maat nu aan de beurt is. Ik weet dat hij volop meegeniet van de eerdere vissen, maar als iemand een aanbeet verdient, is hij het wel. In het begin van de schemering zie ik Lambert zijn hengel de lucht in vlammen. Yes, het is raak! Helaas weet de snoekbaars fel kopschuddend de haken te lossen.
Lambert lacht ermee en heeft genoten van de aanbeet. Als je dat op zo’n moment kan ben je sportvisser in hart en nieren. Uit het juiste hout gesneden. Het wordt snel donker en noodgedwongen komt er een eind aan de visdag.
Urenlang niks en dan drie vissen vlak na elkaar.
Het traileren aan de rivier valt niet mee, want het stroomt als een tierelier. Ik blijf in de boot zitten als Lambert auto en trailer haalt. Ik vaar de boot voorzichtig klem tussen de centreerset en Lambert haakt het lierband in. Hij zwengelt zijn Pikemaster inclusief mij met snelle krachtige slagen uit het water. Kun je wel merken dat hij gewichtheffer geweest is.