Rivier in het Vizier 250
Door Yvo Bindels
2 Januari 2012 - Van mij mag het nog wel even blijven doorkwakkelen. Bevroren trailerhellingen vind ik niks aan en sneeuw al helemaal niet. Oké, de dagen zijn weliswaar grauw en grijs, maar we kunnen wel probleemloos het water op. Geen zoutstrooien, sneeuwruimen en zes lagen kleding aantrekken. En juist nu is het een mooie tijd om de rivier te bevissen.
Bij dit zachte weer hoort wel veel regen. Ook vannacht heeft het de hele nacht stevig doorgeplenst. Lambert en ik maken op het gemak onze spullen klaar en leggen al wat shads in de boot gereed voordat we naar het water rijden. Over een half uurtje wordt de harde regen volgens de buienradar namelijk wat minder en voorkomen we dat we al vanaf het eerste uur doorweekt in de boot zitten.
Door de harde wind voelen natte handen al snel erg koud aan, daarom is het handig om altijd wat droge handdoeken binnen handbereik te hebben. Als we de trailerhelling bereiken miezert het nog lichtjes en laten de eerste gaten zich in de bewolking al zien. De rivier stroomt nog hard. De trailerhelling ligt net buiten de hoofdstroom en het valt ons op dat het er stikt van de kleine visjes.
Die laten zich geregeld zien en horen door te plonsen in het oppervlak. Het zijn vissen tussen de 10 en 20 centimeter. De futen duiken er dat het een lieve lust is. Snoekbaars kan haast niet ver weg zijn. We gaan direct aan de slag met de fronttroller. Met een 21 grams loodkopje en 11cm Dullshad speur ik op vier meter diepte de bodem af buiten de hoofdstroom.
Snoekbaars kan haast niet ver weg zijn.
Ik voel af en toe de aanwezige witvis tegen de lijn. Elke seconde verwacht ik die knal. Het eerste uur komt er vreemd genoeg echter geen enkele aanbeet. De hoofdstroom van de rivier is te sterk om te bevissen, behalve dan als je met de stroom mee drijft, maar dat heeft niet zo onze voorkeur.
Als ik even wat teveel lijn laat vieren, sleept de shad een stukje over de bodem. Snel optikken voordat deze vastloopt. Bam, een aanbeet volgt. Een knappe snoekbaars zit mooi op de hoofdhaak vast en gaat in het oppervlak even goed tekeer. Na het terugzetten is het bij Lambert raak en hij mag meteen een mooie zeventiger noteren.
Strakke vis.
Amper vijf minuten later opnieuw een spijkerharde aanbeet op m’n titan en wederom is een puntgave snoekbaars de dader. Vreemd, zo vang je bijna twee uren lang niks en dan is het drie keer binnen tien minuten raak. We vissen snel verder, want de bijttijden zijn dikwijls kort en krachtig in deze tijd van het jaar. De zon doet een poging door de bewolking heen te prikken en dit lijkt te gaan lukken. Zou mooi zijn.
Zo vang je twee uren niks en dan drie vissen binnen enkele minuten.
Ondertussen zijn er drie andere boten aangeschoven die verticaal aan de slag gaan. Lambert vangt nog een snoekbaars. Een hele donkere en met zo’n 45 cm eigenlijk een kleintje voor hier. Lambert doet erna nog een opmerkelijke vangst. Hij heeft een stevige wandelschoen gehaakt. Zonder te passen wordt deze buitenboord losgetikt. “Pieuw, pieuw,” klinkt het boven ons. Vier buizerds cirkelen op de lucht die ondertussen door het zonnetje wordt opgewarmd.
Doe het maar eens na…
Rond het middaguur krijgen we geen aanbeet meer. Het zijn nu de dikwijls slappe uurtjes. Wij nemen de tijd voor de lunch en sluiten af met een gebakje en oliebol om de eerste visdag van 2012 te vieren. Na de lunch zoeken we een stek op waar wel eens meerval gevangen wordt. Een harde aanbeet volgt, maar ik voel als snel dat het geen meerval maar een snoekbaars is die de grote shad wel zag zitten. Zit mooi op de hoofdhaak vast en mag er buiten boord vanaf.
Verder blijft het er rustig. We verkassen naar de ingang van een rivierplas. Daar kunnen we mooi tegen de stroomnaad aan vissen, maar aanbeten krijgen we er niet. Een kraai scharrelt tussen het aangespoelde drijfvuil. Een opportunistische strandjutter. Pikt her en der in het afval en probeert voor de zekerheid ook maar even of de gestrande badslipper eetbaar is. Valt tegen denk ik.
Een rasopportunist zoekt naar iets eetbaars.
Maar deze slipper zal vast niet smaken.
Ik parkeer voor de tweede keer vandaag mijn shadje. Gebeurt eigenlijk elke visdag wel door de visserij op de grove bodem voorzien van vele mossels. Kleine mosseltjes blijven ook regelmatig op de haakpunten zitten. Beiden vangen we even later weer een fraaie snoekbaars. Wat zijn het toch karakteristieke vissen, puntgave riviervissen van zo’n zeventig centimeter lang, met af en toe een uitschieter naar beneden of naar boven. De aanbeten op 4 meter diepte werken echt verslavend!
Bij het voelen van een vreemde verzwaring ros ik de hengel de lucht in. Lambert aan de andere kant van de boot ook! We komen er al snel achter dat we geen snoekbaarzen aan de lijn hebben, maar elkaar! Lachen natuurlijk. Een Lund boot komt dichterbij. De visser vraagt ons vriendelijk of wij weten of Yvo Bindels hier wel eens vist. Hij meent hem namelijk gezien te hebben ‘s ochtends. Dat klopt inderdaad.
Lekker zonnetje erbij.
De middag vliegt in rap tempo voorbij. De snoekbaarzen hebben om half drie nog een actief bijtmoment. En we belanden in de dubbele cijfers, iets wat ons hier maar hoogstzelden lukt wat snoekbaars betreft. Het is vooral Lambert die ’s middags zijn vissen weet te vangen. Ik heb wat meer last van lossers. Ook probeer ik een poosje gericht met grote shads een echt grote vis te vangen, maar dit levert geen resultaat op. Was te proberen…
Spel van water en licht.
De wegzakkende zon weerkaatst als een gouden gloed op het geribbelde wateroppervlak. Gedachteloos tuur ik naar dit bewegende spel van water en licht. Het zit er weer op voor vandaag. Vlak voor de schemering begint verlaten we het water. Zo hoeven we op de helling niet op de andere boten te wachten en kunnen we in het laatste restje daglicht op het gemak onze spullen opruimen. De eerste visdag van 2012 zit erop, dat er zo maar vele mogen volgen.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
