TotalFishing

Rivier in het vizier 248

Door Yvo Bindels

17 December 2011 - ’s Ochtends bekijk ik even de afvoersnelheid van de rivier. Gisteren was dit nog 700 kuub per seconde. Vannacht gestegen naar 1287. Ik weet hoe de rivier er dan uitziet. Een woest kolkende watermassa vol met allerlei bladeren en troep die langs de oever ligt.

Lambert en ik gokken het er toch op. Misschien is het op de stroomnaden nog wel te doen? Als we het water bereiken is meteen al zichtbaar dat de rivier zelf niet bevist kan worden. Wat een geweld! Typische regenrivier. Na het traileren van de boot zoeken we gelijk de ingang naar een rivierput op. Stevige shads met schoepstaart zakken aan een zware loodkop naar beneden. Hopen op die ene kanjer!

Na luttele seconden wordt de druk op de lijn veel zwaarder. Nee, geen aanbeet, maar vuil in de lijn. Voornamelijk bladeren dubbelgevouwen om de hoofdlijn en vastgeprikt op haak en dreg. Dat gaat dus niks worden hier. Zelden heb ik het water zo troebel gezien als vandaag. Het zicht is nog geen drie centimeter.

De rivier is veranderd in een woeste modderstroom.

We gaan iets verder de plas op. Daar is het ook nog wel veel bladeren plukken, maar iets minder dan op de stroomnaad. Wel balen dat het water juist vannacht zo enorm gestegen is. Toch is het ook bijzonder om de kracht van zo’n rivier mee te maken. We houden het een uurtje vol en maken ijverig de lijnen schoon. Dan besluiten we te verkassen.

Op de rivier is het slalommen! Grote stukken hout en zelfs halve boomstammen worden mee gesleurd door de stroming. Daar wil je niet tegen op knallen. Ook de andere stekken die we proberen hetzelfde liedje, continue de lijnen vol vuil. Op mijn molen zie ik een lus lijn die onder de spoelrand ingaat. Te link om mee verder te vissen. Ik werp een eindje in en trek vervolgens nog eens een tiental meter lijn van de spoel totdat ik bij de lus ben. Die loopt helaas om de molenas heen, dus de spoel moet er even af.

Hier wil je niet volgas overheen vliegen.

Met m’n koude vingers duurt het allemaal veel langer dan ik wil. Ondertussen neemt de druk op de lijn die in het water ligt toe. Als ik eindelijk klaar ben en de lijn weer wil opwinden, zie ik dat deze totaal is vastgelopen in het drijfvuil en een grote pruik vormt vol met troep. Dat wordt niks meer en ik knip de lijn door. Met mijn handen haal ik de lijn met troep binnenboord. De shad is ondertussen vastgelopen. Er zit niks anders op dan stuktrekken. Wat een gepruts.

Nieuwe stalen onderlijn erop. Hier is dat wel noodzakelijk, anders wordt de hoofdlijn geschoren door de scherpe randen van de mossels. Een soepele 20 ponds 7-strand met een stevige fast-lock snap is prima voor deze visserij. We varen een plas op om ons even van het drijfvuil te onttrekken. We dobberen er rustig in een hoekje uit de wind. Lambert ziet iets dichterbij komen door het water.

Het is een bever. Heeft totaal geen erg in ons. Ziet de boot met ons erin waarschijnlijk als een geheel, zonder gelijk een mens te herkennen. We blijven zo stil mogelijk zitten, gelukkig lag de camera wel al in de aanslag en kan ik voorzichtig m’n lens op de bever richten. Mooi om hem zo te zien zwemmen. Dan heeft hij ons door en verdwijnt met een grote plons onder water.

Verstoppertje met Europa’s grootste knaagdier.

Tussen de takken komt hij weer boven en kijkt ons aan. De bever houdt ons nauwlettend in de gaten en ziet er met zijn kleine oogjes aardig intelligent uit. Vertrouwt verder op zijn camouflage en de wetenschap dat we hem tussen de takken onmogelijk kunnen bereiken. We bewonderen Europa’s grootste knaagdier een poosje en zoeken vervolgens de rivier weer op. Daar vissen we nog een uurtje, maar het heeft niet veel zin.

Roerloos blijft de bever liggen om zo min mogelijk op te vallen.

Ook net buiten de stroomnaad vissen lukt niet, er drijft simpelweg veel te veel rommel. De vissen lijken van slag doordat hun wereld compleet op z’n kop gezet is en werken niet bepaald mee. Een subtiele aasaanbieding zit er ook niet in. Op het gemak ruimen we vroeg in de middag onze spullen op, weer een ervaring rijker.

Tegen de stroomnaad aan is het niet te doen.

Drie dagen later ben ik er met Henk Simonsz. Ik had gehoopt dat de rivier ondertussen minder water zou afvoeren, maar in de nacht vooraf aan de visdag is het water opnieuw flink gestegen. Henk is niet vies van moeilijke omstandigheden en gaat graag samen met me de uitdaging aan op de snelstromende rivier.

M’n Tomasco Pikefighter vaart perfect in het hard stromende water. Zowel langzaam vooruit en achteruit varend kan ik de boot zonder al te veel moeite mijn wil opleggen. Daarbij zet ik de buitenboordmotor regelmatig eventjes in z’n vrij om nog minder vaart te maken, zo kunnen we de rivierbodem tergend langzaam afvissen tegen de stroming in. Ook tijdens deze momenten blijft de boot perfect op koers liggen.

Voor Henk is de harde stroming een mooie gelegenheid om enkele nieuwe aasjes aan te tand te voelen. Kunstaas dat deze omstandigheden aan kan, kun je met een gerust hart ‘stroming-proof’ noemen. Ook heeft hij enkele nieuwe lijnen bij zich. De vis lijkt helaas nog steeds van de leg af en het wordt niet echt wild. Wel komt er nog een vreemde snuiter aan boord; een meerval zag wel wat in de middelgrote shad op 30 grams loodkop.

Meerval op een middelgrote shad.