TotalFishing

Rivier in het vizier 245

Door Yvo Bindels

26 november 2011 - ’s Ochtends is het ruiten krabben. Het voelt behoorlijk koud aan. Het zou aardig gaan waaien vandaag, maar nu valt dat nog mee. Vanwege andere verplichtingen hebben we maar enkele uurtjes de tijd, dus beginnen we vroeg.

Na de matige vangst van vorige week, gooien we het vandaag over een andere boeg; meters maken. En dan voornamelijk gericht op snoek. Na de kop koffie beginnen we met vier hengels. We laten de pluggen en shads dusdanig ondiep lopen, dat we nergens de bodem raken en dus kunnen blijven doorvaren. Zo gaat er veel water onder de boeg door. Ergens moet er toch wel eentje op scherp staan.

Het is niet bepaald een tijd om te oogsten.

De afvoer op de rivier bedraagt 10k/s, maar goed dat het water door stuwen op peil gehouden wordt, anders zou er slechts een beekje stromen. De roofvissen kunnen eigenlijk overal wel liggen, ook op de plassen. Stukken die we normaal overslaan, daar slepen we nu gewoon met vier aasjes overheen. Het is een kwestie van tijd. Maar er zijn echter al twee uren voorbij zonder een enkele aanbeet. De wind wordt steeds krachtiger.

Met de wind in de rug gaan we eigenlijk te snel, daarom zet ik regelmatig de motor even in z’n vrij om wat snelheid te minderen. Een kraai neemt een fris ochtendbad. Met z’n staartveren en vleugelpunten onder water spettert hij vele druppels over zichzelf heen. Het verenpak in goede conditie houden is van levensbelang voor vogels. Heel wat anders dan snel wat gel in je kapsel smeren.

Lekker poedelen.

Het stikt weer van de aalscholvers op de plas. Ik heb het idee dat het er elk jaar nog meer worden. Eentje wordt er nerveus en steekt de rest aan. De hele groep van misschien wel tweehonderd individuen kiest het luchtruim. Ik vind het prachtige beesten hoor, maar door hun toenemend aantal begin ik ze als concurrenten te zien van ons doelwit. Dat gevoel heb ik bij futen eigenlijk nooit, vreemd.

We zijn ondertussen op de windkant van de plas aangekomen. Het bodemverloop is er grillig. De Condor geeft er vele vissignalen, ook enkele grote bogen. Eigenlijk zonde om hier in hoog tempo overheen te jassen. We gaan backtrollen met alleen een handhengel voorzien van een grote zachte wob-shad. Zo kan ik de contouren van de bodem mooi volgen. Maar eerst warme een kop koffie, want het is behoorlijk fris.

Daar gaat ie dan. Motor in z’n achteruit en langzaam tegen de wind in varen, de snelheid ligt rond de 2,5 km/u. Onder de boot staat zes meter water, mooie diepte. Al snel volgt een aanbeet. Ik mis, maar het is in elk geval een hoopvol teken. Ik inspecteer het felgele rubber. Enkele sneetjes in het midden van de voorheen nog maagdelijke shad duiden waarschijnlijk op een snoekje. We varen nog drie keer over de stek, maar aanbeten blijven uit.

Dan zoeken we een dieper stuk op. Negen meter diepte. Vooral op de diepe delen lijkt veel vis te liggen. Enkele grote bogen op half water. Wat zou ik hier nu graag even onder water willen kijken. Wel met een camera op afstand, in elk geval niet in m’n zwembroek! Onze shads zwemmen dwars door de school vissen heen. Af en toe voel je de lijn tegen vissen aanlopen. Zullen vast brasems zijn. Aanbeten blijven wederom uit. We snappen er niks van. Hier moet toch zeker ook snoek liggen?

Op de oever is te zien dat de bever weer vlijtig is geweest. Steeds meer bomen staan op kiepen of liggen al om. Ook heeft hij enkele wilgen ‘geknot’. Aan de grote houtsplinters kun je aardig afleiden hoe groot de tanden van die beesten wel niet moeten zijn. Midden op de dag zul je ze hier niet snel zien. Tijdens de hele vroege ochtenduren en de avondschemering maak je wel kans.

De bever heeft deze wilg ‘geknot’.

Ook speedtrollend geven de snoeken geen krimp. Ik weet even niet meer waar we het zoeken moeten. Toch heerst er een prima sfeer in de boot. We lachen wat af. Op de oever neuriet een wandelaar het smurfenlied en schrikt even als hij ons voorbij ziet komen. Ook het laatste uurtje gaat rap voorbij zonder resultaat. Sando vangt op een klassieke baarzenplek wel nog enkele baarsjes met kleine shads.

Ik werp er met grote shads op snoek, zonder resultaat en zo langzamerhand ook zonder overtuiging. Dat het bij de lage waterstand en nachtvorst wederom taai ging worden, had ik wel verwacht, maar toch hoop je steeds op die ene. Doodaasvissen is niet zo ons ding, maar wellicht wel beter tijdens zulke dagen als de laatste twee weken. Ondanks het tegenvallende resultaat hebben we een leuke ochtend gehad en zijn in elk geval lekker uitgewaaid.