Rivier in het Vizier 244
Door Yvo Bindels
19 November 2011 - Volgens mij hebben we het record ‘mooi weer tijdens visdagen’ te pakken. Al wekenlang zonneschijn op de dagen dat we op pad gaan, en dat midden november. Het klassieke herfstplaatje van flink wat neerslag en een harde wind gaat ook vandaag absoluut niet op.
De rivieren staan erg laag. De grote rivieren met flink verval stromen eigenlijk altijd wel, ook bij lage waterstand en daar wordt nu aardig gevangen. Ons thuiswater is echter een typische regenrivier en staat nog totaal stil. Het lijkt ook wel een aquarium, zo helder. Het is dus kiezen; vele kilometers rijden met goede kans op succes, of dichtbij vissen en weten dat erg taai gaat worden.
Aangezien we niet de volledige dag op pad kunnen, blijven we dichtbij thuis. Gaan we ons ook wel vermaken hoor, maar spierpijn van het drillen zal ik morgen wel niet hebben. Vooraf lees ik nog even de verslagen van de voorgaande jaren van deze periode. Daaruit blijkt dat als het niet stroomt, het gewoon erg taai is.
De aalscholvers profiteren wel van het heldere water.
Maar de kans op een enkele mooie vis is altijd aanwezig, dus daar gaan we dan ook voor. De combinatie van helder water, nachtvorst en zon is zeker niet best om te vissen, maar het is wel aangenaam om op het water te vertoeven. Ook de rust op het water is een waar genot nu. Geen speedboten, jetski’s of gillende mannen in een rubberband.
Als we een grote rivierput op varen vliegen er vele aalscholvers op. Even later gaat ook een groep ganzen de lucht in. Ik vind het altijd mooi om te zien en te horen hoe ze vanuit een grote warboel binnen een halve minuut in een strakke V vliegen. We beginnen werpend met kleine shadjes. Op de plekken waar de baarzen opgestapeld lagen vorige maand, komt geen teken van leven. Zijn ze er niet of liggen ze muurvast? Ik denk dat laatste.
Tegen beter in zoeken we interessante stekken op voor een fraaie riviersnoekbaars. Onze shadjes huppen twee uur lang op de ene na de andere mosselbank, maar er komt geen enkele aanbeet. Zonder stroming is het akelig voorspelbaar. Opnieuw verkassen. We passeren een ondiepe plek. De schroef tikt even de bodem aan. Op wat krasjes na gelukkig geen schade. Door de lage waterstand is het hier zeker een meter ondieper dan normaal.
Geen aanbeten boven de mosselbank.
Sando kijkt voor de zekerheid even in het heldere water als we de plek verlaten. Dan ziet hij een stuk of vijf snoekbaarzen wegzwemmen. “Weet je zeker dat het snoekbaarzen waren?”, vraag ik verbaasd. Ik laat de boot even rustig dobberen en kijk mee over de rand van de Tomasco. “Daar!” Een enorme roofblei passeert de boot. De vis heeft in het heldere water een soort van blauwe schijn om zich heen. Zo’n grote vis rustig en vrij in het water spreekt tot de verbeelding.
Met snelgeviste plugjes waaieren we beide kanten van de plek af, misschien zitten er wel meer? Er komt echter geen reactie. Dan ziet Sando boven een lichte plek op de bodem opnieuw een snoekbaars liggen. Nu zie ik hem ook. Het is een vis van ruim zeventig centimeter. Zou die te porren zijn voor een hapje? Zo langzaam mogelijk fluistert de Watersnake elektromotor ons boven de vis.
Rustig zakt het bruine shadje in het heldere water naar beneden. De snoekbaars ligt zonder te bewegen strak tegen de bodem. Het shadje hupt langzaam dichter naar de vis toe. Spannend! Het shadje hangt vlak zoor z’n neus. Het ziet er goed uit! In onze ogen althans, maar de snoekbaars wordt er niet warm of koud van en blijft roerloos staan. Hij hoeft maar per ongeluk te geeuwen en het shadje floept zo naar binnen.
Niet dus. Even wat rare sprongen, misschien hapt hij toe uit agressie? Nee, de vis zwemt verveeld uit beeld. Het vertrouwen in verticalen vandaag is hierna wel tot ver onder het vriespunt gedaald. Baars en snoekbaars hebben dus niet veel zin, snoek dan? We slepen een stukje met grote pluggen en rammelaars.
De jongen futen zien er gezond uit. Ze worden mooi belicht door de zon die ondertussen al een stukje gezakt is. Ik leg de boot stil en wil ze fotograferen. Ze duiken echter onder en komen buiten bereik weer boven. Sando werpt ondertussen met een Screamin’ Devil richting oever. Bij z’n eerste worp volgt er een snoekje de rammelaar tot aan de boot en draait weg. Typerend voor vandaag. Normaal vang je zo’n vis.
Werk van de zwemmende megahamster.
Toch geeft die snoek een klein sprankje hoop. Er was op z’n minst heel even interesse in het kunstaas. We besluiten een stukje te slepen. De hengelsteunen ben ik thuis vergeten, dus het wordt alleen een handhengel. Langs de oever is goed zichtbaar waar de bevers zich hebben uitgeleefd. Ze beperken zich niet alleen tot de kleine boompjes, ook enkele dikke stammen hebben een slanke taille gekregen.
Baarsje op de bladpilker.
Snoekaanbeten krijgen we niet. We weten het even niet meer, niks wil lukken vandaag. Als we op de Fishfinder een school witvis aantreffen gaan we werpend aan de slag. We vangen enkele baarsjes op shadjes en bladpilkers. Ook zetten we grote shads in voor snoek. Het resultaat laat zich raden.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
