TotalFishing

Rivier in het vizier 240

Door Yvo Bindels

23 oktober 2011 - De omstandigheden zijn identiek aan vorige week. Prachtig weer. Zonnig en windstil. De herfstkleuren worden met de dag mooier. Nog aardig wat groen, maar steeds meer geel en rood. Ook de rust is weer terug aan het water. Het watersportseizoen is voor velen nu wel voorbij.

Meteen maar controleren of de stop in de boot zit. Het akkefietje van vorige week gebeurt niet nog eens, althans vandaag niet. We koersen langzaam richting rivier. Opnieuw is het ochtendgloren betoverend mooi. Dat werkt heel ontspannend en vanaf het begin staan we meteen in de goede modus. De drukte van de werkweek glijdt bij elke indruk verder uit het lichaam.

Het mooie ochtendgloren zet ons meteen in de goede ‘modus’.

In en dun laagje mist dobberen we op de rivier. Een fuut peddelt door het wateroppervlak dat slechts licht gerimpeld is. De topjes van die rimpels zorgen voor een onvoorspelbaar zilver strepenpatroon. Mijn gedachten zijn even nergens, alsof de hele wereld stil staat. Het is nog lekker frisjes, maar de zonnestralen voelen al weldadig! Eerst een kop koffie voordat we ons in het baarzengeweld storten, want die zijn nu gewoon erg goed te vangen.

Ze vormen nu vaak al grote scholen. Het is een kwestie van zo’n school zoeken door middel van een snelle visserij. Op de rivier gaat dat uitstekend door te trollen met diepduikende kleine plugjes zoals de Rapala jointed shadrap 5cm, en de Salmo Hornet en de Salmo Butcher. Eenmaal zo’n school gevonden dan zit je goed.

Op vijf meter diepte hebben we beiden meteen een baars te pakken. Dat belooft veel goeds. De benzinemotor gaat uit en we laten ons boven de school drijven. De Watersnake elektromotor laat ik zakken om af en toe wat bij te sturen. De baarzen zijn helemaal door het dolle heen. We vangen ze met shads, bladpilkers en dropshottend. In no-time staan er al dertig vissen op de teller.

De baarzen hebben er zin in!

Het gemiddelde formaat zal zo’n 25 a 30 centimeter zijn. Niks mis mee op het ultralichte materiaal. De uitschieters die zich af en toe melden zorgen voor veel drilplezier. Er lijkt geen einde aan de school te komen. Maar de rivieroevers trekken steeds meer onze aandacht. We gaan snoeken. Lui trollen in de oeverzone. Vele meters oever bestrijken met middelgroot tot groot kunstaas.

Het snoekbestand is hier niet bijster hoog, maar vis moet zeker te vangen zijn. Ik stuur aan de 2.70 mtr lange handhengel een Buldawg dicht langs de oever. Sando bevist aan de andere kant het iets diepere deel van het oevertalud met een Screaming Devil aan de steunhengel en een gloednieuwe Triple devil.

Deze multifunctionele swimmbait heeft twee bevestigingsoogjes. Voorop de neus een bevestigingsoog voor een ondiepe slangachtige beweging en het oogje op de rug laat de Devil iets dieper lopen en flankend uitslaan. Ideaal voor het trollen. Na enkele minuten is het al raak, Sando heeft een zware vis eraan. Alles duidt op een grote snoek, maar helaas weet de vis het kunstaas te lossen. Sando gokt op een metersnoek, maar daar komen we nooit meer achter.

Gelukkig hoeft hij niet lang te wachten op de volgende aanbeet. De Triple Devil is op drie meter diepte gegrepen. Een mooie snoek zit dun gehaakt voor in de bek, maar de haak blijft prima zitten bij de wilde vluchtpogingen vlak bij de boot. Als de vis is uitgeraasd kan ik mijn hand achter het kieuwdeksel schuiven. Binnen.

Mooie riviersnoek op de Triple Devil.

Een half uurtje later wordt mijn Buldawg uit het oppervlak gegrist. Gaaf om te zien zo vlak bij de boot. Een ruime tachtiger kan na een korte dril in het water los getikt worden. Wij zijn niet de enigen die zich op de oeverzone richten. Een reiger vliegt steeds een stukje voor ons uit. Na drie keer heeft hij er genoeg van en landt in een grasveld.

Ook de Buldawg doet zijn werk.

Een tik op de Buldawg. Ik twijfel, waren het stengels? Nee, een kleine kolk verraadt een vis. Even terug. Weer schampt de vis de rubbercreatie. Brilletje nodig? Nog een keer terug. De vis is niet zo groot naar heeft wel trek. Ik wissel en hang een fatso in de speld. Weer zet de vis een aanval in maar weet op miraculeuze de haken te omzeilen.

We kijken elkaar vragend aan. Ik kan me niet voorstellen dat de vis nog zin heeft, maar werp even met een shad die ik langzaam over ‘zijn plekje’ vis. Geen reactie meer. We besluiten verder te gaan. Ik vaar een stukje terug en zie tot mijn verbazing opnieuw een kolk achter m’n Buldawg precies daar waar onze plaaggeest zat. Lachen, nog één keer terug dan.

Een grote gele Piketime jerkbait wordt bij de derde worp gegrepen. Eindelijk overtuigend. De dril stelt niks voor, begrijpelijk, die vis is nog buiten adem van al z’n shots. Het psychosnoekje van een centimeter of zeventig mag ook buiten boord eraf. Op een rivierplas pauzeren we in het zonnetje. Regelmatig springen er visjes uit het water. Er jagen baarzen.

Die weten we ook even later te vangen met plugjes en dropshottend. Op de rivier zelf blijken de baarzen ook los te zijn. De jointed shadrap van Sando en zelfs mijn supertrap wordt gegrepen door een gestreepte rover. De snoeken lijken even geen zin meer te hebben. We schroeven het sleeptempo nog een stukje op. Hebben ze wat minder bedenktijd in dit heldere water.

Deze baars had grote trek.

Dat lijkt te werken, want Sando’s Sreaming Devil is gegrepen. Ziet er serieus uit. Hengel hoepeltje krom en sprintjes door zijn slip heen. Helaas schiet ook deze vis los. Balen. Een politiepatrouille komt onze kant op. De vaste agent, een dame en een jongen. Die laatste twee blijken in opleiding of training te zijn. De vaste agent had ons niet herkend, vanwege de nieuwe boot, anders was hij wel doorgevaren zei hij.

Middelgroot en groot kunstaas voor de snoek vandaag.

Z’n jonge collega’s vragen onze papieren en dan komt Sando erachter dat hij z’n beurs thuis vergeten is en daarin zit zijn vispas. De blondine schrijft hem een bekeuring uit. Sando gaat het gelaten aan, maar ik probeer nog zijn prent te voorkomen. Ook de vaste agent geeft aan dat we altijd alles in orde hebben, de dame lijkt even te twijfelen maar schrijft toch de prent uit.

Onze visdag zit erop. Kan je vriendin niet even de vispas komen brengen vraag ik aan Sando? Of de foto van de vispas aar je mobieltje sturen? Dat laatste lukt binnen twee minuten. Snel vaar ik naar de patrouilleboot die net klaar is met een controle van een visser op de oever. Ze overleggen even na het zien van de duidelijke foto. De agente geeft het goede nieuws dat de bekeuring niet doorgaat. Mooi dat het deze keer zo kan!