Rivier in het vizier 24
door Yvo Bindels
27 januari 2007
Sando is verhinderd voor onze geplande visdag. Björn Janssen, bekend als één van de sympathieke roofbleitwins springt maar al te graag in. We zijn het er snel over eens en gokken op groot! We komen precies tegelijk in de haven aan. Beiden een kwartier te vroeg. Spullen in het bootje, mega-kunstaas in de spelden en slepen maar!
En slepen maar…
Het zonnetje begint voorzichtig het gevecht met de mist. Het belooft een mooie dag te worden. Nu is het nog behoorlijk frisjes. Het is rustig op het water. De plas ligt er als een spiegel bij. Prima omstandigheden om ongestoord vele meters te maken hopend op die ene klapper. Zoals gewoonlijk zit een grote groep aalscholvers op het strandje en slaat op de vlucht als we te dicht naderen. Björn vindt de bevroren bomen met witte rijp prachtig. Dat beeld verandert radicaal als ik zeg dat die bomen er altijd zo uitzien en onder de aalscholverpoep zitten.
De rivier stroomt erg hard, maar het water is wel redelijk helder. Grote snoekbaars kan dus best eens plan B worden vandaag. In onze spelden wordt allerlei kunstaas gehangen. We slepen tussen de twee en vier meter waterdiepte. Shads van 25 en 30 cm op loodkoppen van 50 tot 90 gram, Bulldawgs, Invader, Sreaming devil en Balzer baars van 18 cm en zelfs de 25cm versie bieden we afwisselend als stevig ontbijt aan. Björn heeft z’n Balzer baars helemaal zwart gelakt en noemt hem Black Devil. Hij zet hem graag in op helder water en zonnig dagen. Daar moeten we nog even op wachten, want de zon weet de mist nog niet te doorbreken. Het hoge water heeft hier alles op z’n kop gezet. Er drijven zelfs hele boomstammen. Geregeld lopen de lijnen vast in het vele drijfvuil. We hebben nog geen tikje gehad, maar houden stug vol.
Stevig ontbijt
Uren verstrijken en de zon wordt geleidelijk aan sterker. Björn gaat binnenkort met Freek naar Ierland en wil wel graag even wat met de boot varen als oefening. Van mij mag ie! Ik leun lekker achterover en pak er een kop koffie bij. Het is windstil en ik krijg er een lekker voorjaarsgevoel bij. Björn vaart heel aardig en volgt de aanwijzingen over de te varen koers goed op. Hij beseft dat een gedegen waterkennis een enorm voordeel is als je de boot bestuurt. De visvinder geeft de mooiste signalen maar er gebeurt helemaal niks. Konijntjes rennen over de oever. Het witte bewegende staartje verraadt hun aanwezigheid.
We meren de boot aan en maken een korte pauze. Benen strekken, lunchen en sanitaire stop. Vol goede moed gaan we het water weer op. We maken een praatje me de vissers in de andere boten. Pol en Roland genieten van het mooie weer, maar zijn ook nog visloos. Bij Hans en Wiel hetzelfde verhaal. Iedereen vist op snoek. De groene dames laten het dus duidelijk afweten vandaag. We hebben niet meer zo heel veel vistijd en ik wil m’n maat niet visloos huiswaarts laten keren. Björn zou ook wel graag een grote snoekbaars willen vangen. Gezien de stevige stroming, zou dit mogelijk moeten zijn. Over op plan B dus! Ik kies voor een Big Bullet en een zinkende supertrap. Björn voor een spierwitte 20cm lange shad en een zinkende paarse Screaming Devil.
Pol en Roland genieten van de zon
Uiteraard vissen we stroomopwaarts. De boot komt nauwelijks vooruit, maar het kunstaas doet in de stroming prima z’n werk. We bevissen enkele hotspots. Harde platen, stroomnaden en mosselbanken. In de verte komt de supersnelle politiepatrouille onze richting uit. We draaien alvast de lijnen binnen en de agenten komen langszij. Uiteraard is alles in orde en maken we nog even een praatje met de vriendelijke agenten. De controles zijn de laatste jaren gelukkig steeds frequenter. We hebben goed contact met de agenten en buitengewone zaken horen ze graag van ons vissers. Stroperspraktijken kunnen dankzij de goede controles aangepakt worden.
Dan vliegt Björn’s hengel krom. Helaas geen kopschudden maar een echte hanger. Zelfs de kunstaasredder weet het kunstaas niet los te krijgen. Uiteindelijk breekt de lijn en is de Screaming Devil geofferd aan de rivier. Nooit leuk, maar het hoort er nu eenmaal bij tijdens deze visserij. Niks lijkt te lukken vandaag. We wachten nog steeds op de eerste aanbeet en voor de zoveelste keer vaar ik over de structuurrijke keiharde bodem. Net als ik aan Björn vertel dat er altijd een vis in de boot komt en dat vandaag ook nog wel lukt, krijgt hij de typerende aanbeet van een grote snoekbaars. De sterke riviervis wordt kort en krachtig gedrild. Prachtige snoekbaars! De 20 cm lange witte shad bungelt buiten de bek. We zien niet direct waar de dreg hangt. Even scheppen dan maar.
In de boot zien we hoe dik de rover is. De dreg zit vrij diep, dus we onthaken eerst de vis om schade te voorkomen. Als Björn de vangst voor de lens houdt, hang ik de shad even los in de bek. “Kunnen de TF lezers zien waarop je hem ving”, zeg ik tegen Björn, die het allemaal prima vind.
“Even lachen…” en met groot gemak verschijnt er een trotse lach. Als kantvisser komt Björn niet vaak in aanraking met grote snoekbaars. Dit is z’n op één na grootste snoekbaars. Ooit ving hij een 94cm lange stekelridder bij Han in de boot. Een regelrechte supervis waar ik al jaren van droom.
Vangende shad even erbij gehangen
De volgende drift wordt mijn tegen de bodem tikkende Big Bullet fel gegrepen. Helaas schudt de rover zich kopschuddend los van het kunstaas. Jammer, één aanbeet op de hele dag en dan ook nog lossen. De zon zakt en het wordt snel kouder. Als we terug varen richting haven, zit de plas vol met meeuwen. Duizenden witte bolletjes dansen over de golfjes die onze boot maakt.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
