TotalFishing

Rivier in het vizier 236

Door Yvo Bindels

24 september 2011 - In de namiddag arriveer ik op Waterryck Suijssenwaerde van Nautique Rentals. De luxe vakantiewoningen met eigen aanlegsteiger zien er prachtig uit. Via een kort kanaaltje vaar je zo het Volkerak op. Schitterende uitvalsbasis voor dit weekend!

Daar komt Henk aan. Zijn Tomasco Pikefighter glimt in het felle zonlicht. Van Leonard Nieuwendijk, de servicegerichte parkbeheerder, krijgen we de sleutel van ons huis, een waterkaart en de nodige informatie. Het blijkt dat er momenteel weinig bijzonders gevangen wordt. Het heldere water in combinatie met het felle zonlicht en gladde waterspiegel zijn ook niet bepaald de ideale omstandigheden.

De vakantievilla met ruime tuin en eigen aanlegsteiger.

Wel heerlijk nazomerweer, dus een kwestie van genieten en dan komen de vissen wel vanzelf aan boord. ’s Avonds staan na de laatste puntjes op de i gezet te hebben, onze spullen klaar om morgenvroeg op pad te gaan. Erwin Markwat, die op het Volkerak goed thuis is, zal ons de eerste uren enkele interessante zones laten zien en zal in de schemering met zijn eigen boot op ons wachten. Het Volkerak is voor ons beiden een nagenoeg onbekend water dus wel handig als je niet alle tijd kwijt bent met zoeken en verkennen.

De volgende ochtend is het nog donker als we ons richting de afgesproken plek begeven. Erwin ligt er al op ons te wachten. Vele afgestorven planten zijn vanuit het Volkerak het kanaal in gedreven. De schroeven van de buitenboordmotoren maken er spinazie a la crème van. Na vijf minuten drijven we op het grote open water en bespreken we de plannen. Allereerst gaan we enkele ondiepe zones bestoken op zoek naar grove snoekbaars.

Het avontuur hangt in de lucht.

De zonsopkomst is prachtig. De lucht kleurt oranje op de plek waar de zon zo meteen boven de horizon zal verschijnen. Roze en paarse pasteltinten eromheen. En wat een rust, het avontuur hangt gewoon in de lucht. Wat zouden er nu veel vissers met me willen ruilen. De eerste worp van de dag is altijd weer een bijzonder moment. Met middelgrote shads en jerkbaits bestoken we de eerste stek.

Na ruim een uur zien we het eerste teken van leven. Een grote snoekbaars graait in een onoplettend moment mijn bijna stilhangende wobshad vlak naast de boot uit het oppervlak. In een reflex zet ik de haak, maar de vis rolt er meteen vanaf. Wel gaaf om zo’n snoekbaarsaanbeet van dichtbij te zien! Daarna wordt het rustig. De zon schijnt fel en het water is helder. We beginnen te vermoeden dat de snoekbaarzen een trede dieper zijn gaan liggen.

We besluiten te backtrollen op 7 meter diepte. Ik kies voor een loodkop van 40 gram en 12 cm gifgele shad. Lekker natuurlijke kleur op het heldere water… Ik weet inmiddels wel beter. Een fractie van een seconde valt de spanning van m’n lijn, gevolgd door een snoeiharde aanbeet. Tijdens dat eerste moment vliegt je hart al in je keel en zonder na te denken zwiept de hengel naar voren. Heerlijke aanbeten zijn dat!

De snoekbaars geeft goede sport en heeft de shad finaal naar binnen gezogen. Iets wat bij het backtrollen zeker geen uitzondering is. Henk tilt de vis voor me uit het water. Goudgeel gekleurd en lekker vol, zo zien we ze graag! Erwin die op het ondiep is blijven werpen, vangt ook een snoekbaars. Henk krijgt een tik en krijgt z’n shad dubbelgevouwen terug. De staart prikt op de hoofdhaak, pech dus.

Zo zien we ze graag!

Het wordt steeds warmer. De visboten vliegen heen en weer, geen goed teken voor de vangsten. Ook bij ons is het weer een poosje stil. We besluiten een uurtje te verticalen op 11 meter diepte. Henk vangt een fraaie baars, maar daarna wordt het opnieuw rustig. De zon staat inmiddels hoog aan de hemel en er is geen zuchtje wind. We zoeken het vakantiehuis weer op om de laatste paar uurtjes van de avond weer op pad te gaan.

Het kwik is opgelopen tot ruim 25 graden, in de ligstoel op het terras geniet ik van het zonnetje. Regelmatig springt er speldaas uit het water. Ik hou winde of baars verantwoordelijk voor deze speldenprikjes. Na de zoveelste plons wil ik het weten. Ik zie regelmatig vis in het oppervlak. Ik gok op winde.

Bloed kruipt waar het niet gaan kan en twee minuten later vliegt er een spinner door de lucht. De vissen schrikken ervan. Watjes. Maatje nul dan? Kleiner heb ik niet. Gelijk een tik ertegen en een vis volgt de spinner. Dan is het raak, het blijkt een kleine maar roofzuchtige roofblei te zijn. Erna volgen er nog een paar en ook een winde klapt erop. De vissen zijn rond de dertig centimeter, maar de felle aanbeten in het oppervlak mogen er wezen.

Ze klappen fel op de spinner.

Plugjes willen ze niet, alleen de spinner trekt hun aandacht. ‘s Avonds gaan we weer het water op. Al backtrollend verkennen we een andere uithoek van het water en komen er een paar snoekbaarzen uit. Op een vrij rechte bodem plotseling een double hook-up op zeven meter diepte. Beiden vangen we een brutale baars op de voor hun forse shads. Ook erna meteen een aanbeet. Mis, nee opnieuw knalt er een vis op. De baarzen hebben er duidelijk zin in!

Brutale baarzen op de grote shads.

Op de condor fishfinder is goed zichtbaar dat we ons recht boven een school vis bevinden. Mooie gelegenheid om actief met licht gerei te vissen. Henk laat het elektrische anker zachtjes zakken, zodat we ons volledig op de visserij kunnen richten.

Wordt vervolgd…