TotalFishing

Rivier in het vizier 233

Door Yvo Bindels

15 september 2011 - ‘Zee in zicht’ is wellicht een betere titel voor de twee verslagen die in aantocht zijn. Na een weekje zeevissen in het prachtige Noorwegen was het mijn bedoeling vandaag uitgebreid verslag te doen hier, maar de terugreis verliep ietwat anders dan verwacht.

Maandagochtend:
Na de hand geschud te hebben van de behulpzame huiseigenaar, een laatste blik op het fraaie vakantiehuisje Havferie en de praktische visboot, moeten we toch echt naar huis. Na drie kwartiertjes rijden arriveren we bij de gemoedelijke haven van Bergen.

Voor een indruk van het huisje en de boot zie onderstaand filmpje van Cordestravel.

We zijn te vroeg om in te checken op de Fjordline. We lopen een rondje over de vismarkt, altijd interessant om te zien. Van garnalen tot brokken walvisvlees. Als we terug zijn bij de auto mogen we aan boord. We rijden het grote schip binnen en zoeken onze cabine op om onze handbagage weg te leggen. Het schip zal over een goed uur vertrekken.

Op het open achterdek tuur ik over het water en denk al aan het thuisfront. Plotseling ontstaat er rumoer onder de passagiers. Wat is er gaande? Een blondine in pak komt op me af. Nee, niet een van de charmante jongedames van de receptie, maar een streng ogende, gedrongen vrouw met herenkapsel. Type Viking zeg maar.

‘In English please’, onderbreek ik haar relaas. De boot mag niet uitvaren vanwege zware storm, we moeten met auto van boord, parkeren bij de haven en melden bij het loket. De chaos die volgt kun je je wel voorstellen. Terwijl Hans en Wiel een plek voor de auto zoeken, begeef ik me alvast richting informatiebalie. Nummertje trekken, zo’n zestig wachtenden voor me. Het wordt duidelijk dat de boot pas woensdag vertrekken kan, maar zelfs dat is onzeker.

Gelukkig hebben we via Cordestravel.nl deze reis geboekt. Hun service is altijd geweldig! Raffie neemt zoals altijd bliksemsnel op als ik hem bel. Doe mijn verhaal en hij gaat direct aan de slag. Belt na enkele minuten terug met een aantal mogelijk scenario’s en zelfs mogelijke slaapplekken indien nodig. Mogelijkheden zijn een boot pakken in Kristiansand of Oslo, maar de kans bestaat dat ook deze boten niet zullen varen.

Een geheel andere optie is met de auto rijden via Zweden en Denemarken. Met 1600 kilometer een hele tour, maar aangezien we op woensdag weer moeten werken, kiezen we toch voor deze laatste optie. Raffie houdt contact met ons en geeft nog door dat we in Denemarken van Rodby naar het Duitse Puttgarden elke veertig minuten een veerboot kunnen nemen.

Het begint prachtig, met slingerwegen langs bergen, meren, watervallen en riviertjes. Maar als het donker wordt en de storm over ons heen raast, beginnen de uren te tellen. We rijden heel de nacht door. Hans en ik wisselen af, Wiel heeft teveel last van een ontstoken knie. Om een lang verhaal kort te maken; na vijfentwintig uur opgevouwen te hebben gezeten, zijn we eindelijk thuis.

Ik val rechtop in slaap, ook de dag erna ben ik nog behoorlijk vermoeid. Foto’s uitzoeken en een lang verhaal tikken zie ik even niet zitten, maar nummer 234 en 235 staan geheel in het teken van een spectaculaire visserij in een betoverende omgeving!

Uitzicht op open zee vanaf het balkon.