Rivier in het vizier 23
door Yvo Bindels
27 januari 2007
Na een drukke werkweek arriveer ik vrijdagavond bij Han. Zijn kinderen Bas en Fenna hebben twee mooie tekeningen voor me gemaakt. We gaan zelf loempia’s maken. Han heeft de vulling al klaar. Met een koud pilsje en de eerste exemplaren sluiten we een gezellige avond af.
Als we ’s morgens bij Piet Driessen arriveren, staat er koffie met Limburgse vla klaar. De vismaat van de riverpiker is er al en heet ook Piet. Na het nodige visserslatijn vertrekken we richting rivier. Het water is buiten de oevers geweest. Grote ijsplakkaten glinsteren in het zonlicht. De groene weilanden zitten vol met ganzen die het gras goed kort houden. De zon geeft het dorre riet een gouden gloed. Ik kijk tussen onze dampende adem door en geniet van dit winterse decor.
Vanaf de eerste worp wordt het vandaag een alles of niets visserij. Na extreem hoog water is er kans op snoekbaars in de rustige ondiepe gedeeltes dicht in de oevers. De riverpiker ving zo z’ n allergrootste snoekbaarzen. Vijftigers en zestigers hoeven we er niet te verwachten. Maar een enkele gigantische vis behoort tot de mogelijkheden.
Richting rivier
We bevissen een stuk water waar de rivier iets breder is en dus rustiger stroomt. Het water is verder gezakt dan we gehoopt hadden, maar het oevergewas staat nog grotendeels onder water. We gebruiken 2.70 tot 3.00 meter lange spinhengels om het kunstaas langs en over het oevergewas te sturen. De shads en twisters zijn tussen de 12 en 20cm lang en zitten op lichte jigkopjes van 7 tot 14 gram. Zo kunnen we het kunstaas langzaam door het anderhalve meter diepe water vissen. Bulldawgjes of shads met twisterstaart zijn hier zeer geschikt voor. Een snoekbaars kan ze zo naar binnen zuigen. Omdat ik niet te veel last wil hebben van de stroming kies ik voor een gevlochten lijn met geringe diameter. De 15 ponds fireline voldoet prima. Korte worpen tot aan de stroomnaad. Klein stukje laten zakken en langzaam binnenvissen met een licht geheven hengel.
Uren verstrijken en allerlei kleuren en soorten kunstaas worden geprobeerd. Er gebeurt echter nog helemaal niets. Tijdens het struinen vind Piet twee pluggen op de rand drijfvuil die in het weiland het hoge water van afgelopen week weergeeft. Iedere keer als Piet een stukje verder loopt, speurt hij de rand af. Rivierjutten noemt hij het. Ik sta een stukje verderop en zie hem weer aan komen lopen. Snel gris ik een knalgele manns minus uit de kunstaasdoos en hang deze in m’n speld. Deze keer gooi ik niet naar voren, maar naar achter. Perfect naast de rand in het gras. Lijn slap en de molenbeugel open voor het geval de plug overzien wordt en de lijn tussen twee laarzen komt. “En jawel hoor!”, roept Piet luidt en toont trots z’n nieuwe vondst aan Han. Als zijn ogen de inmiddels wapperende lijn volgen, verschijnt er een grote glimlach op z’n gezicht. Tijdens het verkassen, vluchten er regelmatig hazen uit hun legers. Han weet er eentje in volle sprint op de gevoelige plaat vast te leggen.
In volle sprint
We doen ons uiterste best, maar dat is vandaag niet genoeg. Na honderden visloze worpen lopen we door de weilanden terug richting de auto’s. We hebben heel wat meters gestruind en de auto’s staan ver weg. De riverpiker weet alle hindernissen onderweg op creatieve wijze te nemen. Hoe ouder hoe gekker! Ik zie dat hij schrikt van het stroomstootje van de schrikdraad. Direct verschijnt er een grijns. Hij zwijgt en kijkt wie de volgende patiënt is. Piet is het haasje. Bij de auto’s genieten we van Piet’s eigengemaakte bonensoep, gekookte eieren, broodjes, drumsticks en een glaasje schippersbitter.
Hoe ouder hoe gekker
We besluiten ons niet neer te leggen bij de visloze morgen en zoeken een haveningang op. Met shads gooien we de ingang helemaal af. Na een half uurtje is het Han die eindelijk aanslaat. In de stroming is het duidelijk raak! Met veel pijn en moeite weet Han centimeter voor centimeter de lijn terug te winnen. Hengel zo krom als een hoepel! Als het gigantische monster zich vlak voor de kant meldt, twijfelt de riverpiker geen seconde en z’n grote hand grijpt raak. Er lijkt geen einde aan te komen. Duidelijk een nieuw lengterecord voor Han. Hij is er tamelijk gelaten onder, maar de Pieten en ik zijn duidelijk onder de indruk.
Lengterecord voor Han
Een echte vis kunnen we helaas niet meer vangen. We nemen afscheid van de Riverpiker en Piet. Onderweg komen we in de buurt van een snoekrijk slootje. Ik weet er een superstek en we besluiten hier nog een uurtje te werpen in de hoop toch nog een rover te kunnen foppen. Han kiest voor een gele toppie en ik voor een verzwaarde spinner. Maat 5 bij 12 gram. De schaatsende toppie blijft een geweldig stukje kunstaas. Het water is niet diep en met geheven hengel hou ik de spinner vlak onder het oppervlak. Ik vind het gaaf om de aanbeet te kunnen zien. De eerste worpen steevast parallel aan de oever. Drie keer mag ik genieten van perfecte precisie aanvallen. De strakke 2.00 mtr HS titan hengel heeft genoeg body om de haak goed te kunnen zetten. Drie snoekjes en 100% score. Het kleinste snoekje heeft het spinnerblad rechtop tussen de kaken geklemd.
Klemvast
Thuis bekijk ik de foto’s die Piet en Han me gemaild hebben. Niet alleen prima vissers, maar ook uitstekende fotografen en altijd in voor een geintje. Piet stuurt me het lengterecord van Han. Han stuurt me de capriolen van Piet. Ze houden de platen geheim voor elkaar. Ik weet er wel raad mee.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
