TotalFishing

Rivier in het vizier 221

Door Yvo Bindels

31 maart 2011
Nog één visdag en het roofvisseizoen zit er op. Han en ik starten vroeg vandaag. Richting de trailerhelling rijden we de schemering tegemoet. Twee grote koplampen knipperen. Het is Lambert die met Egon nog even langs het tankstation rijdt.

Tijdens het gereedmaken van de boot klinkt er een orkaan aan vogelgeluiden. Vooral de merels geven goed gas. In het eerste licht steken we een plas over. Er is de hele dag regen voorspeld, dus alle spullen zijn goed opgeborgen. Ook heb ik thuis al enkele favoriete shads in de vloerbedekking naast de dieptemeter geprikt, dus m’n kunstaasdozen kunnen voorlopig dicht blijven. Dull shads, fin-s, twisterstaarten, bass assasin en saltshaker op loodkoppen van 18 tot 28 gram.

We zoeken de harde, grillige stukken van de rivier op. Vaak zijn dit de uitgesleten buitenbochten. Verticalen, diagonalen en backtrollen. Proberen veel water af te dekken door op hoog vistempo actieve snoekbaarzen tegen te komen. Het regent ondertussen al. Han kan z’n ogen niet geloven als hij ziet hoeveel zwerfvuil er in de struiken hangt na het hoge water. Zelf begin ik er erg genoeg al langzaam aan te wennen.

Han heeft een kleine selectie prima shads bij zich. Aangezien we echter op stromend water op aardig tempo zullen vissen, zijn de loodkopjes van hem net te licht. Te ver achter de boot vissen, levert op deze grillige bodem gegarandeerd de ene na de andere hanger op. Han vertrouwt op de bruine fin-s en de shad met twisterstaart die ik hem aanreik. Ik vaar met de 55-ponds Watersnake in de vaargeul op half vermogen tegen de stroming in.

Zo zullen we veel water dekken. Met 24-grams loodkop kunnen we goed contact houden met de bodem. De grote riviersnoekbaarzen kijken echt niet op een gram meer of minder. Na enkele minuten pielen heeft Han de eerste harde aanbeet al te pakken en reageert bliksemsnel. De snoekbaars geeft prima sport, maar moet toch de meerdere erkennen in m’n maat. Zit zowel op de hoofdhaak als het dregje vast.

Snel succes voor Han.

De vissen zijn in deze periode mooi donker gekleurd, waardoor ze net wat brutaler lijken. Het fotograferen bij dit weer is nooit zo’n succes. Zonder deze rubriek op Total Fishing zou ik dat nu vast en zeker overslaan. Ook ik krijg een spijkerharde aanbeet en mag een snoekbaars naar boven dirigeren. De groene Bass assasin met rood staartje is te grazen genomen.

Meteen na het terugzetten is het opnieuw raak. De HS Signature vertical is voor dit werk gemaakt en vangt dapper de klappen op. De snoekbaars blijft een poosje op diepte stompen. Een mooie vis van rond de zeventig centimeter komt in het oppervlak. Ik graai iets te fanatiek onder de buik van de vis en schep daarbij een slok water m’n mouw in. De snoekbaars werkt verder prima mee.

Heerlijke sport op de HS Signature vertical.

Opnieuw een flinke klap op mijn hengel. Na de aanslag voel ik dat dit opnieuw een mooie vis is. Schiet na een paar flinke stompen helaas los. Dan valt de beet eruit en wordt het weer even zoeken. Het plenst ondertussen behoorlijk. Een kop koffie en een broodje tussendoor. Na een poosje mag ik een strak mannetje vangen. Z’n buik is bijna zwart, zo donker.

We vinden opnieuw een groepje snoekbaarzen en ze zijn gretig! De aanbeten zijn snoeihard, je schrikt er haast van! Heerlijke sport op de gevoelige hengel. Het enige probleem is dat ze alleen mijn shad willen. Ik geef Han het vangende bass assassin shadje en hang er een shad aan die ik van Lambert kreeg. Geen idee hoe het beestje heet. Han laat er geen gras over groeien en vangt een strak mannetje.

Geen idee hoe het shadje heet, maar het vangt wel.

Ook mijn nieuwe shadje blijkt meteen in de smaak te vallen. Opnieuw mag er een mooie snoekbaars kort aan boord. Onze vingers zijn geheel doorweekt en rimpelig van de regen die nog steeds met bakken uit de hemel komt. Opnieuw een vlammende aanbeet. Wat is dit toch een mooi spelletje als ze los zijn! De vis vecht ietwat vreemd. Geen gebonk en geen sprintjes.

Een gestroomlijnde vis met vrij grote gevorkte staart flits in het troebele water een keer door het oppervlak. Roofblei? Nee, het is een barbeel, vol op de hoofdhaak gehaakt. Je hoort het wel vaker, maar het is de eerste keer dat mij dit overkomt. Erg leuke bijvangst. De volgende drift over de lange stek levert weer een snoekbaars op.

Vol op de hoofdhaak.

De tijd vliegt voorbij. Doordat we op redelijk hoog tempo de boot door de stroming sturen, vreet de elektromotor heel wat energie. Het zal niet lang meer duren eer de accu te ver leeg is. Tijd voor een pauze. Han heeft gekookte eitjes meegenomen, lekker met wat zout erop. Terwijl ik een eitje klungelig doormidden breek om een broodje te beleggen, snijdt Han het keurig doormidden aan de strak gespannen hoofdlijn van zijn hengel. Zo kan het dus ook.

Na de pauze krijg ik direct weer een aanbeet. Een mooi getekend snoekje is eventjes gefopt. Een sterke vis voor z’n vrij bescheiden lengte. Ik voel me een beetje schuldig omdat de vissen steeds mijn shad grijpen. Han geniet echter volledig met me mee en assisteert vakkundig bij het onthaken en fotograferen. Ik hoop dat de volgende vis toch echt voor hem is. Dan komen we Egon en Lambert tegen. We kletsen even bij en nemen door wat de vangende aasjes zijn op dat moment.

Gefopt.

Egon vangt na een poosje zoeken twee snoekbaarzen vlak na elkaar. Bij ons is het even rustig. Bij het optikken van de shad voel ik een vreemde weerstand en op de automatische piloot vliegt de hengel de lucht in. Een vis sprint er met een rotvaart vandoor. Mijn slip draait op volle toeren. Even denk ik de vis kwijt te zijn, maar hij is op weg terug. Ik kan met de kleine spoel zijn tempo niet bijhouden. Wat is dit dan!?

Han neemt de motor over zodat ik me volledig op de vis kan concentreren, die raast nog steeds op volle toeren heen en weer. Ik heb niks in te brengen. Na enkele minuten lijkt het erop dat de vis begint na te laten. Han heeft het schepnet al gereed gelegd. Dan zie ik de vis voor het eerst. Het is een karper, onder de buikvin gehaakt. Bij de eerste poging schept Han de schubkarper. Geen gigant, maar op het verticaalmateriaal een sterke tegenstander.

Onder de buikvin gehaakt.

De wind heeft een tandje bij gezet. De natte handen worden steeds kouder. Opnieuw haak ik een vis tijdens het optikken. Weer volgt er een flinke sprint. De vis schiet los en er prikken twee grote schubben op de jighaak. In de stroming kom ik met de elektromotor nauwelijks nog vooruit, de accu is ver leeg. Een accu extreem diep ontladen is niet zo geweldig voor de levensduur ervan.

We zwaaien naar Lambert en Egon, die net nog twee snoekjes vingen en verlaten de rivier. Op een grote plas gaan we achter de grote baarzen aan. De gevoelige Godfather 2 parabolic geeft nauwkeurig door wat het kleine plugje op zijn weg tegenkomt. De trilling van het plugje wordt plotseling een stuk minder. Er hangt vuil op een dregje. Met enkele harde rukken probeer ik het eraf te slaan. Lukt niet. Het blijkt een stukje nylon lijn te zijn dat flink in de dreg verward is. Klusje voor thuis, ander plugje eraan.

Na het bereiken van de bodem wordt het Boxertje gretig gepakt. Het voelt even als een grote baars, maar het blijkt een snoekbaars te zijn. Het plugje is compleet geïnhaleerd. Ongelofelijk hoe snel zo’n vis dat voor elkaar krijgt. Het onthaken valt reuze mee. Han geeft aan dat er vandaag ergens een engeltje op m’n schouder moet zitten.

Dat idee heb ik ook. Ik mik Han op m’n beste baarsstekken, gun hem graag zo’n dikke gestreepte veertiger. Helaas werken de baarzen niet aan m’n plan mee. Om half vier gooien we de handdoek in de ring en zit ons seizoen erop. Han heeft iets om naar uit te kijken. Hij heeft namelijk een aluminium bootje aangeschaft. Lekker licht setje dat je met twee man overal het water in kan tillen. Kan hij in het gesloten seizoen mooi naar wens maken.

Ook de bever heeft plannen.

Ook ik heb genoeg spannende dingen voor de boeg de komende weken. Volgende week volgt een korte terugblik op het roofvisseizoen en zal ik vooruitblikken op hetgeen komen gaat…