Rivier in het Vizier 220
Door Yvo Bindels
26 maart 2011
Om 6.15u stap ik in de auto. Het is al een poosje licht buiten. De vogels fluiten uitbundig, maar verder is het dorp nog in diepe rust. Ik kan rap doorrijden, alle stoplichten op groen. Een sportieve blondine in strak tenue jogt met haar Duitse herder op hoog tempo een zijweg in. De viervoeter heeft er zichtbaar plezier in.
Ook Lambert is zoals altijd enthousiast om te beginnen. Heeft zijn boot al startklaar staan. We drijven rap op de rivier. Omdat Lambert straks de besturing van de fronttroller voor z’n rekening neemt, mag ik de 40 pk buitenboordmotor bedienen. Het is nog fris deze ochtend, zeker in volle vaart. De boot splijt de gladde waterspiegel. Een gevoel van vrijheid maakt zich al snel van ons meester.
Ook deze zwevende buizerd zal een gevoel van vrijheid hebben.
De eerste stek is een flauw talud van drie naar één meter dat we gaan bestoken met jerkbaits. Lambert benadert de stek voorzichtig met de fronttroller. Normaal werpen we richting ondiepe, maar hier werkt andersom vaak beter. We drijven dus op ondiep water en werpen onze jerkbaits richting diepe. Het stroomt er aardig waardoor korte snelle slagen nodig zijn. We verwachten er agressieve snoekbaars.
Het zonnetje voelt heerlijk! Op de stille rivier zijn we helemaal in ons element. Het water is licht gekleurd. Niet te troebel en niet te helder, ideaal eigenlijk. Ik zie de langzaam zinkende felgele jerkbait richting boot schaatsen. Het is een fraai eigenbouwsel van Lambert, perfect onder deze omstandigheden. Wham vlak voor de boot knalt er een vis vol overtuiging overheen. De snelle staart slaat een slok water de lucht in! Het is een snoek. M’n slip geeft respectvol de nodige meters lijn.
Ik geniet met volle teugen van de dril op het stromende water. De snoek is niet echt groot, maar wel dapper en sterk. Met een fraaie tailwalk rost hij enkele meters lijn van de spoel af. Vanwege het ondiepe water verloopt de dril vooral in het oppervlak. Ik probeer de vis in de nek te grijpen, maar m’n hand is net te klein. De snoek is het er niet mee eens en sprint nog eens weg. Dan is de koek op. Lambert pakt de vis in de kieuwgreep, binnen.
Fraaie start in de vroege ochtend.
Fraai begin van de visdag. Mooier kan haast niet. Gemotiveerd door deze vangst harken we heel wat meters water uit. Er moet toch ook ergens een snoekbaars staan!? We wisselen na een tijdje van kunstaas. Proberen van alles. Shads, lepels, rammelaars en buldawgjes. Lambert mist twee aanbeten. Het rubber laat twee sneetjes zien, grijptanden van snoekbaars wellicht?
Een ijsvogel verraadt zich door z’n felle toon. Het felgekleurde visjagertje flitst in hoog tempo voorbij. Ik schrik na een blik op m’n horloge! We zijn al vier uur aan het vissen. Wat vliegt die tijd toch op het water! We kunnen niks anders concluderen dan dat de ondieptes nog nauwelijks bewoond zijn. Nieuw plan. Verticalen op dieper water. Maar eerst een broodje en een kop koffie.
Na een half uurtje verticalen is het raak. Lambert vangt een fraaie snoekbaars. Donker paaikleed en agressieve look. Nog niet lag geleden ontsnapt van de haak van een aalscholver. Ieder exemplaar is uniek, zeker op de rivier! Niet lang erna is het opnieuw raak bij Lambert. De dril duurt akelig lang. Geen sprintjes, alleen gebonk onder de boot. Moet een hele dikke snoekbaars wezen. Net als we denken dat de vis in zich gaat komen schiet deze los. Het leven van een visser is hard.
Mooi gekleurde snoekbaars.
Zelf heb ik vooral met grote shads gevist maar nog tikje kunnen voelen. Als we beiden overschakelen op langwerpige shads met twisterstaart volgt een echt bijtuurtje. Of beter gezegd anderhalf uur. We vangen een serie mooie snoekbaarzen. Sommigen kogelrond, vol met kuit, anderen zijn haast zwarte mannetjes die aardig agressief op het kunstaas knallen.
Na het overschakelen op twisterstaarten gaan ze helemaal los.
We amuseren ons kostelijk! Zoals wel vaker is het van het ene op het andere moment zomaar afgelopen. Wisselen van kunstaas helpt ook niet meer. De koek is op. We gaan nu gericht op een bonusvis jagen en doen dat opnieuw op het ondiepe. Jerkbaits en grote shads aan onze spelden. We vangen een glimp van een bever op. De knager heeft inmiddels heel wat bomen in de buurt aangedaan.
Na een fraaie serie snoekbaarzen is het van het ene op het andere moment gedaan.
Een buizerd cirkelt op de stijgende luchtstromen. Zonder vleugelslagen wint hij gemakkelijk hoogte. Twee kraaien verstoren zijn soepele zweefvlucht. De zwarte stoorzenders zijn echter ook weer snel verdwenen. De buizerd zoekt opnieuw de thermiek op. De laatste uurtjes tikken rap voorbij. We kunnen maar moeilijk begrijpen dat er bij de watertemperatuur van 12 graden geen actie op het ondiepe is.
Bij het traileren zien we een spierwitte vogel tussen een groepje vinken zitten. Het is ook een vink, maar dan een zeldzame kleurmutatie. Snel haal ik het fotoapparaat uit m’n tas. De vogel is echter al gevlogen.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
