TotalFishing

Rivier in het vizier 22

door Yvo Bindels

14 januari 2007
“Kukelekuuu!” Het is nog donker, maar de haan kraait de nieuwe dag al tegemoet. Nog alle tijd om ontspannen te ontbijten en de spullen klaar te maken. Als ik in de wagen stap, schijnt het zonnetje al. Geen wolkje aan de hemel. De krokussen steken al vroeg hun kopjes op dit jaar.

Twee straten verderop woont Sando. De voordeur staat op een kier. De spullen staan klaar in de gang. De zeerover heeft er net zoveel zin in als ik. Met de zonnekleppen omlaag bespreken we onderweg de plannen. We zijn het er over eens dat we lekker gaan genieten van de zon. Niet teveel gedoe, gewoon ontspannen vele meters maken met vier stukken kunstaas erachter. We bespreken de zones die we gaan bevissen. De ondiepe plaat, de inham, het steile taluud, de heuvel. We kennen het stuk rivier als onze broekzak. Ieder seizoen breiden we het strijdtoneel uit met een nieuw stukje water. Het geeft vertrouwen en een stukje houvast op moeilijke dagen.

Vroege krokussen

In de haven gooien we even vanaf onze ligplaats met kleine shads. Al snel vallen gestreepte boefjes het shadje aan. Als ik er voor de lol een minishadje aan hang, vang ik het ene na het andere baarsje. Ik vang er zelfs twee tegelijk op het rubberen soortgenootje. Zo jong en dan al kannibalen. Sando probeert wat groter kunstaas en krijgt geen stootje. Als we de haven uitvaren is het genieten. Geen wind, zon op de bol en een mok dampende koffie erbij. Het is twee weken donker weer geweest. De vis die voornamelijk diep lag de laatste weken, zou best eens kunnen reageren op het zonnetje. We besluiten te vissen boven ondiepe platen die aan diep water grenzen. Na een uurtje hebben we nog geen stootje gezien. Geen reden tot een andere aanpak. We houden het wel uren vol onder deze omstandigheden. Vroeg of laat gebeurt er toch eens wat.

Jonge kannibalen

Terwijl we naar de volgende stek varen, zoekt een grote groep grauwe ganzen het luchtruim. Een grote chaos verandert in vijftien seconden in een gestroomlijnde formatie richting zuiden. Op het scherm zien we veel vis ondiep staan. We kijken eerst even om ons heen. Op deze ‘onwaarschijnlijke’ plek vist niemand ’s winters en dat houden we natuurlijk ook graag zo. De ondiepe plaat heeft een harde bodem. Er loopt een lange smalle gleuf die een halve meter dieper is. Sando houdt de gleuf keurig onder de boot. Ik kies voor een immitatie-bulldawg en een Big Bullet van Spro vlak achter de boot. Sando heeft een klein bulldawgje en Salmo Perch in de spelden.

Vanwege de bochten die Sando moet maken om de gleuf te volgen, valt de Bulldawg af en toe op de grond bij een binnenbocht. Ik wissel de hengels om dit te voorkomen. Net als ik de zwaar trekkende Big Bullet in de steun wil zetten, loopt deze even tegen de bodem. Terwijl ik de hengel hef, stoot iets tegen de plug. Ik wijs de hengelpunt naar achteren, om de plug eventjes te laten hangen. Dan krijg ik een harde aanbeet gevolgd door een gierende slip. De adrenaline schiet door m’n aderen. Wat een kracht aan de andere kant van de lijn! Sando heeft de andere hengels snel binnen gedraaid. De vis komt steeds tot onder de boot en maakt dan weer een niet te stoppen sprint. Dit moet een metersnoek zijn.

Als de dader een eindje verderop aan het oppervlak verschijnt, is ook het laatste greintje twijfel verdwenen. De roodwitte plug zit boven op de brede bek van een riviergigant. Ik probeer het kopschudden te voorkomen door de hengel niet te hoog te houden. Toch spert de snoekdame haar kaken en probeert zich kopschuddend van het kunstaas te ontdoen. De lijn loopt niet naar de lip van het kunstaas, maar is om de dreg gewikkeld die op haar kaak vastzit. Met gemak trekt de vis de hengeltop weer onder water en beleven we nog enkele spannende minuten. Ik ben er niet echt gerust op en vraag aan Sando of hij deze snoek bij uitzondering voor me wil scheppen.

Riviergigant

Juist als het net eronder gaat, schudt de rover nogmaals haar kop. Het kunstaas haakt één van de mazen. Angstige momenten. Gelukkig weet Sando de vis snel in het net te krijgen. Prachtvis in topconditie! Het meetlint stopt bij 1 meter 12. Het valt nog niet mee de vis met een lachend gezicht voor de lens te houden. Ik heb vertrouwen in de fotograaf en na een laatste plaatje boven de waterspiegel krijgt de snoek haar vrijheid terug. Ik hou haar nog even in balans. M’n vingers vallen in het niet tegenover het imposante lijf. Prachtig om de vis te zien wegzwemmen.

Catch & Release!

We zijn ondertussen een eindje afgedreven. We maken ons op voor een nieuwe drift. Al snel is de Salmo Perch gepakt. “Hing helemaal vol rommel”, meldt Sando die de plug net binnen wilde draaien. De snoek trok zich er niet veel van aan en greep de plug op twee meter diep water. Van Sando mag de vis er in het water af. “Echt?” vraag ik nog even voor de zekerheid terwijl ik een vis van rond de tachtig in het water middels de nekgreep vastheb. “Ja hoor.” Met de stevige tang is de plug zo los. De volgende drift wordt de big bullet weer gegrepen op dezelfde plek. Ziet er uit als dezelfde vis die Sando juist had. Ook van mij mag de vis er in het water af.

De vierde drift over de stek kunnen we wederom niet afmaken. Sando’s kleine buldawgje is in de bek van een rover beland. “Zal toch niet weer dezelfde zijn?”. Nee, deze vis is een stuk kleiner van formaat. We slepen nog enkele keren over de stek, maar verdere aanbeten blijven uit. Ook de andere stekken die we bevissen, leveren niks meer op. Net zoals tijdens het begin van de dag maakt het bootje vele meters en genieten we van de zon en de rust op het water. Niet teveel gedoe, gewoon ontspannen…

Mag er in het water af