TotalFishing

Rivier in het vizier 214

Door Yvo Bindels

13 februari 2011
Een week met heerlijk zonnige dagen hebben de watertemperatuur doen oplopen tot ruim 8 graden. De rivier stroomt minder hard dan we ’s winters gewend zijn. Maar in de buitenbochten en versmallingen is de kracht van het water toch nog duidelijk merkbaar.

De rivier heeft altijd een magische aantrekkingkracht. Toch beginnen Sando en ik op een van de aangrenzende plassen. We zouden nog wel eens een dikke snoek willen vangen. Ze zitten er wel, maar zijn op ons thuiswater niet zo sterk vertegenwoordigd. In het jaarlijkse vakantieweekje noordelijker in ons land, wordt de vergelijking maar iedere keer pijnlijk duidelijk.

Maargoed, op ons thuiswater is de kans op fraaie baarzen altijd aanwezig en zijn vooral de riviersnoekbaarzen van een buitengewone schoonheid! Op weg naar de eerste stek zien we dat de boom die de vorige keer door een bever bewerkt was, inmiddels plat ligt. Twee bomen ernaast ondergaan ondertussen langzaam hetzelfde lot. We bevissen de randen van een grote ondiepe plaat tussen twee en vijf meter diepte.

De bever heeft zijn klus afgemaakt (zie Rivier in het Vizier 212).

We vissen vol overtuiging en de spanning hangt in de lucht. Maar werpend en slepend weten we de snoeken toch niet te overtuigen. De zwanen melden zich weer tijdens de koffiepauze. Ze zien die visboten wel zitten. Bijna niemand laat hen met een lege maag verdwijnen. De rivier werkt als een magneet, zeker als deze in zicht is. Ja, we vlammen een stuk stroomafwaarts richting een mooie stek. Lambert en Egon vingen er gisteren enkele vissen en tipten ons.

Eens kijken of ze er nog zitten. In de vaargeul kan ik een oranje 11 cm Dull-shad op een 24 grams loodkop net bij de bodem houden. De bodem is er keihard en ruw. Met de elektromotor kruipen we stroomopwaarts. Vam! De vlammende aanbeet komt goed door op de HS Signature vertical. Heerlijke dril op de gevoelige hengel! Een strakke goudgeel gekleurde snoekbaars zit prima op de jighaak vast. Geen ontsnappen aan. De puntgave vinnen en opgezette kam blijven prachtig om te zien!

Mooie strakke riviersnoekbaars.

Opnieuw leg ik de boot op de stek. Vrijwel meteen mag Sando aanslaan. Zijn blauwe shad valt dus ook in de smaak. Wederom vol op de hoofdhaak! Die harde aanbeten werken behoorlijk verslavend! Na de vis terug te hebben gezet laten we bliksemsnel de shadjes weer zakken. Heerlijk om vol adrenaline en vol van vertrouwen die shad in gedachten te volgen boven de bodem.

Ook de blauwe Dull shad van 11cm valt in de smaak!

We zijn de enige boot in de verste verte en kunnen geheel ongestoord onze gang gaan. Dat is wel eens anders. Sando mist een stevige aanbeet. Een half uurtje later ik ook, maar na het opnieuw optikken is de shad alsnog gegrepen. Even denk ik een grotere snoekbaars aan de lijn te hebben, maar het blijkt toch een snoek te zijn. Geen grote, maar de vis slooft zich enorm uit voor de boot. Bij dit formaat snoeken is het bij de handlanding opletten geblazen, want ze zijn erg wendbaar en onberekenbaar. Het gaat allemaal goed en binnen de kortste keren zwemt de snoek weer vrolijk verder.

De zon komt tevoorschijn en het valt meteen helemaal stil. Na een poosje proberen we eens rustiger aangeboden vorkstaartjes. Dit wordt niet gewaardeerd onder water. Dan maar eens van alles proberen. Egon komt vanaf de kant een kijkje nemen. We varen al vissend naar hem toe om hem op te pikken. Hij moet echter nog even wachten, want ook Sando weet een snoekje te vangen. Op een slanke bruine HS 810 shad.

Ook de snoeken grijpen de shads.

Egon vist gezellig een half uurtje mee, maar moet vanwege andere verplichtingen tot zijn spijt huiswaarts. We besluiten nog een laatste drift te maken met de vangende Dull shads eer we verkassen. Een snoekbaars lijkt me de hengel wel afhandig te willen maken. Wat een aanbeet! Weer vol op de hoofdhaak. Na deze vangst wordt het opnieuw rustig en willen we toch nog even gaan werpen op snoek.

Close-up van de gretige vis.

Zoeken een grote ondiepe plaat op en plaatsen de boot zo dat we op de wind mooi over de stek kunnen driften. Door in tegengestelde richting te werpen bestrijken we een groot gebied. Swimmbaits, grote shads, jerkbaits en lepels vliegen ruim een uur lang door de lucht, maar de snoeken hebben echt geen zin! We slepen terug richting helling. Het zonnetje schijnt uitbundig en enkele zangvogels laten zich horen. De voorjaarskriebels zijn nauwelijks te onderdrukken.

Door het hoge water is er veel zwerfvuil in de takken van bomen en struiken achtergebleven. Alleen de mens is in staat zijn eigen leefgebied zo te vervuilen. Plaatsvervangende schaamte overheerst eventjes.

Plaatsvervangende schaamte…

Ook slepend kunnen we de snoeken niet vinden. We vinden het echter prima voor vandaag en voor de schemering zijn we alweer thuis. Mijn vriendin heeft heerlijk gekookt en vraagt hoe het op het water was. Net zo lekker als het eten dus.