TotalFishing

Rivier in het vizier 212

Door Yvo Bindels

29 januari 2011
Uitgerust met splinternieuwe wiellagers volgt de trailer geruisloos de auto. Deze week is ook de buitenboordmotor onder handen genomen. Tank, benzineslangen en benzinefilter vervangen en carburateur schoongemaakt. Eerst even op de plas goed afstellen eer we ons op de stromende rivier wagen.

Het is 10.30u en de zon schijnt al volop. Helderblauwe hemel en licht noordoostenwindje. Vanmorgen nog -6 graden, vandaar dat we wat later hebben afgesproken. We zullen tot aan de schemering doorvissen, omdat op ons thuiswater hartje winter de late middaguren verreweg het beste zijn. De wind is fris, maar het zonnetje voelt heerlijk. De stelschroef op de carburateur wordt zo afgesteld dat de motor langzaam genoeg loopt zonder uit te slaan.

Normaal hebben we vooraf wel een plan voor de invulling van de dag en is ons materiaal daarop afgestemd. Vandaag kan het echter alle kanten op. Shads, jerkbaits, lepels en pluggen van klein tot groot en samen negen hengels aan boord. Met kunstaas vis vangen valt echter niet altijd mee in deze periode. Ik heb afgelopen tijd vooral slecht tot matige berichten gehoord. Wel vallen de (levend)aasvissers soms in de prijzen.

Wij starten backtrollend met grote shads. Ik laat de 22cm Wob-shad op 60 grams loodkop rechttoe rechtaan vlak boven de bodem lopen. Zelfs geen kleine sprongen. Omdat de shad daarbij af en toe de bodem kan raken, heb ik enkel een dreg (gamakatsu treble 13 maat 1) op de rug geprikt. De zachte shad laat ook bij een langzame snelheid een mooie staartactie zien. De rovers moeten sterk in hun schoenen staan willen ze deze gemakkelijke hap kunnen weerstaan, lijkt me.

Het sijsje peutert de zaadjes uit de elzenproppen, terwijl de groenling een beetje zit te dutten.

We kammen zo enkele typische winterstekken nauwkeurig uit. Het lijkt een kwestie van tijd, maar aanbeten blijven tegen onze hooggespannen verwachting in toch uit. Ook als we met kleine shads een baarzenhotspot bestoken, blijft het verdacht rustig. Langs de oever is dat wel anders. Er klinkt een druk gekwetter van een grote groep sijzen die in de oude waterminnende elzenbomen is neergestreken. Vrolijke vogeltjes die zich ook van dichtbij laten bewonderen.

Het is ondertussen tijd voor een korte soeppauze. Uit de wind genieten we van de soep en het zonnetje. Omdat shads nog niks opgeleverd hebben, gaan we met pluggen slepen. Niet onze meest favoriete methode, maar wat actie is welkom. Na een kwartiertje is het bij Sando raak! Zijn baarsplugje prikt bij een brasem onder de bek. Mag er buiten boord van af! Meteen erna weer een kromme hengel, dit keer echter een sterkere tegenstander. Sando kan voorlopig helemaal niks inbrengen met zijn lichte baarshengel.

De vis trekt enkele indrukwekkende sprintjes en blijft daartussen stil hangen. Sando krijgt het logge gewicht nauwelijks van z’n plek. Alles wijst op een hele grote snoek. We komen er niet achter want tijdens een volgende run schiet het plugje los. Tijd om erover in te zitten heeft m’n maatje niet, want zijn roodwitte plugje is opnieuw gegrepen. Een nette baars mag even aan boord en in het zonnetje poseren.

Poseren in het zonnetje.

We besluiten de stek nogmaals te bestoken, want waar een baars zit, zitten er misschien wel meer. Ikzelf blijf met grote pluggen slepen, maar na twee driften is het opnieuw het baarsplugje van Sando dat gevonden is door een rover. Een snoek deze keer. Het dregje zit mooi stevig in het scharnier gehaakt. Waarschijnlijk zitten we in het ‘bijtuurtje’ van vandaag, want na enkele uren zonder actie, gaat het nu opeens snel.

Leuke sport op licht materiaal.

Ik besluit eieren voor m’n geld te kiezen en kies ook een roodwitte plug zonder kogels, een diepduikende Salmo Pearch van 12cm. Of het daadwerkelijk aan de kleurkeuze of het ontbreken van kogeltjes ligt weet ik niet, maar het is wel meteen al raak. Ook ik mag een snoek richting boot drillen. Tijdens het poseren doet de snoek nog een wilde vluchtpoging, maar aan de kieuwgreep is niet te ontsnappen. Levert wel wat krasjes op, die met het koude weer altijd lang blijven bloeden. De watervaste Hansaplast pleisters bieden uitkomst.

Ook ik mag meedoen.

Na een actief uurtje, blijven de aanbeten verder uit. We besluiten de resterende tijd gericht op snoekbaars te vissen. Als we naar de gekozen stek varen, zien we op de oever een boom ‘op kiepen’ staan. Een bever heeft de stam dusdanig bewerkt dat deze spoedig richting water zal vallen. De houtspanen zien er vrij vers uit. Een bever werkt vaak meerdere nachten achtereen aan zijn project. Misschien wordt deze klus vannacht wel geklaard en zien we deze stam de volgende week horizontaal terug.

Zal deze boom nog lang recht staan?

Op de rivier zoeken we de volle stroming op. Diepduikende pluggen worden richting harde bodem gestuurd. Even wat extra gas, zodat ze sneller beneden zijn. Als mijn plug net de eerste keer de bodem aantikt, zit Sando al met een kromme hengel in zijn handen. “ Hanger?”, vraagt ik. “Nee hoor, het is een snoekbaars”, antwoord hij koeltjes. Soow, dat is snel! Ik draai mijn plug binnen zodat ik de boot optimaal voor de dril kan positioneren.

Het is een fraaie vis die aardig verweer geeft in het stromende water. Als de snoekbaars in het oppervlak komt, zit deze nog in een flinterdun velletje vast, zo dun dat ik het eigenlijk niet eens kan zien. Een stevige klap met z’n staart en de vis kan losschieten. Gelukkig verloopt de handlanding feilloos en mag Sando zijn vierde soort van vandaag aantekenen. Doen hem er niet zo veel na met kunstaas in deze tijd van het jaar. Ik in elk geval niet vandaag!

De vierde soort aan kunstaas vandaag voor Sando.

Zoals wel vaker na bliksemsnel succes, gebeurt er verder niks meer. Ik parkeer helaas wel nog een Taildancer op de bodem. Bij het kunstaasredderen gaat er iets mis en raakt de redder verstrikt in de hoofdlijn, wat onherroepelijk resulteert in lijnbreuk. Als de zon achter de bosjes is verdwenen, wordt het rap koud! Het vriest alweer enkele graden. We besluiten het donker niet af te wachten en slepen terug richting helling.

De helling is glad geworden door het aangevroren water van de andere trailers. Het is zaak het geheel net buiten hun sporen te positioneren. Dat lukt prima en tien minuten later varen we veilig naar huis.