TotalFishing

Rivier in het vizier 211

Door Yvo Bindels

22 januari 2011
Bij het eerste ochtendlicht arriveren Lambert en ik bij de trailerhelling. Het is grauw, nevelig en het regent lichtjes. Binnen enkele minuten is de boot klaar voor de plons, maar andere roofvissers hebben hun trailer reeds midden op de helling staan.

Wij zijn normaal vrij geduldig, maar het duurt een eeuwigheid eer hun boot klaar is voor gebruik. Hadden ze misschien beter naast de helling kunnen doen. Lambert is zo vriendelijk om de weg alvast vrij te maken zodat hun auto en trailer makkelijker kunnen passeren zo meteen. De onverharde ondergrond is echter zeer drassig en de zware combinatie slipt en staat plotseling behoorlijk vast.

De truck bromt en Lambert gromt! De grote brede banden spitten de boel om en na enkele pogingen weet mijn maat de boel weer op de verharde weg te krijgen. Als onze collega’s klaar zijn kunnen ook wij de boot te water laten. De rivier stroomt stevig. Met middelgrote tot grote shads op zware loodkoppen gaan we de volle stroming bevissen. Een gerichte visserij dus. Ook aardig selectief, want de snoekbaarzen die we zo vangen zijn doorgaans van aardig formaat.

De co-pilot frontroller is een zeer handig hulpmiddel bij deze visserij. De eerste uren gebeurt er echter nauwelijks iets. De rivierzanders laten het vooralsnog afweten. Diep weggekropen in onze warmtepakken krijgen we heel wat regen te verwerken. Ik voel een tik op mijn Titan hengel en sla deze goed krom. De vis hangt enkele tellen, maar weet zich van de haak te ontdoen. Jammer, maar wel hoopgevend!

De tijd vliegt voorbij. Het is al bijna tijd voor lunchpauze als we besluiten om kort even met rammelaars dicht onder de kant te vissen. Na enkele minuten loopt mijn zinkende Screaming Devil vast. Kunstaasredderen in de harde stroming is niet bepaald eenvoudig, maar toch sturen we de redder langs mijn hoofdlijn naar beneden. We proberen het diverse keren, maar de redder krijgt geen grip. Dan maar alles of niets, wat doorgaans in dat laatste resulteert. Nu helaas ook.

Het eind van mijn hoofdlijn wappert op het ritme van de wind. Als ik het touw van de kunstaasredder probeer op te wikkelen blijkt dat deze ondertussen ook vast zit aan de bodem. Met alle macht trek ik aan het koord, maar krijg de redder niet los. “Hang maar om een kikker,” zegt Lambert, “dan geef ik wat gas!” Dat lukt en de kunstaasredder komt naar boven met een stuk dik touw waar mijn Screaming Devil ook nog aan vast zit. Dat is mazzel hebben!

Deze SD heeft een engeltje op z’n schouder.

Mijn handen die vanwege de regen continue nat zijn, zijn behoorlijk stijf geworden. Tijdens de lunchpauze warm ik ze op aan een lekkere bak soep. Ook na de pauze kunnen we de vis maar niet vinden. We snappen er niks van. Ze moeten er gewoon zitten! De verleiding om met klein spul de rivierputten op te duiken is groot, maar weten we te weerstaan. De laatste twee uren van de dag zijn we immers al vaker in de prijzen gevallen.

Dan is het Lambert die zijn hengel het luchtruim in jaagt! Hangen! Een mooie snoekbaars doet zijn best kopschuddend te ontkomen. Als de vis naast de boot komt, grijp ik deze bij z’n staartwortel vast en landt hem voor m’n maat. Na een plaatje mag de snoekbaars terug in zijn element! Deze vangst krikt ons elan precies op tijd omhoog om zo het laatste uurtje van de schemering er nog eens geconcentreerd voor te gaan zitten.

Zeer welkome vangst!

De bodem is spijkerhard. Na de lange glijvlucht die mijn shad ver achter de boot maakt voel ik de loodkop opnieuw op de bodem vallen. Optikken en een nieuwe glijvlucht begint. Opnieuw is de shad van Lambert gegrepen! Zo hard dat de spanning even van zijn lijn viel. Wederom mag er een fraaie snoekbaars even aan boord. Samen genieten we van de mooie vis! Een mooi goudgele gloed, puntgave vinnen en enkele krassen op de stoere kop.

Prachtige vissen die snoekbaarzen.

Ver in de schemering lijkt de stroming ietwat te minderen. Ik schakel over van m’n Titan naar de HS Signature Vertical hengel en een iets dunnere lijn, waarmee ik de grote shad op een wat lichtere loodkop kan aanbieden. Vrijwel meteen volgt er een vlammende aanbeet! Hengel krom en het gevecht kan beginnen. Even denk ik de vis kwijt te zijn, vanwege plotseling wegvallende spanning. De vis is echter richting boot gesprint.

Het lijkt totaal niet op de dril van een snoekbaars. Wel heerlijke sport op de lichte hengel! Een snoekje blijkt de dader te zijn. Na het terugzetten ruimen we de boot op. Een koppeltje zwanen bedelt met knorgeluidjes om resten van onze lunch. In ruil voor een koffiekoekje poseert het mannetje even later tevreden voor mijn lens. De regendruppels op het waterdichte verenkleed lijken wel kleine pareltjes, prachtig!

Op het nippertje.