TotalFishing

Rivier in het Vizier 205

Door Yvo Bindels

27 november 2010
Van het woeste karakter van de regenrivier is al niks meer te zien. Naarmate de afspraak met Johan, Lambert en Lucien dichterbij komt, zwakt de stroomsnelheid steeds verder af. Het troebele water wordt daarbij helder. Ook de temperaturen kelderen.

Het gaat taai worden vrees ik, maar met vier vissers zal er links of rechts toch wel wat gebeuren lijkt me. De nadruk zal op grote riviersnoekbaars liggen. Na een drukke werkweek mag ik op vrijdagavond Lucien en Johan ontvangen. Het is oergezellig, maar aangezien de wekker toch op tijd gaat, moeten we de gezelligheid onderbreken voor enkele uurtjes nachtrust.

Vorige week nog met de honden eropuit tijdens de zachte dagen, nu is het weer stukken kouder.

Terwijl er van beneden een vredig snurkje klinkt, kan ikzelf de slaap totaal niet vatten. Lig maar te woelen en durf na 3.00u niet meer op de wekker te kijken. Gaat me vast wel opbreken tijdens de visdag. En dan gaat de wekker. Nu al? Ik maak m’n maten wakker en zoek met kleine oogjes de weg naar de keuken. Koffie! Zwarte koffie! We smeren genoeg brood en uiteraard gaat er ook weer Limburgse vlaai mee. Onderweg herkent Lucien meteen het iets te zware geluid. De lagers van de trailer zijn aan vervanging toe.

Op de helling trekken we even aan de wielen van de trailer en blijkt er inderdaad wat speling te zitten. Deze maand even laten vervangen dus. Er komt een zwaar gebrom dichterbij dat ik meteen herken, de xl-combinatie van Lambert! We dobberen vervolgens al snel met twee boten op het water. Het heeft vier graden gevroren vannacht en het is nog behoorlijk koud. Gelukkig is er nauwelijks wind. We zijn wonderbaarlijk genoeg de enige twee boten op het water! Iets wat ik tot nu toe alleen bij extreem weer heb meegemaakt.

Ochtendstond…

De aalscholvers maken zich lomp uit de veren als we onze stekken opzoeken. Lambert en ik weten waar we moeten zijn. Met twee gebaren is duidelijk waar we beginnen. Het water is veel helderder dan ik graag zie. Ook de stroming valt tegen. Nadat onze grote shads een uurtje de keiharde bodem afgespeurd hebben, is het Johan die zijn hengel krom slaat en zijn top ziet trillen! Helaas wordt al snel duidelijk dat hij een lijn gehaakt heeft die pluksgewijs van de bodem los schiet. Naja, we staan in elk geval wel weer even op scherp.

Groepjes sijzen kwetteren voorbij. Op de oever strijken enkele distelvinken neer in de verdorde kale planten. Met hun spitse snavels pulken ze de zaadjes uit de distels en kaardenbollen. We verkassen diverse keren, maar kunnen geen vis vinden. Als we een stukje willen slepen werkt de buitenboordmotor niet best mee. Door een overvloed aan olie na de onderhoudsbeurt in combinatie met de vorst, slaat de motor af en toe uit. Dit werkt niet.

Op een plas gaan we daarom werpend aan de slag. Met kleine shadjes op baars en grote shads op snoek. Ook deze rovers blijken zo vast als een huis te liggen. We hebben het hele rijk voor ons alleen, maar zelfs de beste stekken leveren niks op! Twee zwanen poetsen uitgebreid hun witte verenkleed. De druppels vliegen daarbij in het rond. Een gezond en goed isolerend verenkleed is van levensbelang, zeker met de winter op komst!

Na de uitgebreide poetsbeurt….

... zien ze er weer pico bello uit!

Ook bij Lambert en Luus wil het niet lukken. Met Johan vaar ik een klein plasje op, waar altijd wel een snoekje te vangen moet zijn. Tijdens een worp klinkt het niet goed. Lijnbreuk. De rapper zakt langzaam naar de diepte. Johan inspecteert zijn hengel en ziet dat het topje ervan gebroken is. Precies bij de wikkelingen van het topoog. Met wat geluk nog enigszins te herstellen met een ander topoog.

Tijd voor de middagpauze. We leggen de boten bij elkaar tegen de oever. Gaspitje aan en erwtensoep erop. De grappen vliegen over en weer, waarbij Lambert en Lucien aan elkaar gewaagd zijn. Lambert vraagt lachend of we niet van bootpartner kunnen wisselen. Hij meent namelijk dat het heldere water in combinatie met het splinternieuwe mooie drijfpak met felgekleurde delen van Lucien geen goede combinatie vormen en doet voor hoe de snoekbaarzen de borstvinnen voor hun ogen slaan. En zo gaan ze nog even door.

Na het strekken van de benen en de inwendige mens versterkt te hebben, zoeken we opnieuw het jachtterrein op. Lambert en Lucien blijven op de rivier en met Johan zoek ik een plas op. We houden elkaar telefonisch wel op de hoogte, mocht een van de boten de sleutel tot succes vinden. Het zonnetje prikt regelmatig tussen de wolken door. Door het uitblijven van wind voelt dat zeer aangenaam. Met shads werpen we op baars en snoek, maar weten geen actieve rovers te vinden.

Het kunstaas van Johan op het werpdek.

Na een uurtje gaat de telefoon, het is Lambert. De stroming op de rivier is iets toegenomen en ze hebben een aanbeet gemist en een snoekbaars gevangen. Wij voegen ons bij hun. Na een poosje mis ik een aanbeet op een forse shad en krijgt het rubber dubbelgevouwen terug. De jighaakt prikt in de schoepstaart. Pech hebben. Ook Johan zwiept z’n hengel de lucht in en mist ook een aanbeet op een grote shad. Kleine vis?

Ja, dus, want nu is het toch echt raak bij mij! Voel het lichte getril van een klein snoekbaarsje. De dril stelt niet veel voor op de strakke stok. Heb d’r ook geen goed gevoel bij, vandaar een dubbele aanslag. Net voordat de vis in zicht komt rolt hij alsnog eraf. Naja, geen ramp, maar op taaie dagen als deze had ik het visje toch graag even gezien. Lambert en Lucien gaan met Fin-s shads aan de slag en vangen daaraan twee snoekbaarzen.

Johan en ik verkassen naar een riviergedeelte waar het net wat harder stroomt en gaan daar opnieuw met grote shads op zoek naar grote snoekbaars. Ik merk dat mijn eigen accu ver leeg is ondertussen. Het slaaptekort en de vele uren geconcentreerd vissen eisen nu hun tol. Johan vindt het met nog een aardige reis voor de boeg ook wel prima voor vandaag. We besluiten de boot voor het donker te traileren.

Dat gaat vrij soepel en omdat we op het andere duo wachten werp ik vanaf de helling nog even met een klein shadje. Haak daarbij een klein baarsje en spies daarna helaas twee blankvoorntjes. Niet echt de bedoeling, dus ook de laatste hengel wordt opgeruimd. Lucien kon in de schemering toch nog een mooie zestiger snoekbaars vangen. Johan en ik hebben geen enkele rover in de boot gehad vandaag, maar hebben wel genoten van de visserij. Er gaat wel weer een herkansing komen.

De riviervisserij kan soms ingewikkeld lijken.