TotalFishing

Rivier in het Vizier 204

Door Yvo Bindels

20 november 2010
De wateroverlast van verleden week heeft een miljoenenschade veroorzaakt en in België zelfs vier levens geëist. Het waterpeil is na de enorme piek inmiddels een stuk gedaald. De stroming is nog behoorlijk, maar vrij stabiel. Lambert en ik verwachten er veel van. Er is maar weinig mooier dan op de stromende rivier op grote snoekbaarzen jagen!

Om 9.00u ‘s morgens kijken we uit over de zeer troebele rivier. De stroming is duidelijk zichtbaar. Er wordt nog veel vuil afgevoerd, van bladeren tot zelfs halve bomen aan toe. Er liggen nogal wat bootjes op het water, ik tel er al snel een stuk of tien. We zijn amper aan het vissen of er komt er al eentje pal naast ons liggen. Vooral de Waalse verticaalvissers kennen hierbij geen schaamte.

Er drijft nog veel vuil.

Het eerste half uur krijgen we geen aanbeet. Het is nu de kunst te vinden waar ze zitten en wat ze willen. Pluggen, shads of misschien toch rammelaars? Zitten ze in de volle stroming, in het oevertalud of langs de stroomnaden? De eerste vis is daarom belangrijk. Vinden we die, dan kunnen er wellicht meerdere volgen. Het zonnetje lijkt te gaan winnen van de grauwe ochtend. Er is nauwelijks wind, dus het is heerlijk vissen zo. De andere boten vliegen heen en weer, dus er wordt waarschijnlijk niet zo heel best gevangen.

Deze brasem is vast komen te zitten in de ondergelopen omheining tijdens hoogwater. (foto: Pol Heijmans).

Ook wij verkassen diverse keren en hangen steeds weer wat anders in de speld. Terwijl het overgrote deel van de vissers vooral de hardere stroming mijdt, vissen wij juist vol erin. Daar staan vaak de grotere exemplaren. Op een middelgrote shad krijg ik een geniepig tikje. “Dat was er een!” Ik inspecteer of de gele shad ontmaagd is en ontdek inderdaad een gaatje van waarschijnlijk een grijptand. De aanbeet is weliswaar gemist, maar kan wel het missende puzzelstukje vormen.

Nogmaals driften we over de stek. Bam, hangen! Het kenmerkende gemok van een riviersnoekbaars is voelbaar. Als ik de snoekbaars naar het oppervlak gedrild hebt, tilt Lambert de vis aan de staartwortel binnenboord. We genieten van de grove rover. Vooral die eigenwijze, agressieve uitstraling vind ik prachtig! De volgende drift is het Lambert die zijn hengeltje krom trekt. Zijn grote groene Seashad met rode staart zit klem in een snoekbaarsbek.

Deze snoekbaars lustte wel een middelgrote shad.

De grote snoekbaarzen geven ook in het oppervlak nog niet op.

De snoekbaars doet zelfs in het oppervlak zijn uiterste best de shad te lossen, maar zal niet meer ontsnappen. Na een mooi plaatje mag ie weer terug in het troebele water. Na een half uurtje is het opnieuw Lambert die een stoere zander vangt. Iedere vis roept opnieuw bewondering op, vooral de goudgele kleur geeft deze vis extra glans! Een ander bootje heeft onze successen gezien en drift al onze kant op.

Grove vis in grove handen.

Het middaguur is aangebroken. De hemel is ondertussen blauw gekleurd. Tijd voor een kop koffie en boterham. Het zonnetje is heerlijk en de jassen gaan even uit. Het begin van de middag blijkt ook vandaag weer eens de minst productieve periode. Enkele uren zonder aanbeet gaan voorbij. We proberen daarbij weer verschillende plekken en technieken, maar zullen moeten wachten op een nieuw bijtuurtje. Wouter komt even langszij, heeft er nog geen kunnen vangen helaas.

Ook met Pol en zijn maat kletsen we gezellig bij. Dit sympathieke duo geniet met volle teugen van de visserij en het mooie weer. Hebben daarnaast ook oog voor de natuur en konden zelfs een ijsvogel fotograferen en een brasem die tijdens hoog water klem is komen te zitten tussen de spijlen van een afrastering. Piew, piew, enkele buizerds maken gebruik van de stijgende luchtstromen en cirkelen zwevend zonder een enkele vleugelslag door het luchtruim. Dat moet toch het ultieme gevoel van vrijheid zijn!?

Voor deze ijsvogel komen nu de zwaardere maanden aan. (Foto: Pol Heijmans).

Als we onze tocht vervolgen is het Lambert die een aanbeet krijgt. Mis. Zijn shad kan hij vervolgens dubbelgevouwen binnendraaien, de hoofdhaak zit in de staart geprikt. Vlak erna is het wel raak en is het opnieuw een grove snoekbaars die de Marcraft even van binnen mag bekijken. Vervolgens wordt het weer even zoeken. De middag vliegt voorbij. We proberen een stek waar wel eens grote snoekbaarzen staan en ook meerval tot de mogelijkheid behoort. Helaas zonder succes deze keer.

Opnieuw een mooie vis op de grote seashad.

Het blijft opletten met hard varen, want er drijft behoorlijk wat hout rond waar je niet volgas overheen wilt vliegen! De schemering begint, vaak een goede tijd voor een eindsprintje. En die komt in de vorm van twee knappe snoekbaarzen voor mijn maatje en eentje voor mijzelf, alle drie vissen rond de zeventig en gevangen op middelgrote shads. In het donker gaan we als laatste boot van het water af.

Het traileren gaat bliksemsnel. In de bootstalling ruimen we in het kunstlicht op ons gemak de gebruikte kunstaasjes en losse spullen op. Kijken op het fotoapparaat nog even naar de gemaakte plaatjes. Met zeven mooie snoekbaarzen zijn we dik tevreden en blikken terug op een heerlijke visdag.

We gaan als laatste boot van het water af.