Rivier in het Vizier 201
Door Yvo Bindels
28 oktober 2010
Na het insturen van m’n 200e verhaal en foto’s sluit ik de pc af. Merk dat ik vermoeid ben van de drukke dagen op kantoor en te veel uren achter het beeldscherm. Beneden dek ik de tafel deze donderdagavond. Slechts twee borden en bestek, want Sando komt gezellig chinees eten.
Zijn vriendin en dochter zijn namelijk bij familie op bezoek. Precies op tijd staat hij voor de deur. “Kom binnen kerel!” Meteen als ik de deur sluit gaat opnieuw de bel. Huh? Achter een grote bos bloemen komt Egon tevoorschijn. Lambert heeft een krat bier stevig vast en Han heeft een grote platte kartonnen doos onder zijn arm. Het kwartje valt. “Stelletje bandieten!”
Ik ben aangenaam verrast en wordt letterlijk in de bloemetjes gezet. De foto van een grote riviersnoek in mijn handen is prachtig op het grote canvasdoek. Ben er erg blij mee! Met z’n allen eten we lekker Chinees en maken er een gezellig avond van. Hartstikke leuk zo’n onverwachte verrassing, bedankt vrienden! Natuurlijk wil ik ook de lezers bedanken voor de leuke reacties die ik mocht ontvangen en tot slot de redactie van Total Fishing.
Vrijdag
Ik ben amper een half uurtje onderweg en ik rij op de A2 al de file in. Door wegwerkzaamheden is alleen de vluchtstrook beschikbaar. Na de vertraging van ruim twintig minuten kan ik lekker doorrijden en arriveer na het oversteken van de Maas en de Waal bij Johan thuis. Hij en zijn vrouw Greetje ontvangen mij gastvrij en aan het haardvuur smeden wij plannen voor de volgende dag. We kiezen voor een water dat nu moeilijk is, omdat de rivier er niet stroomt.
De mooie vissen die er toch echt moeten rondzwemmen vormen voor ons een mooie uitdaging! Ik heb wel alleen m’n verticaalspullen bij me, maar heb daar gelukkig toch enkele grote shads ingestopt. Mocht ik ander kunstaas willen inzetten, kan ik gerust in zijn dozen neuzen, geeft Johan aan. Maar in mijn Wob-shad op 50 grams loodkop heb ik genoeg vertrouwen om de hele dag te vullen indien nodig.
Een donker gekleurde buizerd kijkt uit over de rivier
‘s Morgens zijn we vlak na de schemering al op het water. Een gat van tien meter diepte speuren we als eerste af. Johan is er in het verleden al eens een verrassing tegengekomen. Het miezert ondertussen zachtjes. Vele groepen ganzen trekken in gestroomlijnde formaties over de grote plas. Sommige luid roepend op elkaar. Dan komt de rivier in ons vizier. De overgang van plas naar rivier heeft een harde bodem en is een klassieke goede stek. Wel vaak druk bevist.
Er zal zeker wel ergens een dikke vis liggen hier. We speuren de bodem geconcentreerd af, maar weten geen vis over de streep te trekken. We slepen langzaam met de fronttroller van Johan naar de volgende stek. De Wob zet ik in de steun en een forse Dullshad vis ik aan de handhengel vlak boven de bodem. Laat die knal maar komen! Enkele distelvinken zoeken de ruige oevervegetatie op. Ze doen zich te goed aan de zaadjes van de distels en kaardenbollen. Een groepje sijzen verlaat het elzenboompje en kwettert druk het luchtruim in.
Een stalen damwand met een scherp en hard taludje ernaast vormt de volgende stek. Ik probeer het er even dropshottend. Nog voordat ik de onderlijn en loodje eraan gehangen heb, is het Johan die al succes heeft. Een klein shadje van Spro is gepakt door een snoekbaars. Ik mag de rover voor hem aan boord tillen. Mooie stoere kop heeft de vis.
Stoere kop
In de handen van de vanger
Als we wat verder de vaargeul in drijven is het opnieuw Johan die zijn hengeltje krom slaat. Deze keer een baars die voor het donkere shadje viel. Dropshottend kan ik geen noot kraken. Na het succes op deze stek wordt het weer zoeken. Johan vindt het niet prettig dat ik nog geen aanbeet gehad heb. Ik zit echter vol vertrouwen en met plezier te vissen en stel hem gerust dat hij zich over mij geen zorgen hoeft te maken.
Straatvechtertje
Johan analyseert het water en komt uit bij een buitenbocht waar het water als het hier stroomt nogal tegenaan moet beuken. De bodem is er inderdaad keihard. Omdat de diepte nogal gelijk is, zet ik de hengel met grote Wob-shad eraan in de steun en laat deze vlak boven de bodem lopen. Aan m’n lichtere handhengel stuur ik een fox pro-shad oud model op een 30 grams jigkop naar de bodem.
Zo koersen we mooi door de buitenbocht heen. Een tik op de steunhengel! Moet vis zijn! Vol adrenaline geef ik met m’n linkerhand de hengel razendsnel een hijs en voel het zware gewicht van een grote vis. Yes, dit was de bedoeling! Ietwat onbeholpen hou ik de hengel met een hand op spanning. Johan doorziet de situatie in een tel en neemt mijn andere hengel meteen over.
De dril kan beginnen. En wat voor dril. De snoek sprint diverse keren door het oppervlak. Ik let erop dat de snoek of lijn daarbij fronttroller en buitenboordmotor niet raken. Omdat ik de shad van een dubbel takeltje voorzien heb en ik niet kan zien waar de dreggen zitten, ga ik mijn vingers er niet blind insteken. Johan schept de vis bij de eerste poging. Deze tolt om zijn as en draait zich in het net. Johan draait het net weer de andere kant op en houdt de bek van de vis open.
Zulke mooie riviersnoeken vang ik maar al te graag!
Slechts een dreg zit vast en die is snel los. Even poseren en dan terug met deze mooie riviersnoek. Verder blijft het rustig op deze stek. Als we naar een ander deel van de rivier varen, zien we brand op een schip. De brandweer is er al in grote getale aanwezig. het blijkt om een oefening te gaan. In de buurt van een sluis gaan we opnieuw verticaal aan de slag. Plotseling kraakt het boven ons hoofd. Wat is dat dan? Er klinkt een strenge stem door een grote luidspreker. Een jacht dat te hard over de rivier vaart wordt met hoge decibel vermaand tot vaart minderen
We doen diverse mooie stekken aan, echter zonder aanbeten. Het blijft maar regenen. In een korte pauze genieten we van warme koffie en Limburgse vlaai. Een sluis, enkele damwanden en aanmeerpalen leveren ook geen enkele vis op. Kleine shadjes, dropshot, grote shads en rammelaartjes. We kunnen maar geen vis vinden. We besluiten het laatste anderhalf uur op een grote plas vol te maken. Twee buizerds kijken uit over de rivier. Eentje laat zich fotograferen en de ander vliegt weg.
Met grote shads vissen we volgens de backtroltechniek langzaam over een diepte van 10 tot 12 meter. Ik voel een tik op mijn Dullshad maar kan de haak niet zetten. Een half uurtje later is het wel raak. Het voelt als een aardige snoekbaars, maar na enkele tellen schiet de vis los. Jammer. Het laatste uurtje probeert de zon nog even tussen de wolken door te prikken. Lukt net niet, maar levert wel fraaie luchtpartijen op. Johan legt deze vast op de gevoelige plaat.
Fraaie luchtpartijen
Dan zit de visdag er op. Het traileren verloopt soepel met z’n tweeën. We kunnen terugkijken op vrij taaie, maar wel leuke en uitdagende visdag. Over enkele weken ontvang ik Johan op mijn thuiswater. Of we ook dan drie vissoorten zullen vangen is nog maar de vraag.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
