Rivier in het Vizier 199
Door Yvo Bindels
9 oktober 2010
Deze aflevering begin ik meteen met een nieuw pr voor m’n maatje Sando! Hij en zijn vriendin zijn namelijk de gelukkige ouders geworden van een gezonde dochter genaamd Rikki. Wat klonk hij trots toen hij mij twee uur na de bevalling het goede nieuws doorgaf. Prachtig, gefeliciteerd vriend!
Vandaag ga ik alleen op pad. Had geen wekker gezet en wil alles rustig aan doen, maar als ik de opkomende zon zie, ben ik niet te houden! Wat worden we toch al dagen getrakteerd op prachtig weer! Het is ook nog eens windstil, dus het zal heerlijk zijn op het water. Het Limburgse dorpje waar ik woon is nog grotendeels in rust. Wat heb ik er zin in, mijn zintuigen staan al volop open!
De wegen zijn nog zo goed als leeg. Een groepje koeien staat dicht bijeen langs de bosrand. Een laagje mist hangt boven het weiland. De adem van de gemoedelijke runderen dampt in de frisse ochtendlucht. Na een klein half uurtje rijden staat de zon al los van de horizon. Ik ben er bijna. Vraag me af hoe lang de kleinschalige hoogstamboomgaarden nog zullen bestaan.
Hoogstamboomgaarden.
Het traileren gaat soepel. In m’n koelbox zitten niet alleen frisdrank en broodjes, maar ook doosjes met dauwpieren. Niet dat ik opeens zelf de behoefte heb aan extra proteïnen, maar benieuwd ben of het weer zo rap zal lopen als vorige week met de pieren. Ik heb mijn dropshotmontage wat verfijnd. Fluorocarbon met een diameter van 25/00mm met daaronder een dropshotloodje van 7 gram. Meer dan voldoende op een waterdiepte van vier meter zonder stroming.
Ik begin met een klein shadje op de Gamakatsu wormhook 39 maat 2. Werp het loodje naast een afgemeerde grote boot. Meteen voel ik al een klein tikje, dan een wat hardere tik die resulteert in een aanslag en kromme hengel. Een baarsje van twintig centimeter is netjes voorin de bek gehaakt. Meteen erna een iets grotere soortgenoot. Nou, dat begint goed. Dan wordt het even rustig. Plotseling een harde ruk, maar ik mis. De dader blijkt het shadje geheel van de haak te hebben getrokken. Smakelijk eten.
Klein shadje op Gamakatsu wormhook 39, maat 2.
Met een halve dauwpier vang ik het volgende kwartier nog twee baarzen. De mist lost ondertussen steeds verder op. Een jonge meerkoet komt langszij. Zier er grappig uit met z’n grote poten! De vragende blik is niet te weerstaan, de afgestane dikke dauwpier wordt gretig opgepeuzeld. Het is heerlijk in het zonnetje. Als ik Egon aan de lijn heb, biedt hij aan wat minispiering langs te brengen. Hij woont vlakbij en ik bied hem aan even in te stappen als hij tijd heeft.
Een guitig dotje met grappige grote poten.
Tijd heeft hij eigenlijk niet maar een half uurtje kan geen kwaad. Ik pik hem vijf minuten later aan de oever op. Hij heeft een dropshothengel, zakje spiering en ansjovis en een doosje klein materiaal in de hand. We prikken een spierinkje van amper 6 centimeter op de haak en zijn benieuwd of de baarzen ze lusten. Ja dus! Egon heeft bij zijn eerste inzet gelijk succes. Een baarsje heeft het zoutige visje gretig opgezogen.
Daarna missen we beiden een aanbeet en blijft het stil. Zoeken naar nieuwe groepje baarzen dus. Ik probeer dat met een plugje, maar vanwege de vele afgestorven plantenresten die door het water zweven is slepen geen doen. Op een volgende stek krijgen we enkele friemelige beetjes, maar weten geen vis te haken. Waarschijnlijk minibaarsjes.
Op de derde stek speuren we bodem secuur af. Een groepje sijzen kwettert voorbij. Plotseling slaat Egon zijn lichte hengel wel heel erg krom. Een grotere vis doet zijn best te ontsnappen. Het is een snoek. Zag in de minispiering een lekkere snack en is keurig in de mondhoek gehaakt. Leuke bijvangst! We zoeken verder, maar het valt niet mee de groepjes baarzen op te sporen.
Snoek op 6 cm spiering.
Het half uurtje van Egon duurt ondertussen al zo’n 120 minuten. Egon vangt nog twee baarzen op de spiering en ik eentje op een dauwworm, maar zo hard als vorige week gaat het absoluut niet. Hoeft ook niet, want het is gewoon heerlijk buiten! Ik hoor een vreemd geluid in de lucht. Klinkt een beetje als een grote windvlieger. Het is een wolk spreeuwen die scherp van koers wijzigt. Ze zitten achter een vogel aan. Een meeuw? Nee, een roofvogel. Egon herkent er meteen een velduil in.
Ik doe m’n poging een foto te maken,maar ze zijn tamelijk veraf. De plaat is niet super, maar goed genoeg om de uil erop te herkennen. Nadat ik Egon weer heb afgezet aan land zoek ik diverse brugpijlers op. Overal vang ik wel wat baarsjes, maar geen grote. Zowel shadje, spiering als dauwpier vangen vis. Ik besluit een plas op te zoeken en te werpen op snoek. Een grote groep aalscholvers schrikt van mijn komst. Het zijn er velen. Zou vissen hier nog zin hebben nu?
Spreeuwen achter de velduil aan.
Ik denk dat de snoek wel wat gewend is en ik doe er toch een poging. Het water is glashelder. Op drie meter zie ik gewoon m’n shad op de bodem liggen. De planten die nu half zijn afgestorven kunnen een goede hinderlaag voor een snoek vormen. Toch vang ik er gewoon niks. Ik vind het prima geweest voor vandaag en vaar al een stuk terug richting helling. In m’n uppie komt de boot in een paar seconden in plané.
Glashelder water, hier op de foto anderhalve meter diep.
Onderweg kom ik langs een stek die ik niet kan overslaan. De eerste worp is gelijk raak! Woow, dat is wel erg snel! Een leuke snoek vecht voor wat hij waard is. De vis is in z’n wang gehaakt waardoor hij net wat sterker en minder goed te sturen is. Mag er in het water wel vanaf, maar eerst snel een plaatje in het water.
Mag er in het water af.
Als er enkele jetski’s op het water verschijnen, weet ik het zeker, het was een mooie dag vandaag. Bij de trailerhelling rijdt net iemand een lege trailer het water in. Staat wel heel erg schuin. Ik wacht rustig voor de helling en ruim m’n spullen ondertussen op. De man stelt voor dat ik m’n boot er eerst even uithaal, want hij heeft nog wel wat tijd nodig. Nou prima dan en nog geen vijf minuten later ligt mijn boot op de trailer.
‘Dat was echt razendsnel!’ is het compliment van de sympathieke Vlaming. Als ik klaar ben met de lichtbalk, en de hengels en kunstaas zijn opgeruimd, zie ik dat het op de helling nog niet zo wil vlotten. Ik ga een kijkje nemen. “Het lukt niet zo best”, zegt de echtgenote van de Belg wiens speedboot scheef boven de trailer drijft. “Wij traileren maar twee keer per jaar, een keer erin en een keer eruit.”
De man staat daarbij op blote voeten en in z’n onderbroek in het water. Prachtig plaatje eigenlijk. Ik bied mijn hulp aan en vraag de vrouw een goede meter naar voren te rijden, aangezien de boot gewoon boven de rollen drijft en daarom niet recht op de trailer wil gaan liggen. “Ja, dat is beter.” De man haakt de boot opnieuw in en ik kan deze nu eenvoudig op de trailer lieren tot grote opluchting van het aardige stel. Hun seizoen zit erop. Onze meeste geliefde maanden gaan nu eigenlijk net beginnen!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
