TotalFishing

Rivier in het vizier 197

Door Yvo Bindels

26 september 2010

De boot is flink geladen. Han en ik vissen namelijk een namiddag en avond, overnachten vervolgens op het water en vissen morgen de hele dag. De grote ruimte onder het werpdek is gevuld met de slaapzakken, kussens en warme kleding. De ruimte van de bun is geheel gevuld met eten en kookgerei.

Zo is de vloer en werpdek geheel vrij voor de visspullen. Die zijn vooral toegespitst op het werpen en slepen op snoek en baars. Omdat de rivier helder is en nauwelijks stroomt laten we snoekbaars geheel links liggen. Het is ondertussen half vier en behoorlijk rustig op het water. De motor is nog niet goed warm en slaat uit tijdens de eerste meters slepen. “ Ja, het is er eentje!” roept Han op dat moment.

Een leuke baars heeft zijn Boxertje gegrepen. Na het terugzetten laten we de motor even goed warmlopen en gooien met kleine shadjes om ons heen. Net zoals de vorige visdagen willen de baarzen daar echter niks van weten. Met plugjes is het echter alweer meteen raak. We amuseren ons met de baarzen op het lichte materiaal. Omdat we echter niet zo veel visuren hebben vandaag laten we de school baars met rust en gaan werpen op snoek.

Binnen een minuut de eerste baars voor Han

Het is windstil, dus we kunnen perfect op de lichte stroming stroomafwaarts driften. Ik hoef nauwelijks bij te sturen met de elektromotor. Heerlijk vissen zo. We werpen richting ondiepe en vissen onze jerkbaits en shads langzaam het oevertalud af. Mijn zachte Wobshad zit om schuiven te voorkomen stevig vastgelijmd op de 15 grams loodkop. Een Gamakatsu treble 13 maat 2 zit losjes boven op de rug vastgeprikt. Zo kan ik mooi over de planten heen vissen zonder vuil op te pikken om vervolgens vlak voor de boot de diepere waterlagen te bevissen.

Het ziet er allemaal prima uit en we doen ons best, maar de snoeken laten zich niet zien. Han heeft gelukkig het volledige vertrouwen in mijn plan en we blijven stug doorvissen. Als ik het handvat van de elektromotor ietwat verleng zie ik in mijn ooghoek nog net een grote staart verdwijnen. Adrenaline schiet door m’n aderen en m’n hengeltop vliegt al krom richting de grote kolk. Ja hoor, die heeft mijn shad!

Een grote sterke snoek is mijn aas een meter onder de boot komen halen terwijl deze geheel stil hing boven vier meter waterdiepte. Mazzel. Voelt beetje alsof de tegenstander een eigendoelpunt maakt; maar hij telt wel! De shad is geheel in de bek van de metersnoek verdwenen. De kans is aanzienlijk dat de dreg achter een kieuwboog zit. Ik wil de dril graag zo kort mogelijk houden, maar de snoek is beresterk! Het lukt Han bij de eerste poging de vis te landen.

Beresterke riviersnoek

Terwijl ik middels de kieuwgreep de bek open houdt, knipt Han met de sterke kniptang de losse dreg tandloos en kunnen we snoek vervolgens prima onthaken en terugzetten. Met z’n tweeën gaat dit klusje toch echt een stuk gemakkelijker dan alleen. Verder blijven aanbeten van snoek helaas uit. Bij een brugpijler vangen we vervolgens nog een hele riedel knappe baarzen, waaronder een mooie sterke veertiger.

Dan gaan we even de plaats inspecteren waar we vannacht de boot willen aanmeren. Een groot kantoorgebouw aan het water staat in de steigers die tot in het water reiken. Onder een soort van balkon is een prima droge plek! Het wat is er een halve meter diep. Grote brasems schieten geschrokken weg. Dan varen we de rivier weer op, maar blijkt in de schemering niks meer te bijten.

Ik zet Han aan land af en bij een dichtbij gelegen snackbar haalt hij frietjes. Met ons avondmaal zoeken we de overnachtingplaats op. Lekker pilsje erbij. Na een matige nachtrust, komt de stad in de schemering tot leven. Eerst koffie zetten aangezien ik een echte cafeïnejunkie ben, pas na de eerste kop gaan de ogen goed open. Na het vers gebakken eieren met spek kunnen we er weer tegenaan.

Eieren met spek

Het is windstil en zonnig. Er hangt een mysterieus laagje mist boven het water dat geen rimpel vertoont. We werpen heel wat meters oevers uit. Brasems rollen in het oppervlak, voortjes springen boven de platenresten uit. Het ruikt er gewoon naar snoek! We houden het er lang vol. Toch kunnen we ze niet overhalen tot een aanbeet. Ik ben er van overtuigd dat ze er wel zitten. We wisselen dan ook vaak van kunstaas om de sleutel tot succes te vinden. Helaas tevergeefs.

Mist boven het water

Werpen met groot kunstaas voel je na een tijdje wel in je armen. We besluiten om een stukje te trollen. Een snoekje mist mijn Buldawg in het oppervlak, maar verder wederom geen respons. Om onze vangdrang iets te temperen schakelen we even over op baars, Met kleine plugjes is het al direct raak. De ene na de andere baars vergrijpt zich aan ons kunstaas.

Een witvisser vist met de vaste stok. Ik wil zijn stek niet verstoren en vaar er ruim omheen. Hij zwaait vriendelijk. Gebaart dat we best wat dichterbij mogen passeren. Zo kan het dus ook. Een ijsvogeltje flitst voorbij. Zijn er na twee strenge winters toch minder dan voorheen. Hoow! Net op tijd zien we de goed gecamoufleerde karpervisser! Geen idee tot waar z’n lijnen lopen, dus we varen er ver omheen.

Een fuut zwemt rond met een blankvoorn in z’n bek. Han grijpt naar z’n camera. De gestroomlijnde watervogel is echter niet van onze aandacht gediend, slikt zijn buit door en duikt kopje onder. De vliegende zwanen laten zich wel fotograferen, kunnen weinig anders. Een plotselinge drievoudige looping zou er ook wel erg vreemd uitzien. We varen een grote plas op en laten vier pluggen achter de boot aanzwemmen. We passeren interessante stekken, maar de snoeken lijken zo vast als een huis te liggen.

Zwanen zijn eigenlijk altijd fotogeniek

Het is ondertussen tijd voor de middagpauze. Aan land warmen we een blik knakworsten. Smaakt buiten altijd stukken beter. Omdat we toch wel zin in actie hebben, vissen we de laatste uren op baars. Die hebben er wel zin in, want we vangen vis na vis. De teller loopt zo rap op. Op de gelijkmatige stukken zetten we soms een steunhengel met groter drijvend kunstaas erbij, zodat tijdens de dril van een baars de pluggen aan de steunhengels richting oppervlakte drijven.

Op een Bill Lewis Supertrap weet ik nog een mooie veertiger baars te vangen. Die tikte er eerst drie keer tegen alvorens de beet goed doorkwam! Ondertussen regent het behoorlijk. Alles is kletsnat. We werpen nog een interessant stuk rivier uit en vinden het dan goed geweest. Eenmaal thuis moeten de kunstaasdozen open gezet worden om het roesten van de dreggen te voorkomen.

Het valt me daarbij op dat ik erg veel kunstaas in de kleurvariant firetiger bezit. Het vertrouwen in een bepaalde kleur bepaalt volgens mij ook een deel van de vangkracht van die kleur. Leverde in elk geval ook deze keer weer een dikke vis op.