Rivier in het Vizier 196

Rivier in het vizier 196

Door Yvo Bindels

19 september 2010 - De boot ligt startklaar in het water. De motor heeft zich al pruttelend op kunnen warmen en de hengels staan opgetuigd in de kokers. Lambert is er ook al en laat zijn Marcraft te water. Naast deze veel bredere en hogere boot krijgt de Princecraft wel iets weg van een reddingsbootje. 

Nee hoor, ik ben er nog altijd even trots op als toen Sando en ik hem voor het eerst van de trailer lieten glijden. Elke visdag genieten we er opnieuw van. Voor ons thuiswater en onze intenties hoeft het echt niet groter of sneller. Neemt niet weg dat ik de Marcraft van Lambert een prachtige boot blijf vinden. Zeker ook gezien de inrichting en technische snufjes; een tot de tanden gewapende vismachine!

Henk en Pascal arriveren mooi op tijd na een lange reis. Na het schudden van de handen en de eerste grappen, de spullen inladen en het water op! Ik heb al vier weken niet meer op deze rivier gevist en ben benieuwd in hoeverre de planten afgestorven zijn. De meesten zijn inderdaad al weg. Strak erlangs trollen levert nu waarschijnlijk de meeste aanbeten op, simpelweg omdat je veel water afdekt.

Werpend proberen de grote vissen te overtuigen

De grotere en slimmere vissen moeten doorgaans echter anders overtuigd worden. Vandaar dat we besluiten werpend aan de slag te gaan. Lambert en Pascal zoeken met dezelfde plannen een ander stuk rivier op. De wind staat vrij gunstig om parallel aan de oever te driften. Toch moet ik af en toe de koers corrigeren en vooral afremmen met de elektromotor. Doe dat meestal als ik de zinkende Piketime jerkbait net tot buiten de planten gevist heb. Deze krijgt dan tijd in het talud af te zakken naar wat dieper water.

Vervolgens tik ik de jerkbait rustig omhoog met brede slagen. Henk vist zijn twisterstreamer combinatie secuur tussen de afstervende plompenbladeren door. Zo dekken we de gehele oeverzone. Ik heb er het volste vertrouwen in. Een aanbeet lijkt slechts een kwestie van tijd. Het water is helder en de felgele jerkbait zie ik zeker anderhalve meter diep. Dan verschijnt er een snelle witte flits en sta ik met een kromme hengel in m’n handen.

Na wat wild gespartel is de fut er snel uit. Henk onthaakt de snoek vliegensvlug buitenboord. Ook enkele futen zijn actief in de oever. Ze vangen er baarsjes en posjes. Een roeiduo komt recht op ons af. Ze hebben ons niet in de gaten. Ik trek de boot met vol vermogen van de elektromotor van de plek weg. Henk twijfelt nog even om het druk kletsend tweespan te attenderen op onze aanwezigheid. Nee, we halen het wel. Vrouwen achter het stuur; het blijven schepsels die onze aandacht verdienen…

De futen zijn vooral actief in de oeverzone

Bij een stuk waar dikwijls baars en winde wordt gevangen schakelen we over op kleiner kunstaas. Henk vangt er een baars op een plugje. Dan komt er een riviergedeelte waar we al enkele grote snoeken hebben gevangen de afgelopen jaren. Omdat de wind wat is toegenomen en we sneller driften en dus ook sneller moeten vissen, laat ik de boot dichter bij de oever driften. Henk werpt met een shad en ik hou nog even vast aan de jerkbait.

“Het was er dus eentje!”, zegt Henk terwijl hij me de tandafdrukken van een snoek in de zachte shad laat zien, “en zo te zien een grote ook”. Ik stuur de boot een stukje tegen de wind in zodat we nogmaals het stuk kunnen bevissen waar de snoek ergens moet zitten. Heeft geen haken gevoeld, dus wie weet. Na twee worpen schiet een grote snoek onder wat plompenbladeren uit en zuigt mijn jerkbait zijn wijd gesperde muil binnen. Hangen!

Geweldig om in het heldere water zo’n aanval te kunnen zien. Mijn haren staan er zowat overeind van! Met wat moeite krijg ik de vis weg bij de oevervegetatie. Ik kan niet verder uit de kant varen vanwege enkele passerende roeiers. Deze snoek is een linkerd, koerst telkens weer richting de plompen en schiet een paar keer richting oppervlak. Wil geheid gaan springen.

Door de laag gehouden hengeltop weet ik dit te voorkomen. Als de sterke vis zich na een stevige dril dan toch overgeeft heeft Henk hem meteen te grazen. Prachtige riviersnoek! Afgetraind, grote kop en vooral heel erg lang. Bij het terugzetten vraagt een passerende visser in het Frans naar de maat van de vis. Wij spreken beiden geen Frans. Henk vraagt of hij ook Engels verstaat? Neen, die schudt z’n hoofd. Duits dan? Neen. Fries of Limburgs? Het lukt tenslotte met gebarentaal.

Prachtige riviersnoek

Een zeer interessant stuk rivier voelen we uitgebreid aan de tand, maar de snoeken willen er niks van ons weten. Op een plas slepen we een stukje om te kijken waar de baarzen zitten. Hier dus niet in elk geval. In een interessante hoek gaan we werpend aan de slag. De futen duiken er ook, dus er zal zeker vis zitten. Henk vangt al vrij snel een mooie baars. verder blijft het rustig.

Als we terug richting rivier varen komen we Egon tegen in zijn bellyboat en maken een praatje. Lambert en Pascal stellen voor om samen te lunchen. Goed plan! Op de oever eten we onze boterhammen en strekken even de benen. Gezelligheid kent geen tijd, maar na een half uurtje gaan we toch maar weer achter de rovers aan. Vanwege het geringe aantal aanbeten, zoeken we een ander gedeelte van de rivier op. Het is er ondieper en het stroomt er lichtjes.

Met grote shads zoeken we naar grote vis. We krijgen enkele aanbeetjes, maar weten er geen te verzilveren, waarschijnlijk kleinere vis. Lambert slaat dan toch zijn hengel krom. Een donkere snoekbaars heeft boven twee meter water zijn shad gegrepen. Verder blijft het lang stil. Henk en ik zoeken een mooie plas op. Het water is er glashelder. We werpen er met wat kleinere shads, lepeltjes en jerkbaits.

Een snoekje draait achter m’n shad door en laat zich vervolgens niet meer zien. Tien minuten later is het wel raak. De snoek grijpt vlak naast de boot m’n shad en schudt deze in het oppervlak weer uit zijn bek. Op de rivier zoeken we een mosselbank op die ongeveer in de vaargeul ligt. Er staat daar in deze tijd van het jaar veel baars. Het is er ruim vier meter diep. We vangen er vis na vis.

Mooi formaat, want de meeste vissen zijn tussen de 25 en 35 centimeter. Erg leuke sport op het materiaal dat er in z’n geheel op is afgestemd. Plotseling buigt de Godfather van Henk wel erg diep door. Megabaars? Neen, daar zijn de sprintjes te venijnig voor! Het blijkt een beste snoek te zijn die het lichte materiaal eventjes goed op de proef stelt. Henk heeft z’n zaken goed in orde en mag de mooie rover even voor de lens houden.

Deze mooie snoek stelde het materiaal van Henk op de proef

De baarzen hebben er zin in en met diverse dubbelvangsten loopt de teller in rap tempo op naar dertig vissen. Lambert en Pascal vangen ondertussen ook baarzen. Omdat de schemering begint en we in het daglicht onze spullen willen opruimen, is het einde van een mooie visdag in zicht. De boten liggen rap op de trailers.

Lambert laat nog een staaltje trailer rijden zien. We versperren namelijk de weg voor een andere automobilist. Moeiteloos stuurt Lambert zijn lange combinatie achteruit tussen enkele geparkeerde auto’s een smal zijweggetje in. Heeft daarbij nauwelijks speelruimte. Het past precies. Als ik dat in hetzelfde tempo zou willen nadoen, dan zat ik tot morgenvroeg schadeformulieren in te vullen. Die tijd denk ik echter liever nog even terug aan de aanbeet van de grote snoek van vandaag!