Rivier in het Vizier 193

Dan begint de ellende, ik kom maar niet in slaap. Lig urenlang te woelen en weet dat de wekker om 3.45 uur af zal gaan en ik maar bitter slecht tegen een korte nachtrust kan. Voel de bui al hangen. En inderdaad, ‘s morgens lijk ik wel dronken! Gooi nog maar een extra blikje Red Bull in de koelbox en zet de koffie wat sterker dan normaal. Om half vijf arriveer ik bij Lambert. Zijn goede humeur en grappen werken gelukkig zeer aanstekelijk.

Onderweg nog een kartonnen beker koffie op het tankstation. Om half zeven arriveren we vol goede moed aan de trailerhelling van een grote rivier. Het water staat een meter hoger dan normaal. Dan arriveren ook onze vrienden Lucien en Johan. Lucien verdient vandaag wel een dagje ontspanning. Zijn vrouw ligt al enkele weken met complexe hartproblemen in het ziekenhuis. Hopelijk komt er nu, na weken van onderzoek, snel een goed operatieplan.

Op naar de stekken! Ondanks het vroege tijdstip is het al aardig druk op het water. Ik mag de bediening van de front troller voor m’n rekening nemen. Moet er weer even inkomen. We krijgen direct een korte plensbui over ons heen. Hebben we dat tenminste al gehad. Terwijl mijn gedachten nog voornamelijk bij het talud, de te bepalen koers en de juiste snelheid zijn, is het Lambert die z’n hengel een zwieper geeft. Hangen! Een mooie snoekbaars zit stevig op de hoofdhaak vast. Zo, dat geeft nog eens vertrouwen.

Lambert heeft een half Bass assasin shadje achter het lijf van een andere shad gelijmd. Blijkt dus in de smaak te vallen. We drijven boven zes meter water en het is behoorlijk troebel. Mijn Dull-shad heeft de bodem gevangen. Even een stukje terugvaren om het kunstaasje te bevrijden. Lambert bekijkt naast de boot de actie van zijn bouwsel. Uit het niets vliegt een grote, wijd gesperde bek vol over de shad heen! De hengel slaat hard op de rand van de boot en het onderlijntje is doormidden.

Lambert kijkt vol verbazing over de rand van de boot. Het was een enorme snoek die vlak onder de boot gezeten moet hebben. Snoek weg, shadje weg. Het leven van een visser is hard. De teleurstelling verandert alweer snel in concentratie en opnieuw zwiept Lambert de hengel omhoog. Een paar tikken op de top en de vis is los. Dan vang ik er eentje op de Spro Dull-shad, mooi op de hoofdhaak.

Het water begint harder te stromen. We missen beiden een aanbeet. De telefoon gaat. Lucien en Johan hebben nog geen beet gehad en sluiten zich bij ons aan. De wind wakkert verder aan. In combinatie met de vele vrachtschepen verandert het water in een grote klotsbak. Het kost veel moeite om de boot onder controle te houden en tevens geconcentreerd te vissen.

Het duurt lang eer we weer een aanbeet krijgen. Lambert voelt verscheidene kleine tikjes die hij voor knabbelende baarsjes houdt. Er komen korte, hoge golven aanrollen. De boot ploft achter het gat van de eerste golf neer en de tweede golf reikt precies tot aan de rand. Ik voel een verzwaring en sla op de automatische piloot aan. Een kleine snoekbaars is onder een van de buikvinnen gehaakt.

Tijd voor een nieuwe stek. De stroming is er heftig, maar achter een krib is het prima te doen. Ik krijg een snoeiharde aanbeet op een grote Saltshaker en sla aan. De vis hangt er zwaar in en bonkt behoorlijk. Dit moet een grote zijn! Maar dan schiet de vis helaas los. Balen. Lambert mist een aanbeet en haakt even later een fraaie brasem. De vis is in z’n zij gehaakt en maakt handig gebruik van de harde stroming en levert zowaar een echte dril op. Verder gebeurt er weinig. Tijd voor een pauze.

Het waait ondertussen hard. We zoeken beschutting in een haven. “Voor ons schijnt de zon, maar achter ons lijkt het wel nacht”, roept Lucien, terwijl we de boten tegen elkaar aan leggen. Het ziet er inderdaad behoorlijk dreigend zwart uit. Lucien en Johan hebben net als wij 3 snoekbaarzen en een brasem aan boord gehad. Niet echt wild dus. Ter gelegenheid van m’n verjaardag afgelopen week trakteer ik op Limburgse vlaai.

Lambert en Lucien komen erachter dat ze jaren geleden in Spanje op dezelfde plekken gevist hebben en vertellen enthousiast leuke anekdotes. We zouden nog uren kunnen kletsen, maar Lambert en ik moeten op tijd van het water af en hebben nog maar twee uurtjes vistijd. In die tijd neemt de wind nog verder toe, staat dwars tegen de richting van de stroming in. Elke minuut volgt er wel een stevige windvlaag die ons volledig uit koers blaast.

Ik ben meer bezig met de bootcontrole dan met vissen. Moet dat bekopen met drie geparkeerde shads. We missen beiden nog twee aanbeten en dan zit onze tijd erop. Hebben niet eruit gehaald wat erin zat vandaag, maar dat halen we wel weer een keertje in. Lucien en Johan gaan nog enkele uurtjes door, hopelijk kunnen zij nog een mooie slag slaan.