TotalFishing

Rivier in het vizier 191

Door Yvo Bindels

18 augustus 2010

De gezinsvakantie zit er weer op en de eerste werkdagen zijn reeds gemaakt. Het wordt alweer wat vroeger donker nu. De zomer sluipt voorbij zonder dat we er erg in hebben. Tijd om nog snel een avond te profiteren van het mooie weer.

De gezinsvakantie zit er weer op

Het is alweer vijf weken geleden dat onze Princecraft aan de trekhaak heeft gehangen, maar alles gaat nog steeds op routine en soepel. Sando woont twee straten verderop en staat al in de deuropening als ik bij hem stop. Na een zoen aan zijn hoogzwangere vriendin, stapt hij in. Na een half uurtje dobberen we al op het water. Ondanks het mooie weer is het vrij rustig. Geen enkele andere visboot te zien.

Ook dit liefdespaartje (snuitkevers) geniet van het mooie weer

Op de rivier zien we kleine visjes springen. Een bende smakkende baarzen maken onze start erg soepel. Met licht materiaal vangen we er zes van mooi formaat. Snelgeviste plugjes en shadjes worden gegrepen alsof het hun laatste maal is. De aasjes soms diep in hun greppel. We zijn benieuwd of de grotere rovers ook zo’n trek hebben. Met grote shads vissen we vlak boven de bodem. Een behoorlijke tik op mijn hengel, maar ik mis. Of zou de vis gewoon gemist hebben?

Sando haakt een nylon lijn met daaraan een Salmo pike. Is pas verspeeld want de haken zijn nog niet beroest. Verder blijft het rustig op de stek. We besluiten te verkassen. Een langgerekt talud herbergt soms mooie vissen. Eigenlijk hebben die grote snoekbaarzen wat meer stroming en troebeler water nodig, maar toch nemen we de gok. Met grote shads en zinkende rammelaars maken we de boel onveilig. Het zachte windje laat ons mooi met het talud meedriften.

Al snel een schooltje baarzen gevonden

We werpen richting het ondiepe water. Onder mijn Aruku-shad plotseling een grote kolk. Ik wacht op de klap, maar die blijft uit. Misser of een geschrokken grote vis? We maken drie lange driften zonder resultaat. Nog een keertje dan. Ze zitten er vast wel, maar je moet er net eentje over de streep zien te trekken. Het is er wel heerlijk rustig en we genieten van de visserij. Vele brasems rollen herhaaldelijk door het oppervlak. Overal om ons heen klinkt het geplons ervan.

Een schel ‘tjiet’ verraadt een ijsvogel. De prachtige gekleurde koningsvisser landt vlak bij in een kale afgestorven tak. Wat zijn het toch fraaie schepsels. Voordat ik ook maar aan een foto kan denken vliegt de vogel helaas weer verder. Dan horen we geschreeuw. Het is aan ons besteedt. Vier jongens van een jaar of 16 hebben blijkbaar aandacht nodig. Het klinkt scheldend en in het Frans. We verstaan d’r geen snars van.

Deze fuut broedt haar eieren uit

Als we niet reageren vliegen er stenen door de lucht. Wat een rotlui! Stenen van het formaat mandarijn. Die wil je niet op je spullen en zeker niet op je hersenpan krijgen. Ze vliegen ons letterlijk om de oren. Bloedlink! Snel trek ik de buitenboord motor aan. Als we iets verder richting oever varen slaan ze meteen op de vlucht. De grote snoekbaarzen hebben al net zo weinig interesse in een ontmoeting met ons.

Op een aangrenzende plas besluiten we met kleinere shads te gaan werpen. Sando vangt al snel een knappe baars op een kleine blauwe Dull-shad. Het blijkt dat we weer een schooltje hebben opgespoord. In korte tijd vangen we tien baarzen van tussen de 20 cm en 35cm. Leuke actieve sport op deze dappere rovers. De tijd gaat helaas altijd snel voorbij op zo’n avond.

De Dull-shad is inmiddels een vaste waarde

De zon is al achter de oranje kleurende horizon. Het is ondertussen windstil. Witte vliegtuigstrepen doorkruisen de steeds donkerder wordende blauwe hemel. Een groep Canadese ganzen vliegt over ons heen. Hun zwarte silhouet steekt af. Weer ben ik te laat voor een foto, maar wel mooi om te zien. Het laatste half uurtje timmeren we met dieplopende pluggen op enkele mosselbanken, maar ook nu geven de snoekbaarzen niet thuis. Sando’s hengel vliegt wel nog krom, maar zijn plug zit ergens vast.

Na wat getouwtrek, komt er wat troep mee omhoog en daarin zit nog een taildancer. We herkennen de plug doordat de achterste dreg slechts twee haken heeft. In het voorjaar heb ik deze verspeeld. De stalen onderlijn is nog perfect in orde. Na een wasbeurt en nieuwe haken kan de plug vast wel weer ingezet worden. In het donker arriveren we weer thuis. Een mooie doordeweekse avond zit er weer op.