|
Door Yvo Bindels |
2 juli 2010
Nederland-Brazilië; wat een spannende wedstrijd! Nadat de oranje leeuwen de goddelijke kanaries een toontje lager hebben laten zingen, zoek ik m’n verticaalspullen voor morgen bijeen. Vier doosjes shads, onderlijntjes, drie korte hengels en wat klein materiaal is meer dan genoeg.
De wekker zal om 3.45u afgaan, dus ik lig er op tijd in. Maar vanwege de extreme hitte kan ik zelfs om 1:00u de slaap nog niet vatten. Dat zal morgen ongetwijfeld merkbaar zijn. Als de wekker dan een einde maakt aan de belabberde nachtrust stap ik dan ook als een zombie uit bed. Eerst een kop sterke koffie, dan een half uurtje naar Lambert rijden en vervolgens twee uur richting plek van bestemming.
Bij de trailerhelling aangekomen staan Lucien en Johan al op ons te wachten. Na eerst wat gezelligheid gaan de boten rap te water. Op naar de eerste stekken! Daar mag ik de bediening van de i-pilot electromotor voor m’n rekening nemen. Het is weer even wennen aan de knopjes en vele mogelijkheden. Het water is troebel en stroomt lichtjes. We beginnen op zeven meter diepte en zigzaggen wat over het talud om erachter te komen op welke diepte de snoekbaarzen zitten .
Johan stuurt zijn game-fisher naar de eerste stek
Op vijf meter diepte missen we beiden een aanbeet, maar kort erna mag Lambert de eerste snoekbaars richting oppervlak drillen. Een groen vorkstaartje wist deze rover te verleiden. We zoeken verder rond de diepte van vijf meter en dan gaat het opeens snel. We krijgen een handvol aanbeten, maar weten geen vis goed te haken. Soms lichte friemeltjes, de andere keer een harde knal. Juist die aanbeten maken het verticaalvissen zo leuk!
Vanwege de gemiste aanbeten kies ik voor een kleiner shadje en kom uit bij een kleine zwartblauwe dull-shad van Spro. Het soepele shadje zit vastgelijmd op een 21 grams jipkopje. De stroming neemt verder toe. Weer knalt er een snoekbaars hard op zonder te hangen. Ik snap d’r niks van. Zouden ze de loodkop soms in de bek hebben? Enkele seconden later is het echter raak en mag ook ik de eerste snoekbaars de boot in liften.
Goede zaken op de Dull-shad van Spro
Ik merk dat de loodkop wat lichter kan en wissel naar een 14 grams loodkopje. Prik er een zwart Dullshadje op met een dregje maat 10 in de rug geprikt. Dat blijkt een goede zet want de aanbeten volgen zich snel op. In korte tijd slurpen drie snoekbaarzen het donkere shadje gretig naar binnen en los ik er nog eentje. De vissen zijn klein, maar op de lichte HS Godfather 2 parabolic leuke sport. Lambert weet op zijn shad met twisterstaart een baars te verschalken.
Het blijkt dat we beiden een telefoontje vanuit de andere boot gemist hebben. Daar heeft men juist werpend vier vissen kunnen vangen in de ondiepe oeverzone, waaronder een mooie snoek. We wisselen informatie uit en gaan vrolijk verder. Af en toe komen er gigantische schepen voorbij. De hoge korte golven zien er best spannend uit, maar de Marcraft kan ze hebben.
Johan en Lucien weten werpend enkele mooie vissen te vangen (foto: Johan Caneel)
De stroming is over z’n piek heen en neemt weer af. De zon staat een tandje hoger en het wordt warmer. Enkel tussen vijf en zes meter diepte krijgen we aanbeten. Nu de stroming minder wordt lijken de glasogen een voorkeur te hebben voor Lambert’ s shad met rode twisterstaart. Terwijl hij nu een hele serie achter elkaar vangt, blijft het bij mij rustig.
Rond het middaguur pauzeren we samen en maken even de balans op. Luus en Johan konden ook nog verticaal enkele vissen vangen. Met vierentwintig vissen in twee boten en nog een genoeg aantal gemiste aanbeten, hebben we niks te klagen over de actie die we gehad hebben. In een rustige zijtak van de rivier liggen de boten naast elkaar en wordt er heel wat gelachen! Johan laat foto’s zien van een aalscholver die z’n best deed een grote paling naar binnen te werken. Achter ons klinkt geplons van honden die verkoeling zoeken in het water. Braaf halen ze zwemmend het balletje voor hun baas.
Johan legt vast hoe ik mijn Canon SX 10 IS in de weer ben… (foto: Johan Caneel)
…om deze Toller Retriever op de gevoelige plaat vast te leggen.
Na de pauze zet Lambert het gas open en vliegen we naar een nieuwe stek. De frontroller wordt omlaag gelaten en het spelletje kan opnieuw beginnen. Ik merk dat de kop van de minn kota niet meer reageert. De afstandsbediening blijkt uitgevallen te zijn. Na het aanzetten valt deze opnieuw uit. Batterij leeg. We proberen het backtrollend met de benzinemotor, maar dat gaat toch wat harder en minder secuur dan we wensen.
Daarom besluiten we met grote shads op zware jigkoppen op grover geschut te gaan jagen. Dat levert echter totaal niks op. Als de stroming het laatste uurtje weer toeneemt besluiten we op de stroming te driften met lichter gerei. Al meteen mis ik twee knalharde aanbeten op de kleine dull shad. Knap dat ze de haken weten te ontwijken. De vis lijkt ietsjes dieper te zijn gaan staan. Op zes meter vangen we nog enkele snoekbaarzen.
Rode twisterstaarten bij Lambert favoriet vandaag
Dan komen er in rap tempo donkere wolken aan. Complete weersomslag. Het regent nu dikke druppels. Lambert houdt de boot onder een brug en Lucien en Johan doen hetzelfde. Ook zij hebben weer enkele rovers weten te verschalken waardoor we de dertig vissen gepasseerd zijn. Om half vier nemen Lambert en ik afscheid van het vrolijke duo dat nog drie uurtjes vissen voor de boeg heeft. Het was een visrijke en bovendien gezellige en ontspannen visdag. Op de terugreis vallen al snel mijn luikjes dicht.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
