TotalFishing

Rivier in het vizier 18

door Yvo Bindels

24 december 2006
Duikende meeuwen en spetterend water! Vanuit de auto kijken we naar een slagveld. Een school vis zit in de hoek van de haven gevangen tussen een zwarte en witte linie. De aalscholvers hebben de school in een hoek gedreven en eten hun buikje rond.

Op de vlucht voor de gevleugelde viseters, springen gepanikeerde vissen het water uit. Dat is het moment waarop de krijsende luchtmacht toeslaat. Ik zou graag een pakkend plaatje van dit schouwspel schieten. Alleen al het openen van het portier doet de zwerm aalscholvers op de vlucht slaan. De achtergebleven duikers kijken raar op als ze boven komen en nemen direct de vleugels. Aalscholvers hebben geen vetlaag op hun veren en hebben daardoor moeite met vliegen als ze net gedoken hebben. Vandaar dat ze na een zwempartij ook steeds hun veren laten drogen. Dat doen ze meestal op vaste posten die na verloop van tijd dan helemaal ‘gewit’ zijn.

De dag begint erg koud. Ik duik diep weg in de hoge kraag van het warmtepak als we naar de eerste stek varen. Vanwege twee getrokken verstandskiezen, heb ik een eerdere visafspraak deze week met Johan Caneel moeten afzeggen. Vandaag zit ik tegenover m’n vaste vismaat Sando. De gebroeders Haenen, Egon en Han zullen we straks op het water ontmoeten. Het scherm van de fishfinder toont verdachte visbogen op één van onze favoriete stekken. Beiden een handhengel op baars en in de steun een zwaardere hengel met daaraan een grote zwarte shad.

Gebroeders Haenen

We zijn het er over eens dat het stationaire loopje van de 4takt motor een stukje langzamer moet in deze periode van het jaar. Sando stelt het schroefje bij terwijl ik met de butcher naast de boot voel wat de goede snelheid is. Niet veel later vliegt Sando’s spinstokje in een mooie kromming. Rrrrrrr loopt de slip gelijkmatig af. Terwijl het uitziet als een hanger, zegt Sando toch een echte beet gevoeld te hebben. Terwijl ik de andere lijnen binnendraai blijkt dat hij gelijk heeft. Een zware rover neemt vele meters lijn. Ik neem de motor over, zodat Sando al z’n aandacht aan de dril kan geven. Dat doet hij dan ook geruime tijd. Toch komt de vis als winnaar uit de strijd. Als troost schenk ik een bak dampende koffie voor m’n maat in en vertel ‘m dat hij alles gedaan heeft wat hij moest doen.

Het is tamelijk druk op de helder stromende rivier. Ik tel zes visbootjes. Leuke collega’s, op één bootje na waarin de geniepige stekkenpezer zit. Veelal verticalers en levend-aas vissers. Wij gaan slepen. Op zoek naar grote glasogen met snoek als welkome bijvangstmogelijkheid. Zinkende supertrap, screaming devil, deep thunderstick en manns stretch 15+ zwemmen even later met hun neus dicht boven de bodem tegen de stroom in. De wervelingen van de stroomnaad zijn regelmatig voelbaar aan de actie van het kunstaas. Boven de keiharde bodem liggen de kapitale snoekbaarzen in de stroming. Vissen beneden de zestig cm zijn op deze stek een zeldzaamheid. Tijdens de derde drift gris ik snel de kromme hengel uit de steun. “Ja, vis!”, zeg ik tegen Sando die inmiddels m’n handhengel vliegensvlug heeft overgenomen. De rover blijft lang diep en ik gok nog op een zware snoekbaars. Als de vis even z’n rugvin laat zien, blijkt het toch een sterke wintersnoek te zijn.

Wintersnoek op gele supertrap

Net als ik de snoek in de kieuwgreep vast heb, komen onze vismaten van vandaag een kijkje nemen. Egon steekt z’n duim omhoog. “Goedemorgen, mooie vis hoor” klinkt het uit de boot van Han. De gebroeders Haenen komen er ook aan in de spiksplinternieuwe Marcraft van Lambert. Prachtboot met alles erop en eraan. De andere boten hebben helaas nog geen vis gezien. We kletsen even gezellig bij en spreken een tijdstip af voor de gezamenlijke middagpauze. De twee snelle boten spuiten naar een stek die een heel eind verder ligt en gaan daar jerken op snoek. Wij willen met ons lichte motortje niet teveel vistijd in vaartijd omzetten en blijven daarom op de rivier.

We volharden lang in de eerder gekozen aanpak, maar krijgen geen aanbeten meer. Ook het trolrondje op de plas met dieplopende plugjes levert niks meer op. In de verte komen de snelle boten voor de middagpauze aangevlogen. We leggen de boten bij elkaar tegen een houten kade. Even benen strekken en sanitaire stop. Ons stalen bootje is echt het lelijke eendje hier. Maargoed, de vissen kunnen gelukkig niet kiezen door welke boot ze gevangen worden. Sando en ik klimmen met proviand in de luxe Marcraft. In het kader van de kerstgedachte hebben we vooraf de lunch op elkaar afgestemd. Zodoende kunnen we gezamenlijk genieten van broodjes met warme worst, oliebollen en schippersbitter. We proosten op Lamberts boot en een goede vangst. De middagpauze is gezellig en we hebben de grootste lol. Aan niets is af te lezen dat 6 vissers pas één vis gevangen hebben.

Proosten op Lamberts boot

Met hernieuwde krachten gaat ieder weer z’n eigen weg. Sando en ik gaan het nu eens dicht in de oeverzone proberen. De ratelpluggen en rammelaars moeten het doen. Op een hanger na, gebeurt er verder helemaal niets. Rond drie uur gaan de baarzen meestal nog even jagen en we weten ook waar. Net als we naar deze stek willen varen komt Han er aan. Hij heeft de vorige keer bij mij in de boot goed opgelet en heeft er net twee mooie veertigers gevangen. Hij moet nog een stuk naar huis rijden en gaat traileren. Wij zoeken de baarsstek nog even op. Onderweg zien we enkele visrijke stekken op de fishfinder en trollen er met groot rubber overheen. Je weet maar nooit!

Han heeft goed opgelet

Op de baarsstek aangekomen, verruilen we ons snoekgerei voor baarsplugjes. Het scherpe randje van 3,0 naar 3,8 meter is een klusje voor de butcher. Af en toe laten we de plugjes tegen de bodem tikken. De feedervissers die vanaf de kant achter dit heuveltje vissen, trekken vele lijnen stuk aan de scherpe mossels. Ook nu vangen we weer meters nylon gevolgd door een geroest korfje. Na enkele driften loopt mijn butcher vast in de grote bek van een kapitale baars. Sterk, kogelrond en puntgaaf. Geen schubje verkeerd aan de oude rover. Ik wil deze status niet bederven met een net. Wel even oppassen met de duimgreep omdat het plugje in de onderlip vastzit. Risico van het vak. Meetlint geeft 44 cm aan. Dan is het Sando-time en vangt hij op zijn butcher een baars van 41 cm en een snoekje. Z’n plugje heeft amper de bodem bereikt of z’n top vliegt weer krom. Deze keer zit het rood-witte plugje in de bek van een 44 cm lange baars. Zo vang je uren niks en dan binnen een kwartier vier mooie vissen. Eigenlijk maakt dat het vissen ook juist leuk.

Als ik het ’s avonds weer helemaal opgewarmd onder de douche uitstap, komt er een sms binnen. Lambert en Leon hebben in de schemering nog zes snoekbaarzen gevangen waaronder twee knappe zeventigers. Dat is mooi want nu hebben alle boten toch mooie vissen gezien vandaag. Zo zie je maar weer dat als je met plezier blijft vissen, de vissen gewoon vanzelf wel komen!

Met plezier blijven vissen