TotalFishing

Rivier in het Vizier 179

Door Yvo Bindels

9 april 2010

De laatste kantooruurtjes kruipen voorbij. Bijna weekend. In mijn kofferbak liggen waadpak, foedraal, stoeltje en een tas met spullen. Na het werk kan ik zo bij het water parkeren. Voor vismaat Rik geldt hetzelfde. Zijn laatste mailtje is kort: “Tot zo!”

Een goed half uur later laten we boven op de dijk de spullen van onze schouders zakken. We kijken uit over de snelstromende rivier. Het geweld van de stroming ziet er altijd weer imposant uit. Vlak onder de kant staat een aantrekkelijke keerstroom. Rik heeft er in de middagpauze voorgevoerd met gekiemde hennep en allerlei pellets. We maken onze spullen boven op de dijk gereed, zodat we zo min mogelijk vis verstoren op de stek.

Binnen een paar weken ruim twee meter hoog

We zullen tot in het donker doorvissen. Daarom komen de hengels op elektronische beetverklikkers te liggen. De hengeltoppen wijzen hoog de lucht in zodat zo min mogelijk lijn onder water ligt. Anders zou het zaakje zelfs met onze loodgewichten van 100 tot 140 gram onder druk van de hoofdlijn stroomafwaarts spoelen. Aan de overzijde bidt een torenvalk boven het weiland. Klaar om als een baksteen naar beneden te vallen bij het spotten van een prooi.

Twee uitgeschoven stormsticks die ik diep in het zand heb gestopt vormen m’n hengelsteunen. Een grote kei achter de handvaten zorgt ervoor dat de hengels niet voorover kukelen bij een harde aanbeet. Mijn stokoude parabolische karperhengels zien er behoorlijk lomp uit in vergelijking met de gelikte uitrusting van Rik. Die heeft zich volledig toegelegd op deze barbeelvisserij en over elk onderdeeltje van zijn uitrusting is nagedacht. Zijn grote stevige driepoot draagt de Shimano Antares BX barbeelhengels.

Het is altijd een mooi moment als de aasjes in het water liggen en het wachten op een vlammende aanbeet kan beginnen. Naast barbeel kunnen we ook winde, kopvoorn en gespierde brasems verwachten. Bijzondere verrassingen zoals karper, forel en zelfs meerval hebben we ook al meegemaakt op dit uniek stukje viswater.

Een eenzame knobbelzwaan is bij ons aan land gekomen en krijgt af en toe iets lekkers toegeschoven. Wat zijn het toch prachtige vogels. Goed van vertrouwen, overtuigd van eigen machtsvertoon en tegelijkertijd bijzonder elegant. Met volledig gestrekte nek en ietwat gebolde vleugels om zo groot mogelijk te lijken stapt ze blazend op me af. Haar doel is dat ik het voer in m’n handen snel aan haar geef, maar mijn doel is een mooie foto.

Waterdruppels op haar dichte verenkleed

Het dichte verenkleed van haar nek heeft wel iets weg van de vacht van een natte golden retriever. De waterdruppels erop glinsteren in het zachte avondlicht. Erg fotogeniek zo. Ik click er op los. Dan begint de hengeltop van Rik te stuiteren. Het is al snel duidelijk dat een brasem een lekker hapje in de pellet zag. Rik onthaakt de vis in het water.

Niet veel later is het dezelfde hengel die nu toch echt diep doorbuigt. De slip vangt de snelle run op. Ja, dit moet barbeel zijn! Helaas lost de vis meteen als Rik de hengel vastheeft. Het water is ondertussen behoorlijk aan het zakken. Iets wat we bij deze visserij niet graag zien. De zon zakt langzaam naar de horizon. Een merel geeft een fraai avondconcert.

Dan een tik op mijn hengeltop, maar meer ook niet. Het blijft opvallend rustig. Ik kan er vandaag gemakkelijk mee leven. Vind het heerlijk om ontspannen onderuit te zitten na een drukke week. Luisteren naar de vogels en de kabbelende rivier, verwachtingsvol kijken naar de toppen in het avondrood. Weer een enkele tik op mijn top. De volgende keer wat langere onderlijnen en dan ook een iets kleinere haak erop, maar vandaag knoop ik niets meer

Lekker onderuit naar de hengeltoppen staren

De uren vliegen voorbij. De duisternis treedt langzaam maar zeker in. Ik leg m’n spullen netjes bij elkaar zodat ik straks niet hoef te zoeken in het donker. De kale oever werkt daarbij in het voordeel. De kleine knolletjes die er nu staan zullen de komende weken uitgroeien tot twee meter lange stengels. Aanbeten blijven uit. Misschien is het water nog wat koud. Het is ondertussen donker.

Uit het verleden weten we dat dalend water in elk geval nooit spectaculaire vangsten oplevert. We hoeven geen smoezen, maar analyseren de omstandigheden en techniek ook als het een keer niet lukt. Net als we besluiten in te pakken gilt een optonic het uit. Rik heeft snel z’n hengel in handen. “Ja, dit is een barbeel”, klinkt het. En inderdaad, ik kan m’n hoofdlampje op de bronzen vis richten en het grote fijnmazige net eronder schuiven.

De aanhouder wint

Op de valreep dus toch nog! Barbelen vechten stevig en hebben altijd even nodig om te herstellen na de vangst. Rik neemt er ruim de tijd voor en wacht totdat de barbeel op eigen krachten z’n weg vervolgd. Meteen erna buigt de andere hengel door, maar er volgt geen run. De stuiterende top duidt op brasem, en dat is het ook. We blijven nog een kwartiertje zitten en vinden het dan welletjes. Het was misschien niet wild maar wel lekker ontspannen. En zo kunnen we dan ook het weekend in gaan.