Rivier in het Vizier 178
Door Yvo Bindels
30 maart 2010
Han en ik hebben beiden een verlofdag genomen om het roofvisseizoen gezamenlijk af te sluiten. We gaan er een lange dag van maken. De koelbox zit daarom weer eens tot aan rand vol met lekkere dingen.
De zon komt net boven de horizon uit als we vol vertrouwen onze aasjes te water laten. Han een Boxertje, ik een Jointed Shadrapje. Ons doel is een dikke baars. Op de eerste stek geven de gestreepte rovers nog niet thuis. Als we slepen boven een structuurrijk stuk krijg ik een stevig aanbeet. De Godfather Parabolic buigt respectvol voor de snoekbaars die probeert te ontsnappen. In het redelijk heldere water zie ik hoe de snoekbaars z’n kaken spert en het plugje er zo uitfloept.
We zijn de enige boot op het water. De ondiepe uithoek is druk bezocht door watervogels. De knobbelzwanen glijden statig door het water. De meerkoeten ruziën zoals altijd en twee futen baltsen in het gouden ochtendlicht. Een mooiere plek voor het ontbijt kunnen we ons niet wensen. Nergens smaakt een doodgewone kop koffie en broodje kaas zo goed als buiten in de vrije natuur. Han en ik hebben weer een poosje niet samen gevist en hebben meer dan genoeg zaken te bespreken.
Een zaagbek op het ondiepe
Na het versterken van de inwendige wens zoeken we de harde stroming van de rivier op. Nu we de luwte verlaten hebben merken we pas hoe hard het waait. De wind is al meerdere visdagen spelbreker geweest en ook nu is er steeds een hand aan de benzinemotor nodig. Met dieplopende pluggen zoeken we enkele goed stekken af. Bijna elke twintig meter pikken we wel vuil op.
Ook hangen we regelmatig vast aan de bodem, vooral ikzelf. Het valt niet mee secuur de bodem te bevissen en de boot op koers te houden met wel erg harde tegenwind. Dan heb ik de Taildancer stevig geparkeerd op een hard stromend stuk. Nu komt het aan op teamwork. Achteruitvarend tegen wind en stroming kan ik de boot iets stroomopwaarts van de plek des onheils houden. Han laat de redder zakken en weet na enkele pogingen de plug toch weer boven water te toveren.
Na een uur vissen weet ik dat de snoekbaarzen niet ‘los’ zijn en het op de rivier op een enkele aanbeet zal aankomen. Het formaat van de gevangen rivierzanders ligt onder deze omstandigheden doorgaans erg hoog. Dan voel ik een duidelijke tik en sla direct aan. “Yes, hangen!”. De vis hangt zwaar in de hengel en blijft kopschuddend op z’n plek dicht bij de bodem. Herkenbaar van de gevechten die ik met m’n grootste snoekbaarzen mocht aangaan. Er flitsen beelden van een kapitale vis door m’n hoofd en dan schiet de vis los.
Een fuut doet het beter en vangt in twee duiken twee visjes. Zo te zien zijn het posjes die worden gevangen tussen de keien. Dat motiveert ons om nog eens ondiep over de keien te slepen, maar de snoekbaarzen werken niet mee. Dan zoeken we een plas op en slepen er kriskras over enkele interessante taluds. Han haakt op zijn jsr al meteen een vis die er furieus vandoor gaat. Ziet er goed uit.
Ik gok op een grote snoek. Maar ook deze vis schiet los voordat we hem kunnen zien. Niet veel later vang ik een klein snoekje op een jointed plugje. De actief zwemmende tweedelige plugjes zijn erg in trek vandaag. De snoek is nog erg klein maar het gaat hier duidelijk om een zogeheten two-tone pigment. Dicht onder de oever is het Han die een strakke donkere snoekbaars vangt. Overduidelijk een mannetje, want hij laat een kleine hoeveelheid homvocht los.
Afwijkend pigment
Donkere wolken komen eraan. Aangezien we nog kippenvleugeltjes willen bakken doen we dit nu maar snel voordat het regent. En inderdaad na de pauze valt de regen met bakken uit de hemel. We worden goed gedouched zo. Op de rivier blijven de aanbeten opnieuw uit. Op de plas vang ik al snel een baars op een Boxertje. Meteen erna weer een snoekbaarsmannetje voor Han. Op de plas willen ze op de ondiepe gedeeltes wel bijten dus.
Time-out
Zeker wanneer we op slechts 2 meter waterdiepte gaan slepen krijgen we meteen weer actie. Ik los een dikke baars vlak onder de boot en Han haakt op amper een meter waterdiepte een fraaie snoek. De godfather parabolic buigt diep en Han geniet. De JSR zit maar in een dun velletje buiten de bek. De tachtiger snoek gaat aardig tekeer in het oppervlak en weet naast de boot te ontsnappen. Al de vijfde vis die er afrolt vandaag, hoe krijgen we het voor elkaar!?
We besluiten om toch nog eens de rivier op te zoeken, want een echt grote snoekbaars staat eigenlijk op het verlanglijstje. Slepend lukt het niet. We proberen het dan maar eens verticaal net buiten de hoofdstroom. Als ik de shad laat zakken lijkt deze meteen in een muil te vallen. Ik sla aan, voel de vis even, maar haak deze niet. Op de jighaak prikken twee snoekbaarsschubben. Geen gigant zo te zien. Helaas blijft het bij deze aanbeet.
Han met de tweede snoekbaars van de dag
We zijn ondertussen al ruim tien uren aan het vissen. Zeer lange dag dus. We besluiten nog even op de plas te vissen alvorens te traileren. Han vangt met het Jointed Shadrapje nog een mooie donkere snoekbaars op twee meter water en dan zit het er op. Het traileren gaat natuurlijk super soepel omdat Han de boot jarenlang gevaren heeft en we de taken goed kunnen verdelen.
Mooie donkere agressieve snoekbaars
Binnen acht minuten zijn we al aan het rijden met een mooi roofvisseizoen achter ons. Een seizoen met ups en downs en vooral met veel leermomenten. Nu komt er een pas op de plaats. Ik heb er geen moeite mee. Mooie gelegenheid om alles eens rustig op orde te maken en een tandje terug te schakelen. Door het lengen van de dagen zijn er weer korte witvissessie ’s avonds mogelijk. Ik verheug me al erop.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
