TotalFishing

Rivier in het Vizier 177

Door Yvo Bindels

27 maart 2010
Het is lente! De merels fluiten uitbundig in het vroege ochtendlicht als we om kwart over zeven de boot aankoppelen. Het zonnetje laat zich inmiddels al zien. We kunnen genieten van de spectaculaire baltsvlucht van een kievit, die indruk probeert te maken op de vrouwtjes.

Dat zal zeker lukken gezien de spectaculaire capriolen die deze acrobatische stuntpiloot uithaalt. De watertemperatuur is gestegen naar bijna twaalf graden. De baarzen hebben vast hun winterstekken verruild voor wat minder beschut en minder diep water. Met alleen een handhengel met een ondiep lopend plugje proberen we ze te verschalken tijdens het warm lopen van de buitenboordmotor.

Ik heb dit altijd al erg leuk gevonden; vissen met een kort gevoelig hengeltje, de Godfather 2 parabolic in mijn geval, een klein molentje gevuld met zes ponds fireline met daarachter een superdun staaldraadje. Alle delen zijn op elkaar afgestemd. Plugjes van 4 tot 5 cm kunnen secuur over dieptes tussen drie en vier meter water worden gestuurd. Ik voel er werkelijk alles mee. Opgepikte vuiltjes, tikjes tegen steentjes of zoals bij Sando nu een droge aanbeet van grote baars!

Zijn hengel en slip vangen de eerste klappen soepel op. Sando weet dat baarzen een weke bek hebben en past zijn dril daarop aan. Slip niet te strak en rustig drillen. Een enorme baars komt in het oppervlak. Het roodwitte Butchertje zit boven in de bek vast. De vis is kogelrond. Bij de eerste gelegenheid kan ik de kapitale vis middels de duimgreep beetpakken. Wat een kanon! Het meetlint geeft exact 49 cm aan. Sando glundert met zijn grootste baars tot dusverre!

Binnen vijf minuten een knoepert van een baars

Grote baarzen zitten vaak in groepjes van slechts enkele exemplaren. We kunnen ze echter niet meer vinden. Op de rivier slepen we twee uur lang op snoekbaars, maar ze geven niet thuis. Ook werpend met grote shads richting oever wil het nog niet lukken. We verkassen naar een plas. Een gans verlaat haar nest als we passeren. Een stuk of zes eieren blijven onbewaakt achter. Als we voorbij zijn zwemt de gans alweer terug in de richting van haar nest.

Met jerkbaits en shads bestoken we een ondiep gedeelte. Als ik overschakel op een rammelaar voel ik een tik. Leek op vis. We werpen de zone zorgvuldig uit met allerlei kunstaas. Bij het verlaten van de stek slepen we nog een keer met rammelaars in hoog tempo eroverheen. En dat kan de vis niet meer weerstaan. Sando’s hengel vliegt krom. Hangen!

In een stevige dril schiet er een dikke metersnoek het water uit. De kleine roodwitte Sreaming Devil is compleet verdwenen in haar bek. Kopschuddend komt de snoek naast de boot en slingert de rammelaar uit haar bek! Gelukkig haakt de achterste dreg met een haakpunt achter het puntje van de bek. Dat is mazzel hebben. De vis gaat er nog eens vandoor en geeft zich dan uiteindelijk toch over.

De suspending Screaming Devil blijft een killer

De kogelronde dame wordt met veel respect onthaakt en op de foto gezet. Daarna zwemt ze krachtig weg om zich de komende dagen het hof te laten maken door de mannetjes. Die zullen haar vast onweerstaanbaar vinden. Terug naar de baarzenplek. Daar doet de Godfather parabolic al snel zijn naam eer aan. Het is geen baars, maar een snoekje dat ik buitenboord los tik.

Het is al middag en samen met Egon en Lambert houden we lunchpauze. Na de pauze gaan we weer werpend aan de slag. Sando ziet dankzij z’n polaroidbril dat ik mijn Toppie over een tak heen werp. Hij waarschuwt me en meteen hef ik de hengel. Te laat. Buitenboordmotor opklappen en met de Jarvis elektromotor hoog in het water voorzichtig over de ondiepte richting de tak manoeuvreren. Sando maakt de Toppie los. We besluiten om nog maar eens op de stromende rivier de snoekbaarzen te belagen. Die blijken echt geen zin te hebben.

Deze scholekster klinkt als een piepend scharnier

Op een aangrenzende plas is het weer Sando die zijn hengel krom slaat. De vis weet echter al snel de rammelaar te lossen. We besluiten de stek eens werpend aan de tand te voelen. Ik met een grote shad, Sando met een jerkbait. Althans dat denk ik. Plotseling hoor ik gespartel achter me en ligt er een mooie donkere snoekbaars met een SD in z’n bek naast de boot. De stiekemerd! De snoekbaars is tijdens z’n wilde ontsnappingspoging finaal in de lijn verstrikt geraakt. Fotogeniek exemplaar.

Werpend met de rammelaar

Een scholekster roept vanaf een kade op z’n soortgenoten. Klikt als een scharnier dat hoognodig geolied moet worden! Wij besluiten het laatste uurtje gericht op grote baars vol te maken. Omdat de vissen nu behoorlijk verspreid liggen is slepen met kleine plugjes een goede methode om ze op te sporen. De bodem is hier erg vlak, dus er mag een steunhengel bij. Daaraan hang ik een shadrapje dat ik voorzien heb van zwarte dwarsstrepen.

En dat plugje valt meteen in de smaak! Snel pak ik de kromme hengel uit de steun. Ja, dit is een grote baars! De baars weert zich dapper, maar belandt even later toch in mijn handen. De avondzon geeft de vis een mooie gouden glans. Kort daarna sluit Sando de dag met een donkere snoekbaars van 69 cm op een roodwit Butchertje. Zijn vissen vielen vandaag allemaal voor de kleurencombinatie rood-wit. Toeval of niet?

Superstrakke snoekbaars

Dan zit het seizoen er voor Sando op. Een seizoen waarin hij kan terugkijken op vele mooie vismomenten met als hoogtepunt de vangst van de twee grote meervallen elkaar. Zelf sluit ik het seizoen met Han. Of het ons gelukt is enkele mooie rovers te vangen, lezen jullie volgende week in deze rubriek.

Prachtige baars in het avondlicht