Rivier in het Vizier 175

Rivier in het Vizier 175

Door Yvo Bindels

13 maart 2010
Maar weinig wateren zijn zo grillig als een regenrivier. Succes en teleurstelling liggen er dicht bij elkaar. Je kan er topdagen beleven, maar ook de kans op blanken is elke visdag weer aanwezig. Zeker op winterse dagen is het vaak moeilijk te voorspellen.

Een belangrijke factor is de stroomsnelheid van de rivier. Maar ook lichte veranderingen in de watertemperatuur, windrichting en helderheid van het water maken verschil. In elk jaargetijde kan de vis er weer anders op reageren. De combinatie van factoren vormt elke keer weer een puzzel. Dat heeft z’n charme en geeft een extra uitdaging.

Drie nachten vorst hebben het water doen afkoelen. Het water is vandaag nog maar 4,4 graden Celsius, terwijl er vorige week nog 6,2 op de meter stond. Het zal waarschijnlijk niet gemakkelijk worden. Maar in de wetenschap dat er op de moeilijkste dagen vaak de mooiste vissen gevangen worden, gaan we enthousiast aan de slag. Het is inmiddels al half elf.

Na het gigagrondelavontuur mag ik vandaag de dikste vangen, meent Sando. Zou leuk zijn, maar het belangrijkste is dat we plezier hebben. Tenslotte vang je in de boot eigenlijk altijd samen. Tijdens het warmpruttelen van de boot krijg ik meteen al een aanbeet op een Rapala DT plugje. Hangen, zo te voelen snoekbaars. Dan valt de spanning weg en voel ik de vibraties van de plug weer. Jammer.

Zoals zo vaak bij een vlugge aanbeet laat de volgende actie lang op zich wachten. Op de rivier treffen we Lambert en Egon die na een losser al enkele uren niks gezien hebben. Ze zijn dus niet los. Lambert en Egon gaan verticalen en wij gaan slepen. Zullen elkaar op de hoogte houden. Wij zoeken een mosselbank op die in stroming ligt. Met diepduikende smalle pluggen wordt de spijkerharde bodem secuur afgespeurd.


Op de mossels timmeren

Ik voel een lichte tik en sla vliegensvlug aan. Mis, nee toch raak. Op het einde van de aanslag voel ik pas de verzwaring. Het kenmerkende kopschudden volgt niet, maar slechts een log gewicht. Ik moet wat gehaakt hebben. Een snoekbaars komt al snel in het oppervlak. De vis is kogelrond en van een mooi formaat. Is in de staart gehaakt en ligt stil in het oppervlak. Slechts een grote borstvin wappert in de lucht.

Een explosie van de vis staat gewoon te gebeuren. Sando stuurt ondertussen geniepig de boot richting vis en heeft het schepnet al gereed. Het is een mooie zeventiger en de haak zit in het uiterste puntje van de staart. Hij gaat ontsnappen, ik voel het aan alles. Ik kan niks doen dan de vis een beetje versuft in het oppervlak laten liggen. Is dit wel eerlijk ten opzichte van de vis?

Sando krijgt de snoekbaars binnen z’n bereik. Net als hij de rover wil landen slaat deze met zijn enorme staart. Mijn plugje vliegt de lucht in en Sando wordt onder gespetterd. We kunnen er wel om lachen. Dan blijft het een uur volledig stil. Vervolgens haak ik twee brasems binnen vijf minuten. Grote en ook sterke vissen waar menig witvisser van warmloopt. Bij mij mogen ze er zo snel mogelijk vanaf. Sando klaart de klus met de lange onthaaktang en maakt natuurlijke enkele grappen. ‘Scherp gevist makker!?’


Twee brasems van formaat zijn even de klos.


Sando helpt een handje

Tijd voor de middagpauze. Op een bankje uit de wind is het goed vol te houden. We bedenken een nieuw plan. Gaan voor een grote vis op de ondiepe stekken van de rivier. Twee uur later blijkt dat ook dit geen vruchten afwerpt. De jerkbaits en grote shads doen hun werk boven anderhalve meter diep water. Dan plotseling een tik op m’n shad. Mis. de rugdreg hangt na inspectie in de jighaak. Er komt geen herkansing.

Op de rivier komen we Lambert en Egon tegen. Hun buitenboordmotor staat omhoog. Lambert wuift. Er blijkt een stuk lijn om de schroef te hangen. Vanuit onze boot komen we er makkelijker bij en pulken de lijn uit de schroef. “Krijg wel tien meter lijn van!” zegt Egon lachend tegen Lambert. “Sorry makker, maar zo’n dikke lijn heb ik niet!” is zijn reactie. Zij hebben ondertussen twee snoekjes weten te vangen dicht onder de oever.

Wij slepen langzaam terug richting de helling. Sando heeft geen enkele beet gehad, maar kan er niet mee zitten. Er is warm weer voorspeld volgende week. Waarschijnlijk zijn onze kansen dan een stuk beter. We zullen zien.


Nergens kunnen we ze vinden vandaag

ANDEREN LAZEN OOK