TotalFishing

Rivier in het Vizier 174

Door Yvo Bindels

6 maart 2010
Een ijskoude noordoostenwind raast over het viswater. M’n lichaam schudt de koude rilling van zich af. Onze beoogde stek ligt vol in wind. Nee, dank je! Doen we later vandaag wel even als de zon zich laat zien. Op een aanlegsteiger drogen enkele aalscholvers hun vleugels in de wind.

Echte specialisten met een geslepen jachttechniek. Eens zagen we ze een grote school vis bijeen drijven in de hoek van een haven. Dikke voorns sprongen in totale paniek het water uit. Een voor een schrokten de aalscholvers hun buit naar binnen, terwijl de school vis in de hoek werd gehouden. Erg doeltreffende samenwerking. Nu zit hun jacht er al op. Net als bij de futen kun je er van uitgaan dat waar ze duiken er ook vis zit.

Wij gaan er in elk geval slepen met vier hengels. Laten onze pluggen en rammelaars zo’n drie en halve meter diep lopen. We varen boven vier tot vijf meter diep. Ons doel is daarbij snoek. Anders visten we ook wel wat secuurder langs de taluds. Het gesloten seizoen voor kunstaas laat nog een maand op zich wachten. Net zoals het hele jaar zetten we snoek ook deze maand meteen terug, net als alle andere vissoorten overigens.

Roofvogels zoals deze buizerd blijven mooi om te zien

Na een kwartiertje slepen slaat de motor uit. Na enige startpogingen en nader onderzoek blijkt een bougie aan vervanging toe te zijn. Ziet er ruwer uit dan de ander. Na het oppoetsen ervan loopt de motor weer prima. Na een kop koffie zoeken we op de rivier een stek uit de wind. Het water is troebel en stroomt 570 kuub per seconde. Geen eenvoudige, maar wel goede omstandigheden voor snoekbaars. Hoewel het water met 6,2 graden nog wel erg koud is.

We gaan het er in elk geval proberen. Op ondiepe stukken in de volle stroming om precies te zijn, want daar zitten maar al te vaak de mooiste vissen. Boven op een mosselbank leggen we de boeg tegen de forse stroming in. Het zicht in het water is nog geen twintig centimeter. Snoekbaars jaagt dan grotendeels op zijn zijlijnorgaan volgens mij. Dieplopende pluggen zijn geschikt om dit te ‘prikkelen’. Bij forse stroming is het belangrijk dat de in te zetten pluggen kaarsrecht lopen en als een raket naar beneden duiken!

Ik ga voor een Taildancer en Sando kiest voor een slanke Thunderstick van Storm. We werpen de aasjes zo’n vijftien meter achter de boot en versnellen de boot enkele seconden zodat de pluggen sneller naar de bodem duiken. Dan is het een kwestie van de bodem secuur volgen. Kan alleen met een handhengel. Steunhengels hinderen het geconcentreerde spel alleen maar.

Na twee driften slaat Sando aan. Ik zie zijn slip monotoon aflopen. Ik zet de motor in z’n vrij. “Is vis!” zegt Sando, terwijl we samen naar de nog steeds aflopende slip kijken. Nog even twijfel ik of hij niet een stroomafwaarts drijvend object gehaakt heeft. Een vismaat haakte ooit een spatbord dat tolde in de stroming en dacht de vis van zijn leven te drillen. Maar dan zie ik de stompen en weet zeker dat Sando gelijk heeft.

Ik breng de inmiddels ruime afstand tussen de gehaakte vis en de boot langzaam iets terug met behulp van de elektromotor.“Het lijkt of ik de voel vis rollen”, roept Sando, “denk dat het meerval is?!”. De dril duurt vervaarlijk lang en na een kwartier hebben we nog steeds niks gezien. Maar dan komt een donker silhouet eventjes vlak onder het oppervlak. De marmertekening kan maar een ding betekenen; meerval! Als de vis nog eens naast de boot komt, kan ik het schepnet eronder schuiven. Yes, die is binnen!

Yes, die is binnen!

Snel stopt Sando een handdoek onder water en legt deze op de vloer van de boot. Dan til ik het net met de meerval binnenboord en leg deze op de natte handdoek. Het meetlint stopt bij 126 centimeters. Snel maken we enkele foto’s van Sando’s bijzondere vangst. Onze dag kan nu al niet meer stuk! De meerval heeft na het terug zetten geen herstel nodig en zwemt meteen weg. Prachtig! Sando tovert een heupflesje tevoorschijn en we drinken een borreltje op het succes.

126 cm geweld op snoekbaarsmateriaal!

Opnieuw zoeken we de stroming op met dieplopende pluggen. Twee driften niks. Ik weet haast zeker dat er vis moet zitten en stel voor om er met wat grotere pluggen in hoog tempo over de stek te rossen. Beiden hangen we een Tripple Pikerfighter aan onze snoekhengels. Al bij de eerste inzet knalt de hengel van Sando hoepeltje rond. “Volgens mij is het er weer eentje!” roept hij.

Ik kijk nog even kritisch of het enthousiasme van m’n maatje niet te ver is doorgeslagen, maar zijn stevige hengel buigt diep. De vis dendert verder. Er lijkt geen eind te komen aan deze eerste run. Aan Sando’s lijn op zijn spoel wel! We moeten stroomafwaarts achter de vis aan. Na tien minuten bepaalt de vis nog volledig onze koers. Sando’s armen beginnen langzaam te verzuren tijdens de dril van zijn leven.

“Rustig blijven en niks forceren!”, moedig ik hem aan. Iedereen is op dit moment wel eens zwetend wakker geworden naast zijn wederhelft. Maar deze keer niet, deze keer is het echt! De vis zwemt recht onder de boot door. Sando’s materiaal wordt nu tot het uiterste getest. De grote sterke Gamakatsu dreggen geven vertrouwen. De hengel buigt diep. Sando geeft stevig tegengas.

Opnieuw een zeer lange en zware dril, Sando’s armen beginnen te verzuren

Voor het eerst heb ik het idee dat Sando het initiatief overneemt van de vis. Maar dan gaat de vis er weer vandoor. Niet te stoppen. Wat een geweld! Ik vind het superspannend en voel tegelijkertijd ook zenuwen. We zijn ondertussen toch een half uur verder en hebben nog steeds niks gezien. Niet eens een kolk of het begin van de onderlijn, helemaal niks. Het geduld van Sando wordt op de proef gesteld. Hij puft en kreunt, maar houdt z’n verstand er goed bij. Draait met z’n hengel langs de punt van de boot door als de vis er weer eens onderdoor zwemt.

De hengel wordt tot het maximum belast. Dan zien we een glimp van de vis. Wederom een meerval. Monsterlijke afmeting deze keer! De vis begint na te laten. Steeds vaker zien we het onderste stuk lijn dat vol met dik slijm zit. Dan komt de vis omhoog en zwemt in het oppervlak bijna tegen de staart van de motor aan. Ik durf er haast niet naar te kijken. Dat was het laatste wapenfeit en de meerval geeft zich over. Ruim anderhalve meter vis ligt er naast de boot!

Ruim anderhalve meter vis ligt er naast de boot!

Eerst aan boord en dan pas juichen. Hoe hijs je zoiets aan boord?! Meervalgreep. Hoe ging dat ook alweer?! De staart van de vis kromt zich nog eens. Ik schuif toch maar het net onder de enorme buik. Past niet echt. Met wat mazzel draait de vis de rest van z’n lijf vanzelf het net in. Samen tillen we het monster aan boord. Dan galmt er een jubelkreet van m’n maat over het water en kan ik hem op z’n schouder kloppen. Wat een vis! Precies even breed als de binnenkant van onze boot. Snel vaar ik de boot tegen de kant aan.

Ongelofelijk,wat een vis!

Sando’s armen zijn verzuurd van de twee hevige gevechten vlak na elkaar. Hij krijgt de vis nauwelijks getild voor een foto. We leggen de meerval samen op zijn schoot. Wat een pens heeft deze meerval, ongelofelijk! Het meetlint stopt bij exact 160cm. In hoog tempo schiet ik wat foto’s. De Tripple pikefighter zit dwars in de grote bek. De dreggen zitten goed vast. Met zijn laatste krachten tilt Sando de vis in z’n lengte de lucht in voor een laatste foto. Ik verlos hem van het enorme gewicht en stap met de rover het ondiepe water naast de oever in.

De SPRO HS Tripple Pikefigther zit stevig vast dwars in de bek

160 cm riviergigant in volle lengte

Meteen bij het voelen van het water zwemt de meerval bij ons weg. Terwijl Sando uitpuft verstuur ik even snel een sms’je naar enkele vismaten. Eigenlijk zijn we klaar vandaag. Langer gedrild dan gevist. We werpen nog ontspannen een uurtje met shads op snoek. Zonder resultaat. De ijzige noordoostenwind heeft ons ondertussen aardig verkleumd. Op een kleine hotspot op de rivier laten we nog even een shadje zakken.

Al na enkele minuten een tik op mijn 7 inch fin-s shad. Hangen! Een snoekbaars poetst voor mij dus ook de nul weg. Hoewel dat niet eens zo hard nodig was. De vreugde voor m’n maat overheerst nog steeds en geeft nog eens nadrukkelijk aan dat we zijn uitgevist vandaag. We zoeken dan ook de trailerhelling op. Beiden zijn we stil. Diep in gedachten verzonken. Nagenietend van het onverwachte avontuur.

Puntgave snoekbaars op de 7 inch fin-s