Rivier in het Vizier 173
Door Yvo Bindels
28 februari 2010
Er is een zeer forse wind voorspeld, mogelijk met windstoten. Vissersbloed kruipt echter waar het niet gaan kan. Lambert en ik gaan enkele uurtjes het water op. Als het niet te doen is, zijn we er ook zo weer van af. Een degelijke boot en bijpassende motor zijn wel noodzakelijk onder deze omstandigheden.
Het is inmiddels al na tienen als we traileren. De wind staat vol op onze kant. Koffiebruine golven rollen tegen de zijkant van de boot als Lambert de trailer wegrijdt. Ik kan niks anders doen dan de Marcraft bij de oever houden. De volgeladen zware boot mooi haaks op de oever leggen gaat in m’n eentje niet lukken bij deze wind. Lambert loopt een stuk het water in en krijgt de boot van de kant af geduwd. Zo, we drijven! Snel de motor starten en weg hier.
We zien wel hoe lang het te doen is
Zal wel al windkracht zes zijn nu. Onze mogelijkheden zijn aardig beperkt zo. We zoeken meteen de luwte op. Eerst maar eens over enkele ondiepe stekken slepen. Leverde vorige week aardig wat aanbeten op. Nu is het echter veel troebeler en staat het water een meter hoger. Rammelaars, grote ondiep lopende pluggen en rubbercreaties trekken hun baantjes, maar vallen niet in de smaak bij de rovers.
Het zonnetje dat vanmorgen scheen is inmiddels verstopt achter een dik wolkendek. Het ziet er dreigend uit. Dan slaat Lambert aan. Mis. Een vis weet de haken van de grote witte boneyard twister te omzeilen. We zoeken verder. De rivier is met 900 k/s afvoer geen partij vandaag. De harde wind waait ook nog eens in de stroomrichting.
Opnieuw zoeken we een uithoek op. Hier wordt de wind getemperd door een lange dijk. Lambert is één met zijn machine. Weet de boot ondanks de forse rukwinden keurig op koers te houden. Aangezien hier nogal wat kleinere snoek zit, pas ik het kunstaasformaat aan. Het Jointed Shadrapje levert niks op, maar de klassieke Rapala J13 wordt vervolgens vrijwel direct gegrepen.
Het gespartel van kleine snoeken geeft doorgaans alleen maar ellende. Even buiten boord laten uitrazen dus. De tweede dreg bungelt van links naar rechts. Met de nieuwe hakenwerende Seagrip handschoen voel ik me toch wat zekerder. Even een plaatje en dan mag de rakker terug. Verder geeft het ondiepe stuk water niks prijs. Verkassen dus!
Op de nieuwe stek gaan we werpend aan de slag. De i-pilot op de fronttroller van Lambert is een echte aanwinst. Door het inschakelen van de spotlock-functie blijven we keurig in het midden van het kleine baaitje liggen. Eigenlijk een luxe anker dus. We werpen het water cirkelvormig uit met jerkbaits en shads. Een harde windstoot wordt door de elektromotor opgevangen en in enkele seconden liggen we terug in positie.
De spotlock-functie van de I-pilot is geactiveerd
Een vogelaar heeft zijn kijker op ons gericht. We zwaaien overdreven fanatiek zijn kant op. De man komt lachend achter zijn lens uit en zwaait sportief terug. Precies op het moment dat Lambert met de wind in de rug een sanitaire stop inlast beginnen de Galloway runderen uitbundig te loeien. Of dat toeval is? Ik vind het maar verdacht bronstig klinken.
De combinatie in m’n handen is volledig in balans. De 2,70mtr lange HS STI 40-60 gram hengel zwiept de 15 cm lange shad op 20 grams jigkop ver weg. De tweekleurige 30 ponds fireline vliegt in hoog tempo van de grote spoel van de Daiwa Exceller 4000 molen. Ondanks de secure visserij kunnen de rovers alle verleidingen weerstaan. We zoeken wat dieper water op. Met rammelende pluggen slepen we in hoog tempo met de wind mee. Hoe verder we van de kant geraken des te hoger worden de golven die ons vooruit zwiepen.
Lambert krijgt een aanbeet op zijn Spro Big Bullet, maar de vis weet zich meteen te verlossen van de dreggen. De wind zet nog een tandje aan. Dit is niet te doen. Dicht onder de oever waar dan wind vandaan komt gaat het nog wel. Beiden enkel een handhengel. Al snel een aanbeet op mijn Tripple Pikefighter. Hangen, nee los. Het korte hevige kopschudden duidde waarschijnlijk op een snoekbaars. Zullen we niet meer achterkomen.
De wind zet nog een tandje aan, dit is niet te doen.
Er drijven aardig wat losgewaaide takken in het water. Net op het moment dat ik zo’n tak met m’n lijn ontwijk volgt er weer zo’n felle beet. Deze keer is het goed raak. Lambert ziet mijn hengeltop de schokken opvangen en zegt wat ik denk; “Snoekbaars”. En inderdaad een fier gestekelde kam verschijnt in het oppervlak. De vis probeert kopschuddend te ontsnappen maar zit met beide dreggen goed vast.
Lambert grijpt de vis met de seagrip handschoen bij de staartwortel en tilt deze aan boord. Mooie beloning onder deze omstandigheden! Na enkele foto’s mag de zander zijn tocht vervolgen. Dan ontvang ik een sms met waarschuwende boodschap ‘Bij jullie gaat nu een storm beginnen’. En inderdaad, voordat we het weten barst de hel los. De enorm harde wind zet nog eens een tandje bij en de rukwinden zijn enorm hard. Bomen kraken, takken breken af en waaien door de lucht. We moeten weg hier!
Gretige snoekbaars op de Tripple pikefighter
De schuimkoppen van omrollende golven waaien de lucht in. Het resultaat lijkt op dikke regendruppels die met een rotgang horizontaal over het wateroppervlak vliegen. Doet pijn in het gezicht. Het gezicht van Lambert is knalrood. De trailerhelling ligt vol in de wind. De wind en stroming zijn er te hard en de golven werken ook niet echt mee. We krijgen de boot er nooit van z’n leven uit hier.
Ik heb een idee, en dat is een haven binnen varen die enigszins beschut ligt. Lambert kan dan daarheen rijden met de trailer en ik vaar de boot er naar toe. Lambert aan land afzetten valt nog niet mee. Lambert zit op de punt van de boot die ik dicht bij wal probeer te houden. Tussen twee golven door kan hij eruit springen. Ik moet meteen de motor in z’n achteruit zetten en fors gas geven. Net op tijd. Wel komt er zo een flinke slok water binnen.
“Doe voorzichtig” roept m’n maat vanaf de oever. Met de wind in de rug druip ik stroomafwaarts af. De rivier is verder leeg. Niet zo vreemd. Door de regen en het opspattende water onderga ik mijn tweede doopsel. In de haven is het gelukkig rustiger. Nog nooit waren we zo blij dat we de boot weer op de trailer konden draaien na een korte visdag.
Alles is door en door nat. Op de terugrit in de auto is de schade zichtbaar. Omgewaaide bomen, omgevallen grote reclameborden en overal losgewaaide takken op de weg. Op de radio horen we dat de windstoten een snelheid van 110km hebben gehaald. Wij zijn weer een ervaring rijker en hebben wel ons lesje geleerd.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
