TotalFishing

Rivier in het Vizier 169

Door Yvo Bindels

24 januari 2010
Het is weer enkele weken geleden dat Sando en ik onze favoriete rivier onveilig maakten. De dikke laag ijs voor de trailerhelling is nu eindelijk ontdooid. Met een nieuw voorspelde vorstperiode voor de boeg, moeten we er maar snel van profiteren, nu het nog kan.

Midden op de plas is een groep aalscholvers op jacht. Het lijkt erop dat de omvang van de populatie elk jaar groeit. Ze slaan op de vlucht als we naderen. Jammer genoeg verbruiken ze nu onnodig veel energie die ze vervolgens weer met het eten van vis zullen aanvullen. Eigenlijk zijn het gewoon mooie gespecialiseerde jagers, maar we kunnen niet om het feit heen dat ze ware slachtingen kunnen houden onder water.

De rivier stroomt aardig. Zien we graag aangezien we de laatste uurtjes van de dag gericht op grote snoekbaars zullen vissen. Enkele roofvissers verticalen op de geijkte stekken. Er zijn een stuk of zes van die vaste stekken waartussen vele boten hier heel de dag wisselen. Op drukke dagen is het soms net een stoelendans. Wij verlaten de rivier en zoeken een ondiepe baai op. Hier is het altijd heerlijk rustig.

Het is er niet diep en wordt bij stijgende temperaturen graag bevolkt. Vooral door snoek. Monsters vangen we er eigenlijk nooit, maar we willen gewoon lekker ontspannen werpen met redelijke kans op actie. Die actie is er al snel. Een kolk achter de oranje Rapper van Sando. Ik kijk over de schouder van m’n maatje mee naar een eventuele herkansing. “Daar is ie weer!” Een vis van een centimeter of zestig duikt er opnieuw langs. Zag er ook niet echt uit als een overtuigende aanval.

Sando stelt voor dat ik er eens een mini-jerkje langs tik. Het gele jerkbaitje gemaakt door Lambert wekt al direct de interesse van de snoek. Zwemt er met z’n bek zowat tegen aan. De allesvermorzelende aanbeet blijft echter uit. We laten de bengel verder met rust. We driften precies door het midden van de baai en werpen in tegenovergestelde richting. Zo kammen we het water secuur uit.

Een uurtje verder ziet Sando opnieuw een groengele schim achter zijn jerkbait wegdraaien. De volgende worp heeft de snoek het kunstaas meteen weer in het vizier en schiet richting het oranje gevaarte. M’n maat beschikt over stalen zenuwen en laat de jerkbait stilhangen. Met wijd gespreide kaken duikt de snoek vol overgave op de Rapper. Voltreffer! De snoek schrikt zich rot als Sando zijn hengel krom slaat en laat een grote kolk achter.

De Rapper heeft zich in korte tijd al meerdere keren bewezen

Na een korte maar felle strijd tikt Sando de vis buitenboord los. Alle tijd dat we in de baai vissen is er een meerkoet druk in de weer. Het leek er aanvankelijk op dat ze met een poetsbeurt bezig was, maar daar duurt het nu te lang voor. Zou ze soms vastzitten? Als we haar naderen blijkt dit inderdaad het geval. Het valt nog niet mee om haar te pakken te krijgen, want ze duikt continue kopje onder en komt op een andere plek boven.

Met de schepnetsteel weet ik de lijn naderbij te halen. De arme meerkoet is doodsbang. Gelukkig zit alleen haar poot verwikkeld in het fluogele nylon en kunnen we haar vrij eenvoudig bevrijden. Ze zoekt haar toevlucht onder enkele overhangende struiken waar ze rustig bij kan komen van het avontuur.

We verkassen naar een kleine plas. We kijken er onze ogen uit; overal liggen omgevallen bomen in het water. Bevers! Er drijven zelfs verse bijna witte houtschilfers. Een bellenspoor richting overhangende struiken verraadt de vluchtweg van de bever. Helaas krijgen we ze niet te zien.

Beverwerk!

We bevissen het steile oevertalud. Mijn 15 cm lange shad zwemt verleidelijk, maar weet geen aandacht op zich te vestigen. Misschien moet het groter? Als ik een witte Buldawg in de speld hang is het meteen raak! Een mooie snoek komt kopschuddend in het oppervlak. Ik moet snel bijsturen, want de boot drijft onder het struikgewas in en er staan nog enkele hengels rechtop in de kokers.

Door het eventjes slap vallen van de lijn weet de snoek zich feilloos van de weerhaakloze dreggen te ontdoen. Jammer, maar het is niet anders. Verder krijgen we er geen aanbeten meer. Een andere ondiepe plas in de buurt is ons doel voor de rest van de middag. Jerken op snoek. Er liggen echter al drie boten, twee bellyboaten en er lopen nog eens enkele vissers te werpen vanaf de kant. Een heel leger dus. Er zal dus wel gevangen worden hier.

De Waalse roofvissers communiceren vrij luidt met elkaar. Wij draaien de plas meteen weer uit en zoeken rustigere oorden. We gaan aan land om de benen te strekken en de kippenvleugels op te warmen op het gasbrandertje. Na de pauze gaan we vol nieuwe energie weer aan de slag. Werpen met grote shads op snoek. Helaas laten de grote dames zich niet zien.

Time-out

De resterende tijd gaan we gericht op grote snoekbaars vissen op de rivier. De stroming is helaas een heel stuk minder dan vanochtend, maar toch is het al vrij snel raak! Sando’s roodwitte Screaming Devil is strak in de oever gegrepen. Floating staat op het kunstaas, maar is inmiddels lek en vangt als een tierelier.

De gehaakte vis gaat er eerst als een speer vandoor, maar laat zich vervolgens vrij mak richting boot drillen. Geen typische snoekbaarsdril, maar het is er wel eentje. En een mooi ook! Ik land de puntgave snoekbaars snel voor m’n maat. Snel een paar plaatjes er terug ermee in het 4 graden warme rivierwater.

Plaatje

Het miezert eigenlijk al heel de dag en de spullen zijn alweer eens aardig nat. Plotseling valt de dieptemeter uit. We hebben hem hier niet echt nodig, maar willen wel weten wat er aan de hand is, de accu moet namelijk nog vol zijn. Een kabeltje blijkt te zijn gebroken en het probleem is weer rap verholpen. Opnieuw krijgt Sando een ram op zijn SD, maar mist de aanbeet. Een grote snoekbaarsschub op de dreg verraadt de dader.

De stroming valt nog verder weg, wat voor ons de reden is om de oever te verlaten en de vaargeul op te zoeken. Blijkt een goede keuze, want Sando slaat zijn hengel krom. Bonkend gemopper van een grote snoekbaars. Helaas veert de kromme hengel alweer snel recht. “Los!” voegt Sando er teleurgesteld aan toe. Een andere boot komt precies in onze driftlijn liggen. Lekker sociaal.

We laten niet het achterste van onze tong zien en zoeken een ander stuk rivier op. Daar krijgen we helaas geen aanbeten. De schemering is inmiddels begonnen. Als de andere boten het water verlaten hebben bevissen we nog snel een hotspot. De snoekbaarzen lijken geen zin meer te hebben. Net als ik de boot stil leg en de Taildancer wil binnenhalen voel ik een trilling en sla instinctief razendsnel aan. “Ja, het is er eentje.” zeg ik tegen Sando die zijn plug al aan het binnenhalen was en vreemd opkijkt.

Geen reus, maar op het nippertje mag ik toch nog zo’n ijskoude rivierzander voor de lens houden. Na het opruimen van onze spullen is het vrijwel donker en we besluiten snel de trailerhelling op te zoeken. Door de dichte bewolking is het er nu echt pikkedonker en heb ik moeite om de helling te zien bij het achteruit rijden. Ook het traileren gaat minder soepel. Toch maar eens een extra lamp op de trailer overwegen.

Op het nippertje