TotalFishing

Rivier in het vizier 167

Door Yvo Bindels

20 december 2009
Om 5.00uur gaat m’n wekker. Ik kijk uit het raam en zie een aardig pak sneeuw liggen. Brrr.. een koude rilling loopt over m’n rug. Gisteravond 13 graden vorst. We zijn knettergek!

Ik spring in drie lagen kleding. Daarover gaat straks nog eens het warmtepak. Goede kleding is onder deze omstandigheden erg belangrijk. Net zoals genoeg eten. Koffie, erwtensoep, broodjes en chocolade moeten de inwendige mens versterken. Het vriest minder hard dan gisterenavond, maar de wind en sneeuw zullen wel eens tegen kunnen werken.

Egon en ik stappen bij Lambert in en Michiel bij Wouter. Na een aardige autorit arriveren we aan een witte trailerhelling. Het sneeuwt, en niet zo zuinig. We kijken elkaar eens aan. Weten we het zeker? Ja dus. De sneeuw wordt aan de kant geveegd en een behoorlijke portie strooizout doet de rest. Lambert en Wouter hebben beiden een sterke vierwiel aangedreven auto. Met een doorsnee gezinsauto zou deze situatie vragen om problemen zijn.

Weten we het zeker? Ja dus.

We zijn de enige boten op de grote plas. De eerste stek ligt vol in de wind. Alleen al de speld openmaken en een shad eraan hangen is een kunst op zich. M’ n vingers moeten na het gereed maken van de spullen eerst eens even opwarmen. M’n handen zijn knalrood. De ogen van de hengel vriezen al snel dicht. De stevige wind veroorzaakt flinke golven en het valt niet mee de shad geconcentreerd bij de bodem te houden. Zelfs na m’n noodgreep naar 30 gram niet.

We zijn het er snel over eens. De luwte opzoeken! Uit de wind gaat het net iets makkelijker allemaal. Op elf meter diepte krijgt Lambert al na enkele minuten een stevige dreun op de hengel. Een prachtbaars van 44 cm mag even aan boord. De vis heeft een zwerend wondje. Er zit een stukje hout vast in de vis. Hoe zou zoiets erin komen? We halen het er in elk geval voorzichtig eruit en zetten de baars terug. Niet veel later is zijn langwerpige Henk Thielens Tottershad ook door een snoekbaars gegrepen.

Prachtbaars op de Henk Thielens Totter shad.

Zelf vis ik met een zwartbruine Dull shad van 11 cm op een 24 grams jigkop. Ook ik krijg in hetzelfde taludje na een half uurtje een harde aanbeet. Voor de mooie zeventiger snoek doe ik m’n handschoenen wel even uit en stop m’ n handen in het ijskoude water. De snoek springt twee keer het luchtruim in. Ziet wel gaaf uit tussen de sneeuwvlokken. De rovers staan hier dus kriskras door elkaar. Toch duurt het even voordat we weer een aanbeet krijgen. Lambert slaat aan maar mist. Ook ik mis een aanbeet.

Dan maar eens een andere stek proberen. In de luwte van een stilliggend schip sturen we onze shadjes naar negen meter diepte. Ik heb eigenlijk wat minder gewicht nodig nu, maar vis toch met de 24 gram verder. M’n vingers zijn simpelweg te koud om die speld weer open en dicht te maken. Lambert geeft zijn hengel een flinke zwieper en het carbon vliegt krom. Terwijl ik over m’n schouder naar zijn dril kijk, lijkt een vis mijn hengel wel overboord te willen te trekken. Wat een aanbeet!

De vis blijft op diepte mokken. Moet wel een beste snoekbaars zijn. En inderdaad,een prachtige vis komt naast de boot in het oppervlak. De Dullshad zit stevig vast, maar goed ook, want met m’n stijve vingers krijg ik de snoekbaars niet zo goed te pakken. Die duikt deze nog eens de diepte in. Egon assisteert en houdt m’n hengel vast, zodat ik de snoekbaars binnen boord kan liften. Even het meetlint ernaast. Op dit lichte materiaal is 74 cm een mooie maat! Even samen met Lambert en zijn vis op de foto.

De Dull shad in 11 centimeter goede zaken!

Vanwege de natte handen hebben Lambert en ik behoorlijk koude vingers. Egon zegt lachend dat hij er nog helemaal geen last van heeft. Maar dan moet hij er ook aan geloven. Want ook zijn shad is gegrepen. Ook nu een prachtige snoekbaars die ook de zeventig centimeter haalt. Daarna wordt het wat rustiger op de stek. We krijgen nog enkele aanbeetjes en vangen er nog twee snoekbaarzen bij.

Ook voor Egon een beauty.

Ik vis vanwege de inzet van wat zwaardere loodkopen met HS Signature troller van 10-45 gram. Voel met deze hengel prima wanneer de jigkop de bodem raakt en er is genoeg ‘body’ om de haak te zetten. Op mijn molens zit felgele fireline van 3,6 kilo trekkracht. Deze gladde lijn in nieuwstaat neemt geen vocht op waardoor ik veel minder last heb van het bevriezen van de lijn op de spoel etc.

Door de opvallende kleur zie ik tevens sneller of ik Egon die vlak naast me zit niet kruis. Een andere voordeel is het kleine beetje rek dat er in de lijn zit, het is niet veel, maar kan er volgens mij wel voor zorgen dat er minder vis direct na de aanslag verspeeld wordt. Rond het middaguur voegen Wouter en Michiel zich bij ons. Ze hebben een ander deel van de put bevist, maar konden er geen aanbeet krijgen. M’n broodjes blijken ondertussen licht bevroren te zijn.

Na de lunchpauze met warme soep gaan we opnieuw de uitdaging aan. Het sneeuwt ondertussen weer grote vlokken. De shadjes die klaar lagen zijn helemaal ondergesneeuwd, net zoals de kunstaasdozen. We blijven natuurlijk in de luwte doorvissen. Als we nu de wind zouden opzoeken vriezen we waarschijnlijk vast aan onze stoelen. Egon vangt een prachtige veertigplus baars aan een geelrode Dullshad.

Soms zegt een foto meer dan duizend woorden…

Ook ikzelf krijg ik de Dullshad veruit de meeste aanbeten. Nu ook op de kleinste Dullshad van 9 centimeter in de kleur blauwgrijs op 21 gams football jigkop. Lambert blijft goed vangen op de Henk Tielens Totter shads en dan vooral in het bruin. De hele boot is nu ondergesneeuwd, zelfs wij vissers zijn van een witte laag voorzien. De vriendin van Egon belt. Er is een weersalarm uitgegeven. “Hier op het water blijft de sneeuw niet liggen” grapt hij.

Het laatste uurtje bijten vooral de baarzen prima. Lambert vangt er zelfs eentje van 46cm. Ook ik mag nog een veertiger noteren. Wouter en Michiel vangend dropshottend ook enkele baarzen. Vanwege de sneeuwval willen we voordat de schemer invalt getrailerd hebben. Het traileren verloopt gelukkig probleemloos verder. In de auto tintelen m’n handen behoorlijk.

Fraaie baarzen in het laatste uurtje.

De rit gaat lang duren, want er ligt ook op de autosnelweg een behoorlijk pak sneeuw. We doen rustig aan en zorgen dat we weer veilig thuiskomen. Ondanks de kou was het een ontspannen visdag met behoorlijk wat aanbeten en een prima resultaat met enkele beste vissen. Thuis wordt de verwarming behangen met alle spullen die doorweekt zijn. Kunstaasdozen open, zodat de haken niet gaan roesten en alles de volgende keer weer in orde is. Dan hopelijk met wat beter weer.

Tot slot wens ik alle lezers een gelukkig, gezond en visrijk 2010!