TotalFishing

Rivier in het vizier 162

Door Yvo Bindels

15 november 2009

Het gekookte water gaat door de koffiefilter de thermoskan in. De koffiedamp ruikt lekker. Buiten jaagt de harde wind dikke druppels tegen het grote keukenraam aan. Voor vanmiddag zijn opklaringen voorspeld, maar tot dan zullen we dit weer moeten trotseren. Betekent wel steevast rust op het water!

Bij het hengelrek is de keuze snel gemaakt. Sando en ik vissen vandaag namelijk gericht op grote baars en afhankelijk van de omstandigheden ook op snoekbaars. De Godfather 2 parabolic gaat mee voor het ultralichte werk. Voor het vissen met de shads van standaard formaat gebruik ik de HS Signature troller. Vanwege zijn lengte van 2,2mtr ook geschikt voor het werpen met kleine en middelgrote shads. Voor de dieplopende snoekbaarspluggen en shads op loodkoppen van 30 gram is de HS Titan 2mtr 20-40 gram heilig!

Ook bij de kunstaasdozen wordt een selectie gemaakt. De dozen met reuzerubber en dito pluggen blijven thuis. Sando loopt fluitend de garage binnen. Drie kwartier later dobberen we op het water. We bevissen enkele grote harde platen. Voorgaande jaren mochten we hier in de herfst regelmatig dikke baarzen noteren. Met kleine plugjes en minishadjes willen we kijken waar de baarzen zich ophouden. Doorgaans staan ze hier dicht bijeen.

Als snel is de Butcher gegrepen door een baars van een centimeter of vijftien. Wel leuk, maar waar deze bijten, zitten vaak geen grote. We gaan verder werpen af en toe met shadjes en slepen stukken. De harde wind blaast de boot regelmatig uit koers. Sando en ik vangen beiden hetzelfde, namelijk de plug van de steunhengel. Verder met alleen handhengeltjes dus.

Twee uur later hebben we verspreid over verschillende stukken zeven baarzen tussen de 15 en 25 centimeter gevangen. De grote exemplaren lijken vooralsnog afwezig. Wat nu? De rivier stroomt niet en het water is helder. We weten het even niet. De grote aanlegpalen en de betonnen peilers worden met shads bevist. Misschien lopen we zo wel tegen een beste baars, snoekbaars of snoek aan?

Slechts kleine baarzen op de kleine aasjes.

Ik heb m’n handen vol om de boot onder controle te houden. De windstoten zijn soms zelfs zo hard dat je de hengel stevig in de hand moet houden! De rovers laten het finaal afweten. Gegrilde drumsticks en een kop koffie bieden troost. Ik vraag aan Sando of hij enig idee heeft waar we het moeten zoeken? Hij haalt z’n schouders op. We moeten er gewoon net even tegen aan lopen nu. Twee andere vissers die we tegenkomen zijn zelfs nog geheel aanbeetloos.

Dan heeft Sando een goede ingeving. Een taludje op een plas waar we al vaak een vis vingen die vele visloze uren meteen deed vergeten. De ene keer een grote snoek en de andere keer een kapitale baars, maar vooral ook dikwijls niks. Ik geloof wel heilig dat er vaak vis aanwezig is, maar ze weten te verleiden is natuurlijk twee. Is wel een stukje varen. Het is ondertussen al middag en het regent nog steeds.

Op de plek van bestemming besluiten we de kansen ietwat te spreiden. Sando vist met een minishadje gericht op baars. Ik zoek in de doos met middelgroot rubber naar een compromis. Iets wat moeilijk te weerstaan is voor een snoek, maar ook door een hongerige baars nog als prooi kan dienen. Het wordt een Bulldawgje, waarmee ik de kans op baars weliswaar verklein tot bijvangst.

We zijn eindelijk eens lekker uit de wind. Aan de regen wen je op een gegeven moment en merk je zelfs niet meer. Het taludje loopt flauw af van nul naar drie meter en vervolgens steil naar zes meter diepte. Sando vist zijn shadje vanuit het diepe terug en ik werp naar het ondiepe en vis het kunstaas sprongsgewijs binnen. Aan gestrekte lijn laat ik het Bulldawgje langs de scherpe richel zakken. Bam, een harde ruk aan de Titan! Reflexmatig sla ik stevig aan, raak!

Een dikke baars vecht kopschuddend in het heldere water. Bij een harde hengel is zacht drillen van baarzen wel van belang. Zou zonde zijn om op dagen als vandaag de vis vanwege ongeduld te verspelen. De baars zit echter stevig in de onderbek gehaakt en er kan niks misgaan. Even later mag ik de oude, schraal gekleurde vis voor de lens tonen. Van de ene kant een beetje bijvangst, van de andere kant toch ook afgedwongen. Ik ben er elk geval blij mee!

Oude baars.

We vissen het taludje nauwkeurig af. Ze zullen er heus wel zitten, de rovers, maar verdere aanbeten krijgen we niet. De schemering gaat zo beginnen. Op terugweg naar de trailerhelling bevissen we nog een mosselbankje met shads. De bodem is er grillig en bij ieder brengt de kunstaasredder soelaas. Dan is het Sando die zijn hengel een behoorlijk stevige zwieper geeft. Hangen!

Hangen! de 5 ¾ inch Fin-s gegrepen.

Een riviersnoek geeft aan het lichte verticaalmateriaal geweldige sport. De jighaak zit stevig vast. Als de snoek naast de boot komt, help ik letterlijk een handje en schuif m’n vingers onder het kieuwdeksel. Aan boord wordt de vis overgenomen door twee grotere handen. Gelukkig dus ook een leuke vangst voor m’n maat. De mooie goudgekleurde snoek wordt tezamen met een trotse lach op de gevoelige plaat gezet en mag daarna terug de diepte in.

Goudgekleurde riviersnoek voor Sando.

In de schemering proberen we toch nog een grote snoekbaars te scoren. De dieplopende pluggen tikken de keiharde bodem regelmatig aan. Voor de tweede keer parkeer ik mijn plug stevig vast aan een obstakel. De kunstaasredder krijgt maar geen grip en de harde wind maakt het er niet makkelijker op. Weer een rukwind die de boot van de plek drijft. Ik wil ‘alles of niets’ toepassen, maar Sando wil het nog een keer proberen. Terwijl ik de boot op de plek houdt, stuurt hij de redder opnieuw richting bodem. Dankzij zijn doorzettingsvermogen en geduld begint mijn favoriete Bomber 25a nu aan z’n tweede leven.