TotalFishing

Rivier in het vizier 161

Door Yvo Bindels

10 november 2009

De herfst is volop zichtbaar. Sommige bomen vertonen nog prachtige kleuren, anderen hebben bijna alle bladeren laten vallen. Dagen met een strak blauwe hemel en sombere grijze periodes wisselen elkaar af.

‘s Zaterdags mocht ik samen met Eddy, Willem en Jelle de Totalfishing-stand in Utrecht vertegenwoordigen. Graag maak ik even van de gelegenheid gebruik om me te bedanken voor de vele leuke reacties van enthousiaste TF-lezers. Na het druk bezette weekend heb ik toch echt zin in een visdag. Ik heb nog enkele verlofdagen over. Mooie gelegenheid een drukbevolkte vijver eens op een doordeweekse dag aan de tand te voelen.

Deze torenvalk zag ik vorige week tijdens een zonnige dag en ving vlak na de foto een muis.

Het is grijs en somber. De donkere wolken zien er dreigend uit. Precies waar ik op gehoopt had. De vijver wordt nogal graag bezocht door mensen die hun hond uitlaten en de bewoners van het ernaast gelegen bejaardenhuis. Af en toe een praatje is niet erg, maar om de vijf minuten hoeft nu ook al weer niet.

M’n uitrusting bestaat slechts uit een hengel en een rugzak. Daarin zitten fotoapparaat, onthaaktang, vergunning en wat kunstaas. De uitgekozen aasjes, acht stuks om precies te zijn, passen prima in het bamibakje van de chinees. Wat frisdrank en de broodjes blijven even in de auto. Laarzen en regenjack aan en struinen maar! De vijver ziet er prachtig uit. Aangelegd in de vorm van een klaverblad en overal interessante hoekjes en redelijk toegankelijke oevers.

Deze beperkte selectie is meer dan zat.

Ik begin maar meteen vanaf het eerste steigertje. Hang voor het eerst de slow-sinking Rapper van Spro in de speld, maak een kort worpje en bekijk de actie. Het water is mooi helder en de wit/oranje jerkbait kan super traag gevist worden. De eerste indruk is veelbelovend. Van onder m’n voeten schiet een snoek gretig over de bijna stilhangende jerkbait heen. Amper vijf seconden gedoopt en bij de eerste worp al meteen ontmaagd!

De kopschuddende snoek springt meteen het water uit. Na een korte dril kan ik de snoek met de nekgreep het water uit tillen. Een man die z’n hond uitlaat stopt en kijkt me boos aan. Het lijkt erop dat ik zo een preek ga krijgen. Voor de man bedenkt wat hij moet zeggen tik ik de vis vliegensvlug los met de lange tang en geef ‘m de vrijheid terug. De derde worp is het opnieuw raak. Opnieuw vlak langs de kant. Een klein snoekje wordt in het water losgetikt.

Na vijf minuten een kolk achter m’n jerkbait. Een grote snoek achtervolgt en slaat toe! Vol adrenaline sla ik het jerkje weg nog voordat de snoek daadwerkelijk z’n doel getroffen heeft. Deze klassieke beginnersfout kost me waarschijnlijk een van de grootste vissen die hier rondzwemmen. Natuurlijk zeur ik voor een herkansing. Maar deze dame weet van wanten en laat de gehele inhoud van het plastic bamidoosje onaangeroerd voorbij zwemmen.

De slow sinking Rapper is super traag te vissen en daarmee een dodelijke verleider.

Zo gaat het verder. Vol enthousiasme vliegen links en rechts wat snoeken richting jerkbait. Sommige klappen vol erop, anderen missen en komen niet meer terug. Vooral wanneer de Rapper uiterst traag wordt gevist volgen de aanbeten. Na enkele uurtjes jerken hang ik een shad eraan en bevis de wat diepere gedeeltes van het water. Even kijken hoe diep het is. De shad valt naar beneden, maar houdt hier ook weer snel mee op. Maximaal twee meter.

Als ik wil binnendraaien voel ik een verzwaring. Gretig zet ik de haak. Ik voel meteen dat het geen roofvis is. De eerste run is lang. Moet wel een gehaakte karper zijn. Na een stevig robbertje knokken zie ik inderdaad de brede bruine borstvinnen van een karper. De dreg zit onder de bek en de hoofdhaak zit in de wang geprikt. Gaat eenvoudig los en de schubkarper mag z’n weg vervolgen. De shad blijkt ook bij de snoek in trek. Eerst een losser en vervolgens een vis van rond de 70cm.

Dikke schubkarper even de klos.

De kantjes met het riet en wat plomperesten zien er goed uit. Onze toeziend oog van een bestuurslid vang ik een snoekje van rond de vijftig centimeter. “Snoeken boven de 70 centimeter mogen niet terug gezet worden” klinkt het. Natuurlijk doe ik een poging de principes van een natuurlijke voedselketen uit te leggen. Voordat ik m’n verhaal goed heb afgemaakt klinkt er: “Daar zitten er hier veel te veel van”. De slecht vangende witvissers maken er af en toe een heuse heksenjacht op snoek. Ongelofelijk dat zulke achterhaalde principes nog spelen.

Bij deze rietjes en onderbroken oever kun je de snoek zowat ruiken. Hotpsot.

“Was dat de eerste?” klinkt er haast overhorend. Een ongeschoren gerimpeld gelaat kijkt me vragend aan. “Nee, ik heb er net nog eentje gevangen ” zeg ik. Ik durf niet te vertellen dat ik verspreid over heel het water al negen snoeken gezien heb op de jerkbaits en shads. “Was ook een kleintje” voeg ik er nog maar aan toe, terwijl ik de mooie getekende snoek snel terugzet.

Ik vind het welletjes, moet er niet aan denken dat ik onder toeziend oog hier nog een dikke vis vang. Ik heb me prima vermaakt vandaag en genoten van de actieve visserij. De denkbeelden die hier spelen zijn wel misselijkmakend en geven jammer genoeg een nare nasmaak aan de heerlijke herfstdag.