Rivier in het vizier 159
Door Yvo Bindels
19 oktober 2009
Net zoals gisteren zal het ook vandaag weer zoeken naar de rovers worden. Als de rivier niet stroomt en het water overal glashelder is, weten we dat we ons best moeten doen. Eigenlijk een mooie gelegenheid om eens wat onbekende stekken te verkennen.
Het is minder koud dan gisteren. De zonsopkomst is prachtig. Onderweg naar de eerste stek slepen we met kleine plugjes. De motor kan ondertussen langzaam warm lopen en meestal bijt er dan wel een visje links of rechts. Vandaag echter niet. We besluiten een steile rivieroever te bevissen met groot kunstaas. Grote shads, een Bulldawg en een Pikefighter maken het water onveilig.
Morgenstond…
We vissen het kunstaas over de afstervende planten heen. Vele meters water gaan er onder de boot door. Een aanbeet lijkt een kwestie van tijd. Na bijna drie uur slepen worden we toch ongeduldig. Tijdens het keren van de boot zie ik dat mijn nieuwe shad behoorlijke oorlogswonden heeft opgelopen. Enkele diepe sneden over de halve lengte. Duidelijk het werk van het scherpe gebit van een snoek. Ik snap er niks van; de shad was nieuw en ik viste deze aan de handhengel.
Heb wel enkel keren wat planten gevoeld, maar meer ook niet. Een ervan moet dus toch echt een snoek geweest zijn. Sando heeft tomatensoep meegenomen en daar nemen we wel de tijd voor. Familie knobbelzwaan zit ontspannen in het zonnetje. De sierlijke vogels geven hun verenkleed een grondige poetsbeurt. De jongen zijn nog duidelijk herkenbaar door hun grauwe verenpak en grijze snavels.
Lekker ontspannen in het zonnetje
Na de lunchpauze gaan we verticaal aan de slag. Ik probeer enkele nieuwe modellen van Spro die allen hun geheel eigen actie hebben. Met het enkele doosje shads kan ik eigenlijk alle kanten op. De bodem is spijkerhard. Sando houdt er een aardige vaartje in met de elektromotor. Op vier meter diepte krijg ik een keiharde aanbeet, maar sla een gat in de lucht. Best knap dat zo’n vis die scherpe dreg en jighaak weet te ontwijken.
Enkele nieuwe modellen en kleuren van Spro
Sando doet het beter en slaat wel een mooie hoepel in zijn lichte verticaalhengel. Een snoekje heeft de Dull shad te grazen genomen. Mooi op de hoofdhaak gehaakt. Een kwartiertje later vangt hij nog een snoek, dit maal ietsjes groter. Als die trend zich zo voorzet zitten we goed! Drie beten in een half uur op een nieuwe stek geeft behoorlijk wat hoop. Maar zoals wel vaker na snel succes blijven verdere aanbeten uit.
Sando vangt verticaal twee snoekjes
Een ondieper gedeelte van het water bevissen we werpend met jerkbaits en shads. Er staan nog vrij veel planten. Ik heb een 15 centimeter lange shad van een lichte loodkop van 5 gram voorzien. Kan de shad mooi tussen de gaten in de planten naar beneden laten dwarrelen. In het heldere water goed te volgen. Ziet er verleidelijk uit. Als ik een snoek was, zou ik er zo in tuinen. Blijkbaar zijn de snoeken vandaag slimmer dan ik…
Onze laatste hoop is gevestigd op bekend terrein. Met dieplopende pluggen timmeren we enkele mosselbanken af op zoek naar een grote snoekbaars. Troebel water en stroming, dat is hetgeen we missen voor deze visserij. Maar misschien lopen we toch tegen die ene mooie vis aan? We vissen maarliefst drie keer een lange nylonlijn uit het water. Zo te zien moeten de kantvissers hier aardig wat meters snoer hebben uitstaan.
Aan het einde van de laatste lijn komen we onbruikbare troep tegen. Dikke gekinkte staaldraad, een enorme wartel en grote lompe dreggen waar een oudijzer-boer jaloers op zou zijn. Moet haast buitenlands zijn. Arme vis of fuut die dit zaakje per ongeluk naar binnen zou werken. Terwijl we terug naar de helling varen ruimen we alvast onze spullen op. We hebben van alles geprobeerd vandaag. Ondanks dat niks leek te werken hebben we toch een fraaie dag gehad. Lekker rustig op zo’n doordeweekse dag.
Onderweg naar huis zien we opeens een kabel naast de trailer bungelen. Oeps, de stekker van de lichtbalk vergeten in te steken. Deze is aardig beschadigd, maar doet het toch nog. Onderweg komen we langs een automaterialenzaak en kopen meteen een nieuwe. Hebben we weer wat te prutsen thuis. M’n volgende visdag laat even op zich wachten aangezien ik twee weekenden en de tussenliggende week met m’n vriendin in de Ardennen verblijf. Misschien zal de rivier daarna eindelijk weer eens stromen…