Rivier in het vizier 146
Door Yvo Bindels
12 juni 2009
Halverwege de vrijdagmiddag begint voor Han en mij het weekend. De kantoren waar we werken liggen zo´n 80 kilometer van elkaar af. Zijn laatste mailtje “tot zo” doet nog geen seconde over die afstand. In het uurtje dat Han erover doet tot bij mij thuis, heb ik de boot en spullen gereed.
De zon schijnt volop. Het lichtje briesje zorgt daarbij voor een aangename verkoeling. Eenmaal op het water zie ik dat dit nog helderder is geworden. De wens van Han is een grote snoekbaars, maar met deze omstandigheden is dat meer iets voor de schemering. M’n maat vindt het gelukkig ook prima om de eerste uren gericht op snoek te vissen.
Een klein plukje planten op de punt van een ondiepe plaat leverde onlangs nog wat aanbeten op. Han test de actie van zijn nieuwe Xbuster. Het ding zwabbert verleidelijk alle kanten op tijdens het binnendraaien. Bij de tweede worp met mijn Toppie schiet een gretig snoekje tussen de planten en treft z’n doel. Ik ook. De bengel mag er buiten boord van af.
Onderweg naar de volgende stek zullen we een talud passeren waar wel eens grote snoekbaars huist. Daarom slepen we met vier hengels richting die stek. Han vraagt welk kunstaas geschikt is. “Groot en opvallend gekleurd”, is m’n antwoord. Samen met een hoge snelheid de juiste ingrediënten voor agressieve juni snoekbaars. Hey, de dieptemeter doet het niet. Na inspectie blijkt er een kabeltje te zijn gesneuveld. De reserve kabelvoetjes met tang komen nu prima van pas en binnen vijf minuten doet de elektronica het weer.
Snelgevist groot kunstaas in felle kleuren voor de juni-snoekbaarzen
De Pikefighters , Supershadrap en Screaming Devil tikken op het ondiepste punt de bodem even aan. De hengel van Han knalt dubbel. Het furieuze kopschudden van een snoekbaars is duidelijk zichtbaar op de hengeltop. De snoekbaars zet z’n gestekelde kam fier overeind als Han hem uit het water tilt. De spitse grijptanden steken ietwat schuin naar voren uit de grote openstaande bek. De agressie straalt er gewoon vanaf. Puntgave vis ook. Prachtig! Zou toch zonde zijn om zo’n vis te scheppen als ie goed gehaakt zit en dus sowieso niet weg kan?
De politiepatrouille vaart voorbij. De agenten kennen onze boot ondertussen wel en zwaaien vriendelijk. De volgende stek wordt wederom met jerkbaits en rubber bestookt, maar ondanks alle goede ingrediënten levert dit niks op. De wind is aangewakkerd en ik moet steeds vaker naar de stuurknuppel van de elektromotor grijpen. “ Kijk daar!” Ik volg de wijzende vinger van Han en kom uit op een brede witte schim tussen de plompenbladeren. Een grote witte karper met enkele rode en blauwe vlekken zwemt voorbij.
Het slepen levert verder niks meer op. Voordat we wat gaan eten krijgt eerst een kleine mosselbank even nog wat aandacht. Beiden sturen we een fin/s naar beneden. De 21 grams jigkop is misschien wat zwaarder dan noodzakelijk, maar een beetje snoekbaars heeft daar heus geen moeite mee. Terwijl we rustig de bodem afspeuren kijk ik al rond voor een geschikte eetplek. Een keiharde aanbeet brengt me terug bij de les. Hangen! Heel even dan, want kopschuddend wet de vis te ontkomen.
Wat hebben we het slecht…
Han en ik hebben beiden aan het culinaire aspect van vanavond gedacht wat resulteert in een overvloed van lekkers. Een half uurtje dobberen we lekker ontspannen op een plas en genieten van het lekkers en het mooie weer. De volgende stek op de rivier gaan we werpend aan de tand voelen. Al snel een spectaculaire aanbeet op de jerkbait van Han. Vlak voor de boot heeft een tachtiger snoek de Busterjerk te grazen genomen. De vis geeft goed gas en Han heeft er plezier aan. Ook deze rover mag buiten de boot er af.
Han geniet
Niet veel later mag mijn redhead Slider even een snoekgebit voelen. Na wat gespartel naast de boot ontdoet het snoekje zich zelf van de haken. Prima zo. De wind zorgt voor een goede drift. Een nieuwsgierige, maar blijkbaar slimme snoek komt drie keer naar ons kunstaas kijken, maar weigert toe te happen. Een grote shad wordt helemaal genegeerd.
Self-releasing
Als de drukte op de rivier afneemt schakelen we over op snoekbaars. Handhengel, dieplopende plug en slepen maar. We varen dwars door een school brasems die beurtelings door de oppervlakte rollen. Af en toe raakt er eentje de lijn. Ik voel de Taildancer af en toe tegen de harde bodem tikken. Voel de lijn eventjes slap vallen en sla meteen aan. Het typerende kopschudden is altijd spannend. De vis blijft diep, mokt en voelt zwaar. Moet wel een hele grote snoekbaars zijn. Plotseling schiet hij los. Ik voel meteen de teleurstelling. Die vis zal nog wel even door m´n hoofd spoken.
Ook Han verspeelt een stevige vis. Jammer. De schemering zet aardig door. We hebben genoeg verlichting bij ons om tot in het diepe donker door te vissen. Dat doen we dan ook. In het donker zet ik na een korte tik de haak. Een veertiger baars heeft zich aan de Taildancer vergrepen. Zit maar flinterdun gehaakt en rolt er naast de boot van af. Daarna blijft het rustig. Als ik m’n plug verspeel aan een scherp obstakel, vinden we het genoeg geweest voor vandaag.
Een dikke baars in het donker
Het traileren in de duisternis verloopt minder soepel dan normaal met de gedachte om niet te veel lawaai te willen maken in de jachthaven. Maar na een kwartiertje is alles keurig opgeruimd en zijn we weer bezig aan de terugreis. Vis-uren vliegen eigenlijk altijd razendsnel voorbij, maar gelukkig hebben we nog het weekend voor de boeg.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
