Rivier in het vizier 144
Door Yvo Bindels
7 juni 2009
Op een rustig stukje in de luwte steken we de snoekhengels in elkaar en halen wat aasjes uit onze kisten. Terwijl Sando nog een kleine sanitaire stop inlast werp ik een Busterjerk naar een klein plukje planten. Meteen een kolk erachter! Mis.
Na nog twee keer naast de glider gegrepen te hebben, besluit ik het de snoek makkelijker te maken. Althans kortstondig! Het rechttoe rechtaan waggelende Fatsootje wordt meteen getroffen. Het snoekje wordt buiten boord losgetikt met de lange onthaaktang. Leuke start van de middag. Toch vraag ik me af of dit kleine snoekje die toch wel grote kolk veroorzaakt kan hebben? Er gebeurt in elk geval niks meer bij de volgende worpen.
Sando heeft een zootje stevige pluggen in een hoekje van de boot liggen. Zijn intentie is duidelijk. Het water is nog helderder dan vorige week. Na de mooie snoekbaarzen van vorige week, besluiten we vandaag de snoeken maar eens te belagen. Ja hoor, ik weet dat voor deze vissoort nog een gesloten seizoen geldt, maar bij deze watertemperaturen kan er nog verantwoord op de groene rovers gevist worden. En dat doen we dan ook.
Sando’s choice…
Vier grote happen erop en meters op de rivier maken. Boven aan het oevertalud laat ik groot rubber langs de planten zwemmen. Aan de buitenkant vist Sando met een rammelaar en een Pikefighter. Die laatste plug wordt na enkele kilometers van stilte gepakt. Een stevige snoek springt het water uit. We klotsen op de scherpe hoge golven van twee rondvaartboten. Volgens mij overschrijden ze hier gewoon voortdurend de snelheid. Sando moet zich even vasthouden om niet overboord te gaan. De vis zwemt om de stang van de elektromotor en is los. Jammer.
Daarna blijft het een poosje rustig. We genieten van de vele watervogels. Jonge ganzen, meerkoeten en eenden peddelen vredig achter hun moeder aan. Alleen de jonge futen ontbreken nog, maar zullen niet meer lang op zich laten wachten. Ook missen we de vele ijsvogeltjes. Vorig jaar talrijk aanwezig, maar nu zien we er niet een. De wekenlange strenge vorst zal de populatie vast een tik gegeven hebben.
De volgende stek ruikt gewoon naar snoek! Het oevertalud loopt er flauw de rivier in. Opkomende plantenbedden en groene slierten zijn zichtbaar een metertje onder het wateroppervlak. Ideaal om er ons het kunstaas te presenteren. Sando gooit zijn fluoriserende kikker letterlijk tegen de oever en ik tik een Busterjerk uiterst langzaam binnen. We houden met de boot wat afstand tot de planten om geen onnodige onrust te maken.
Met de polaroidbril kan ik diep het water in kijken. M’n haren vliegen overeind als er een grote snoek aan komt vliegen. “Jah” roep ik en daardoor ziet ook Sando hoe de snoek zijn bek en kieuwen spert en daarmee de jerkbait vlak voor de boot naar binnen zuigt. Hangen! Zoals alle grote riviersnoeken, is ook deze dame beresterk. De eerste keer dat ik haar wil pakken, sprint ze nog keertje weg.
Beresterke riviersnoek
Close up van de groene dame
Bij de tweede poging lukt het wel m’n hand onder haar grote kieuwdeksel te schuiven. Vastpakken en niet meer loslaten! Na enkele plaatjes mag ze het leven van haar prooidieren weer onveilig gaan maken. Daarna blijft het een tijdje stil op de stek. Lambert en Egon komen even buurten. Zij gaan met groot kunstaas meters maken. Wij proberen het eventjes verticaal op een scherp en spijkerhard taludje. Na enkele minuten is m´n profishad gegrepen. Kopschuddend weet de vis meteen na de aanslag te ontkomen. Ook hier blijft het bij deze enkele aanbeet.
Een rat springt langs de waterkant behendig van steen naar steen. Stopt eventjes om z´n neus in de lucht te steken. Misschien onderweg naar de aangespoelde dode brasem iets verderop? We komen er niet achter want de hoge golven van de rondvaartboot zetten de boel even op z’n kop. Zouden de grijze zwaaiende bolletjes boven op het dek enig idee hebben dat we elk half uur fatsoenshalve moeten terugzwaaien? Als het nu eens knappe blondines waren…
Onderweg naar de dode brasem?
Ook slepend op de rivier blijken de rovers niet mee te willen werken. Weer werpend richting oevers misschien? Ja dus, want Sando krijgt meteen een kolk achter z’n kikker. Ook bij mij draait een snoek onder de jerkbait door. Ook bij Sando’s tweede worp mist hij een aanbeet. Zijn texas-rig waarbij de haak in het rubber verstopt zit, zorgt zeker bij kleine snoek voor de nodige missers.
Maar daar zit hij totaal niet mee. Hij geniet zichtbaar van de aanvallen van de snoekjes. Wordt vervolgens beloond door bij de derde aanbeet de haak wel te zetten. Nog voordat ik de lensdop eraf heb, heeft hij het snoekje al losgetikt. Samen met Lambert en Egon is het tijd voor een korte eet- en drinkpauze. Egon heeft zijn thermosbakjes zelfs gevuld met chinees. Lambert grapt dat Egon van z’n vriendin niet voor tien uur thuis mag komen.
Als we de rivier weer opzoeken, is het bij Sando al snel raak. Een kopschuddende snoekbaars probeert een kennismaking met de boot te vermijden. Sando’s grove hand onder de buik van de vis maakt een einde aan de strijd. De triple pikefighter blijkt wederom een echte voorjaarstopper te zijn. De groene rivieroevers blijven onze aandacht trekken. Nu het lekker rustig is op het water, is het heerlijk om de kantjes uit te werpen.
De triple pikefighter is een echte voorjaarstopper
Niet altijd even succesvol, maar wel een prachtige visserij. Zo’n aanbeet vlak voor je neus blijft nog uren door je hoofd spoken. Helaas blijven onze gemikte korte worpen tussen de plompenbladeren zonder resultaat. In de schemering slepen we terug richting trailerhelling. Nu is het mijn triple pikefighter die gearresteerd wordt door een snoek. We experimenteren even met flitsfoto’s in het water. Nee, dat wordt helemaal niks. De rover mag er buiten boord vanaf. Het is goed geweest en terwijl we verder varen ruimen we onze spullen alvast op. We kunnen er wel weer een weekje tegenaan.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
