TotalFishing

Rivier in het vizier 143

Door Yvo Bindels

3 juni 2009
Twintig over vijf maakt de piepende wekker een einde aan m´n nachtrust. Als ik onder de deken uit kruip voel ik de naweeën van de inspanning van de afgelopen dagen. Vijftien meter coniferen worden vervangen door tuinschermen.

Eenmaal beneden inspecteer ik de boel nog even. Alle paalhouders staan netjes in het beton in de bekistingen. Gisterenavond tot laat doorgegaan zodat vandaag alles goed kan uitharden. De hengelspullen staan al gereed in de woonkamer. Alleen nog even de koelbox vullen. De brede punten Limburgse vlaai niet vergeten. Onderweg schiet het goed op. Ik ben eigenlijk iets te vroeg op de bestemming, maar net nadat ik de hengels in elkaar gestoken heb, komt ook Johan er al aan.

Zijn praktisch ingerichte lichte boot drijft binnen korte tijd op het kraakheldere water van de grote zandwinput. We slepen vanaf de put richting rivier. Een grote ondiepere hoek van de plas kunnen we niet weerstaan en wordt secuur uitgeworpen. Ik schaats het water af met een Busterjerk en Johan vist een stevige shad net een stukje dieper. O wee als er een dikke groene dame op scherp ligt hier!

De kapitein in z’n praktisch ingerichte boot

In de grote rietkraag ligt een enorm grote dode snoek. We zouden wel eens de lengte van deze gigant willen weten, maar de staat van ontbinding motiveert ons niet echt om een verdere sectie uit te voeren. De levende snoeken lijken al helemaal niet aan een inspectie mee te willen werken. We slepen verder richting rivier. Vlak achter een brug buigt mijn HS Signature troller door en vangt de eerste vluchtpoging van een vis op.

Hoewel ik nog even denk aan een grote baars, blijkt het toch een snoekje te zijn die het Jointed Shadrapje wel zag zitten. Tijdens de dril zwemt het snoekje door de lijn van m´n steunhengel. Maakt er vlak naast de boot een aardig potje van. Eerst de snoek onthaken en vervolgens de boel ontwarren. Een kluwen gevlochten lijn met twee onderlijntjes er door heen. Het schaartje van Johan biedt uitkomst. Normale onderlijnen zouden nu gekinkt zijn, maar het 7*1 titanium lijntje heeft geen geheugen en blijft kinkvrij.

Op de rivier staat een stevige wind. Het is frisjes. De wind blaast zo door mijn fleece-vest en trui heen. Brrrrr, een koude rilling loopt over m´n lijf. Johan zoekt de oeverzone op met zijn boot en we zetten vier hengels uit. M´n maat gaat voor kleine plugjes in de oeverzone en ik ga voor een shadrapje en een tripple Pikefighter aan de diepere kant van het talud. Zo kan er eigenlijk alles gebeuren. Of niets. Dat laatste is vooralsnog het geval.

We brengen een bezoekje aan een andere plas. Grauwe ganzen met jongen zoeken beschutting in het hoge gras. Een koppeltje brandganzen met jonge pluizenbolletjes wordt nerveus als we passeren. Ook de meerkoeten iets verderop hebben jongen. Het bruist van het leven om ons heen. Prachtige tijd van het jaar! Een fuut legt snel wat takjes over z’n eieren als hij ons ziet naderen. Niet alleen elegant, maar ook nog slim dus. Zoals altijd communiceert Johan op z’n geheel eigen wijze met alle waterbewoners.

Pril geluk bij familie brandgans

Na het nemen van enkele foto’s van de jongste waterbewoners wil de buitenboordmotor niet meer in een versnelling springen. Johan kijkt me verbijsterd aan. Hoe kan dat nu? De kap er van af en even kijken wat er aan de hand is. Het schakelmechanisme doet wat het moet doen. Een telefoontje met de dealer waar onlangs de onderhoudsbeurt is uitgevoerd maakt duidelijk waar het probleem zit. Onderen in de staart is een verbindingsmoertje los.

Vanuit de boot komen we er niet aan. Eenmaal aan land lukt het om de twee bouten weer met elkaar te verbinden. Nu blijkt de motor alleen nog maar over een vooruit te beschikken. Kwestie van stellen misschien. Anderhalf uur later hebben we een vooruit, een achteruit, maar geen vrij. We geven het op. Johan baalt er van, maar blijft zoals altijd de rust zelve. Met de elektromotor gaan we werpend aan de slag. Nu blijkt de wind die nog een tandje is aangewakkerd echter een grote spelbreker.

Na de lunchpauze gaan we toch maar slepend verder. Bij een aanbeet zal de motor moeten worden uitgezet en de elektromotor zal het dan overnemen. Al snel een kromme hengel bij Johan. Een bonkende snoekbaars geeft goed sport. Motor uit, co-pilot aan en andere lijnen rap binnen. Best een gedoe maar het gaat goed. De grofgestekelde rover mag even in de armen van Johan poseren voor lens.

Grofgestekelde rover

Meteen erna ook bij mij een aanbeet. Een fraaie baars rolt er vlak naast de boot af. Ook Johan haakt een baars. Doordat hij weerhaakloos vist, is het gedoe met de motoren een handicap. Even de spanning eraf en weg is de vis. Onder een brugje verticalen we een poosje. Een ruk aan m’n hengel wordt gevolgd door een slag in het luchtledige. Johan weet de aanbeet wel te verzilveren. Het snoekje is waarschijnlijk dezelfde vist die ook mijn shadje aanviel. Mag er naast de boot vanaf.

Ik heb het ondertussen behoorlijk koud gekregen. Heb de weersomstandigheden duidelijk onderschat. Johan ziet me bibberen en vraagt of het nog wel gaat. Ook hij was rillerig en heeft ondertussen alle kledingstukken aangetrokken die mee aan boord gingen. Ik hou het nog wel even vol. In de namiddag zoeken we de rivier weer op. In de kant slepen we met groot rubber op zoek naar snoek. Zo kunnen we vele meters maken zonder beroep te hoeven doen op het schakelmechanisme van de motor.

Gezinsuitbreiding

Die vele meters maken we ook. Kilometers beter gezegd. De rivier lijkt niks prijs te willen geven. Dan gooien we het over een andere boeg. In overgang naar de vaargeul slepen we op zeven meter diepte. Na een poosje eindelijk actie. Mijn Taildancer is gegrepen. Een snoekbaarsje laat zich mak binnen boord tillen. De tekening op de rugvinnen blijft mooi! Johan vangt er ook eentje op de HS Moonraker. Dan blijft het weer kilometers rustig.

We zijn ondertussen aardig ver van de trailerhelling en besluiten om te draaien en terug te slepen. Aangezien de rivier niet stroomt, maakt het niet veel uit welke kant op gevaren wordt. Ik verheug me stiekem al een beetje op de verwarming van de auto. Ondanks de kou en taaie visserij geniet ik met volle teugen van de dag en denk nog steeds dat er iets groots te gebeuren staan.

Johan is een echte doorzetter en zoekt nog eens een andere plug uit. De ft Bomber 25A blijkt al snel de zogeheten gouden greep. Meteen mag hij een snoekbaarsje aantekenen. De volgende lost weer vanwege het gedoe met de motor en de lijn die net eventjes niet op spanning staat. Al snel een herkansing. Deze keer buigt de hengel dieper door. De bonkende vis blijft stevig erin hangen. De molen geeft lijn prijs. Moet een zware snoekbaars zijn. Johan krijgt de motor echter niet snel genoeg uit en lost de vis. Teleurgesteld draait hij de plug binnen. Het leven van een visser is hard…

Een prachtige partij vinnen

Gelukkig weet hij de grote verspeelde vis al snel te vergeten en vangt enkele snoekbaarzen achter elkaar. Allemaal strakke vijftigers. Ikzelf moet dit laatste uurtje genoegen nemen met een gemiste aanbeet. En dat doe ik ook. Ondanks de kou en motorpech heb ik weer genoten van de visserij vandaag. We maken eigenlijk altijd wel wat mee. Bij de oprit van de autosnelweg scheiden onze wegen. Een ingehouden druk op de claxon is het laatste dat ik hoor van m´n maat.