TotalFishing

Rivier in het vizier 137

Door Yvo Bindels

25 april 2009
Zelfs veertien dagen niet vissen, heeft de drang naar een nieuw avontuur niet weten aan te wakkeren. Toch is het lekker om even buiten te zijn, zeker na een drukke week op kantoor.

Pas laat in de middag lopen we langs de prachtige berm. Aan de ene kant de rivier, aan de andere kant grazende koeien onder hoogstam fruitbomen. Een strook felgeel bloeiend koolzaad fleurt het geheel nog eens extra op. Er zijn opvallend veel insecten in de lucht. De afgelopen weken heeft de natuur een enorme hervorming ondergaan. Het barst overal van het nieuwe leven .

Prachtige berm

Ik ga vandaag eens voor een andere aanpak. Een soort karperachtige vastlood techniek. Gevlochten onderlijn, boiliehook nr 4 van Drennan en een plat karperlood van maar liefst 142 gram. Op de hair wordt een stukje lunchworst geregen. Het zaakje wordt in de harde stroming geworpen. Blijft dankzij het zware lood en de niet al te dikke 25/00mm nylon hoofdlijn goed liggen. De hengeltop wijst uiteraard omhoog om zo min mogelijk lijn in het water te hebben.

Andere aanpak

De andere hengel wordt voorzien van de eerdere succesvolle methode met zware voerkorf en een cocktail van maden en lunchworst op haak nr 6. Sando doet het ietsjes anders en prikt een hele riedel maden aan de haak. De hengel van hem ligt amper in, of een dikke brasem heeft wel wat gezien in het pakketje kriebelaars. Meteen erna weer eentje.

Na een half uurtje mag ook ik een brasem noteren op de cocktail. De hairmontages blijven vooralsnog onaangeroerd. Een kleine karekiet moet vlak achter ons zitten. Zijn gezellige gekwetter duurt maar voort. De insecten in de lucht worden er alsmaar meer. Ik heb geen idee wat voor beestjes het zijn. Het zijn een soort langgerekte vliegen met donkere vleugels. Zo’n anderhalve centimeter lang. Het zijn geen muggen in elk geval.

Kokmeeuwtjes vliegen strak over het wateroppervlak en pikken de insecten op die op de waterspiegel zijn beland. Een koppel eenden vliegt voorbij. Het mannetje raakt mijn lijn daarbij, maar het gaat gelukkig goed. Sando blijft maar brasems vangen. De grote haak en dikke lijn, maakt deze vissen blijkbaar geen moer uit. Mijn lunchworst geniet minder belangstelling.

Sando vangt de ene na de andere prachtige brasem

Een kanovaarder gaat zonder veel moeite te doen hard stroomafwaarts. Net zoals wij geniet deze man van dit aparte stuk natuur. Helaas zal vanwege grootschalige grindwinning dit stuk water vanaf volgend jaar voorlopig verboden terrein zijn voor watersportrecreatie in welke vorm dan ook. Ik vraag me af wat dit voor de rivier en oevers zal gaan betekenen.

Wat ik nog erger vind is de vergunningaanvraag van een bedrijf voor de aanleg van een waterkrachtcentrale. Groene stroom heet dat modern. De vistrap die onlangs bij de nabijgelegen stuw is aangelegd was een zet in de goede richting. Maar als deze aanvraag gehoor krijgt, zal zo’n visgehaktmolen vele slachtoffers maken. Rode stroom is dan een toepasselijkere term. Vooralsnog zijn er gelukkig diverse instanties, waaronder de hengelsportfederatie, die hier graag een stokje voor steken.

Een vliegvissers stript een eindje verderop in rap tempo een streamertje binnen. Zijn doel is duidelijk; roofblei. Hij komt even buurten en vertelt dat hij nog geen succes heeft gehad. Een dikke barbeel had eveneens op ondiep water zijn nimpf weten te weerstaan. Zelf heb ik nauwelijks de rust om stil achter de hengels te zitten. Een gejaagd gevoel overheerst. Zelfs in deze ontspannen setting vind ik niet de rust die ik zoek. De drukke en hectische weken eisen blijkbaar nu hun tol. Een paar dagen een stapje terug lijkt me niet onverstandig.

Ik ga een stukje lopen. Kijken of er misschien kopvoorns langs de waterplanten zitten. Nee, ze zijn er niet. Het water is extreem helder. In gedachten zie ik een jerkbait langs het oevertalud schaatsen. Ik tel even snel de weken tot aan de start van het nieuwe seizoen. Dat duurt nog wel even. Misschien moet ik tussendoor een nieuwe uitdaging verzinnen. De grote barbeel van twee weken geleden kwam eigenlijk te snel. In plaats van het vuur aan te wakkeren, is het vlammetje erdoor juist geblust.

Ik zie Sando met zijn met z’n pet om zich heen slaan. De insecten vormen nu een ware plaag. Ze zitten werkelijk overal. De vleermuizen kunnen zo meteen hun lol op! Vlak voor de schemering gaan bij de brasems nog eens alle remmen los. Er bijt bij mij zelfs eentje op het stukje lunchworst tijdens het binnen draaien. De barbelen en windes blijken echter geen interesse in ons aas te hebben. Volgende keer beter, als we tenminste ondertussen geen andere ideeën hebben.

Invasie