Rivier in het vizier 134
Door Yvo Bindels
31 maart 2009
Traditiegetrouw een verlofdag op deze laatste dag van het roofvisseizoen. Samen met Han proberen het leven van de roofvissen kortstondig zuur te maken. Aangekomen bij de trailerhelling staat hij al op me te wachten.
Het belooft een prachtige dag te worden vandaag. Het is inderdaad windstil en er is geen wolkje aan de stralend blauwe hemel. De waterspiegel is glad. We hebben er zin in! Een ondiepe harde plaat die vooral in de vroege ochtend goed is, wordt de eerste stek. Met kleine plugjes speuren we harde bodem af op zoek naar snoekbaars, maar liever nog een dikke baars. Met veel vertrouwen aan de gang gaan, maakt het allemaal nog spannender.
Wat een weertje!
De lichte Godfather 2 geeft elk tikje dat de plug tegen de bodem doet weer. Een kleine verzwaring duidt op een opgepikt vuiltje. Een stevige ruk aan de hengel en het plugje loopt weer zuiver. Het vertrouwen blijkt al meteen terecht aan het einde van de eerste drift. Mijn jointed shadrapje is gegrepen. De Godfather buigt heerlijk door. Aan het kopschudden te voelen een snoekbaars. En inderdaad, een prachtig gekleurde snoekbaars is even het haasje.
Bliksemstart
Verdere driften op deze stek leveren niks meer op. We zoeken een ander ondiep stuk op. Er hangen wat bomen in het water. Benzinemotor uit en de geruisloze Watersnake aan. Met korte onderhandse worpjes mikken we ons kunstaas tussen de takken door. Meteen is het buldawgje van Han gesnapt. Een leuk snoekje laat zich niet zomaar landen. Hoeft ook niet, want Han onthaakt de vis netjes buiten boord.
Na het snelle succes wordt het zoeken geblazen. De zon staat ondertussen al wat hoger aan de hemel. We zoeken de rivier op en proberen de onderste regionen van het oevertalud te bevissen. Dieplopende pluggen en zinkende Screaming Devils tikken met regelmaat de harde bodem aan. Het stroomt stevig en om de paar minuten moeten de lijnen ontdaan worden van het vele drijfvuil. Terwijl de buizerds rondjes zweven op de opwaartse luchtstromen, maken we vele meters op de rivier. Zowel slepend als verticalend kunnen we de vis niet vinden.
Tijdens de middagpauze duikt er een fuut naast de boot op. Heeft een baars in z’n bek. De prooi is aan de grote kant en snel doorslikken zit er niet in. Tijdens het geworstel van de fuut zie ik dat het geen baars, maar een pos is. Voor deze soort eigenlijk een kapitale vis, kogelrond ook. In de boekjes staat een maximale lengte van 20 cm. Daar zal deze pos niet ver vandaan zitten. Groeien zal hij echter niet meer, want het zal de fuut worst wezen of hij de potentiële Nederlandse recordpos tussen zijn snavel heeft.
Een hoogzwangere schele pos…
….is net te groot voor deze fuut
Op een grote plas slepen we na de relaxte pauze met vier hengels een stuk in vrij helder water. De vis laat het ook tijdens de middaguren echter finaal afweten. Wij genieten ondertussen lekker van de rust en het heerlijke weer. De rest van de dag maken we op de rivier vol. We zoeken de stukken met de meeste stroming op. Alles of niets. Geen plaatsen waar de kleinere vissen zich ophouden, maar waar de grote snoekbaarzen de baas zijn!
Omdat de stroming sterk afgezwakt is, zoek ik een smaller stuk rivier op. Vervang onderweg de 7x7 strand onderlijn die vanwege twee losse vezels hoogstens nog 5x7 is. De buitenbocht bevat een spijkerharde bodem en is her en der begroeid met mossels. Dat is juist wat we hebben moeten. Rivierkreeftjes en kleine visjes zoals de pos zijn hier vaak te vinden en dat is een geliefde prooi voor zowel snoekbaars als fuut. De duikende futen op de stek geven altijd een goed gevoel. We speuren de bodem af met grote shads op 40 grams loodkoppen.
De stroming neemt weer langzaam toe. Op dit stuk rivier gaat dit vaak volgens korte pieken en korte dalen. We schakelen weer over op diepduikende pluggen. Ik pieker me suf. Waarom bijten ze niet? Zitten we verkeerd? Moet het sneller of juist langzamer? Han verlost me uit mijn denkveld. “Ja vis!”, klinkt er luid en enthousiast. De snoekbaars gaat geholpen door de stroming flink tekeer. Han geniet. Een fraaie zeventiger wordt met de hand geland.
Bont gezelschap: Han, de snoekbaars en het (na afloop) gelukkige posje
Dan zien we dat de snoekbaars net van plan was een posje te verorberen. Het beestje leeft nog, zit wel licht op een dregpunt geprikt, maar zwemt net als de snoekbaars na een foto snel weg. Heeft een heel verhaal te vertellen daar beneden! Zelf vind ik het helemaal niet erg als ik eens niks vang, maar vind het fijn als de gasten minimaal een mooie vis gevangen hebben. Als een drietal jetski’s de rivier bezoekt en de herriemachines keer op keer langs stuiven, vinden we het welletjes.
Op de terugweg richting helling, zie ik een zwaan en schiet me te binnen dat ik nog een half volkorenbrood onder het luikje heb liggen. Nou, dan valt deze zwaan aardig in de prijzen. Na een paar stukjes is het vertrouwen volledig gewonnen en eet ze uit m´n hand. Een paar meerkoeten kijken vanaf een afstandje toe. Na zo´n 5 sneeën vindt de zwaan het voldoende. De rest is voor de meerkoeten. Die uiteraard weer ruzie maken.
Voorzichtigheid van twee kanten
Het kunstaas kan voorlopig aan de kant. Een rustigere periode wat visuren betreft staat voor de deur. Af en toe vanuit een mooi begroeide berm een avondje in alle rust naar een antenne of hengeltop turen is zo gek nog niet. Luisteren naar de kleine karekiet en genieten van de ondergaande zon. Ik verheug me er al op!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
